ไปต่อหรือพอก่อน...

เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ สูงประมาณ 155 กว่าๆ เรียนจบปริญาโท และเธอก็ได้มาเป็นอาจารย์ที่สาขาเรา ซึ่งเราก็เป็นผู้หญิงหน้าบานๆ หัวเถิกๆ (รวมๆแล้วก็ดูโอเคไม่น่าเกลียดอะไรหรอกนะ อิอิ) เราเรียนอยู่ปี 2 แล้วตอนนี้ ครั้งแรกที่เราเห็นอาจารย์คนนี้ เรารู้สึกชอบเธออย่างบอกไม่ถูก เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างจากเธอจนเราไม่อาจจะละสายตาได้เลย เธอไม่ได้สวยหรือน่ารักอะไรมากมาย แต่เธอมีเสน่ห์มากๆเลยสำหรับเรา อายุก็น่าจะห่างจากเราประมาณ 5 ปี และฝันของเราก็เป็นจริงเมื่อเธอได้สอนเรา เราก็เลยนั่งหน้า เป็นเด็กตั้งใจเรียนเลยจ้าาา คริคริ เรียนไป มองไป และสิ่งหนึ่งที่ไม่เข้าใจเลยก็คือ หัวหน้าห้องก็มี แต่เธอกลับเลือกเรา ให้เราเป็นคนติดต่องานกับเธอ ไม่ว่าจะส่งงานมาแจกเพื่อน หรือถามอะไรเธอมักจะทักแชท หรือโทรมาหาเราตลอด เรารู้ว่าเป็นไปไม่ได้หรอกในเมื่อเธอเป็นอาจารย์ และเราก้เป็นแค่ลูกศิษย์ อีกอย่างทั้งเธอและเราต่างเป็นผู้หญิงทั้งคู่ เราได้ได้แต่ส่องหน้าเฟตบุ๊กเธอ คอยแอบมองเธอ หาเรื่องไปคุยกับเธอ การไปส่องเฟตบุ๊กนี่ก็ดีเหมืนกันนะ เพราะมันทำให้รู้ว่าเราชอบอะไรเหมือนๆกัน เธอชอบแชร์โพสเกี่บวกับต้นไม้ ดวงจันทร์ คำคมที่เป็นภาษาอังกฤษ และโพสอะไรที่มีความหมายดีๆ มันยิ่งทำให้เราเพ้อฝันไปมากยิ่งขึ้น เรารู้ดีว่ามันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้...แต่เเค่เราเห็นเธอยิ้มได้ เราก็มีความสุขแล้ว...