ความรักเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่คนก็จะยิ่งเปลี่ยนเเปลงตามเวลาใช่ไหมครับ?

ผมเป็นคนคนหนึ่งครับที่จริงจังกับเเฟนมากไม่ว่าจะเรื่องหึงห่วงหวงเเฟนอะไรก็ตามผมก็ห่วงหมดจนผมคิดว่าการเสียคนที่ผมรักไปเป็นอะไรที่ผมไม่อยากจะเจอในชีวิต ผมเป็นคนขี้หึงนะครับไม่ว่าจะผู้หญิงเพื่อนผู้ชายใครก็ตามผมหึงหมดมันไม่มีเหตุผลใช่ไหมละครับที่ผมหึงขนาดนี้บางทีผมก็คิดว่ามันหึงธรรมดาสำหรับส่วนสำหรับอีกหลายๆคนผมไม่รู้ว่าหึงจำเป็นต้องหึงเเบบผมหรือป่าว ผมก็คิดนะครับว่าเเฟนผมเป็นคนเฟลลี่กับคนมากมายจนผมเก็บไปคิดหึงเเบบไม่กล้าด่าไม่กล้าว่าเพราะผมกลัวว่าจะทะเลาะกับเเฟนเเบบหึงไร้สาระมากไปหรือป่าว
ผมกลัวว่าวันหนึ่งผมจะโดนเเฟนเบื่อเพราะเรื่องหึงนี้เเหละครับเเล้วเรื่องเวลาเเฟนผมไม่ค่อยมีเวลาให้มากเท่าไหร่ส่วนมากเเฟนผมจะชอบอยู่กับเพื่อนเฮฮาส่วนผมก็ไม่มีอะไรมากครับผมอยู่คนเดียวก็มีเพื่อนมาหาบ้างครับนิดหน่อยเเต่ผมก็เก็บไปคิดจนน้อยใจเห้อ
เเต่ผมก็ไม่เคยเบื่อเเฟนเลยนะครับเพราะผมให้อภัยได้ทุกอย่าง เเต่ถ้ามันเก็บสะสมเเบบนี้ไปเรื่อยๆผมก็อาจจะไม่ไหวจริงๆ ผมไม่รู้นะครับว่าความรักในวัยเรียนมันเกี่ยวหรือป่าวที่เเฟนจะติดเพื่อนมากว่าเเฟน ผมไม่อยากเอาคู่คนในวัยเรียนมาเปรียบเทียบครับเพราะถ้าผมคิดงี้ผมก็เเค่คนเห็นเเก่ตัว