หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
**** ไม่สมหวัง ****
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
อนิจจา...ตัวข้าเจ้า
โศกเศร้าใจไม่รู้หาย
จับเจ่าเหงาพาดหาดทราย
เปลือยกายอล่างฉ่างห่างชน
คลื่นซัดฝั่งดังซ่าซ่า
นภาครึ้มฟ้าครึ้มฝน
หลบเร้นไม่เห็นผู้คน
ทุกข์ทนดายเดียวเปลี่ยวตรม ( จริงหรา )
ทุกข์ใดในวัฏสงสาร
ไม่ปานหวังใดไม่สม
ทุกข์รักมักจะระงม
ไห้ห่มร่ำรินน้ำตา
คิดถึงคนรักหักกร่อน
คมศรปักร้อยน้อยกว่า
เจ็บกายแทบวายชีวา
ปวดปร่าหนาวเหน็บเจ็บฤดี
ชาตาอาภัพอัปลักษณ์
พบรักรักกลับผลักหนี
ฤๅสิ่งศักดิ์สิทธิ์ฤทธี
ไม่ชี้ทางบ้างหรือไร
มีหวังกี่ครั้งความหวัง
เหลียวทั้งซ้ายขวาหาไม่-
สมหวังชอกช้ำร่ำไป
เปลือยกายดายเดียว ... เปลี่ยวทรวง
.. คริคริ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ถ้ามึคู่เปลือยร่วมหาด จะเป็นสวรรค์คนโศกทันที
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
### ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก ###
https://www.youtube.com/watch?v=yLqUalAl9BM ขอบคุณภาพและเพลงไพเราะจากเนตและยูทูปครับผม แสงสุรีย์ ส่องหล้า นภาใส กลางวันให้ อบอุ่น ในทรวงพี่ เดือนเพ็ญผ่อง นวลใย ในปฐพี ในราตรี สดสวย ด้วยแสงจันทร์
ส่องแสงตะวันฉาย
วันแห่งความรัก ............................................................................... โดย หล่อสุดราชดำเนิน
วันแห่งความรัก ชังนักเกลียดจริงกว่าสิ่งไหน คนอื่นดื่นอวลมวลดอกไม้ ข้าสิร้างไร้อยู่ดายเดียว มีเพียงยาดองฉลองโศก จมโลกทุกข์ท้อใจห่อเหี่ยว ขอบคุณน้องสาวงามนิ้วเรียว รินยาดองปลอบเปลี่ยวให้พี่ชาย https:
สมาชิกหมายเลข 4668524
O สื่อที่สู่ให้คู่ควร .. O
0 พร้อมเมฆหม่นครอบขัง .. อยู่ยังหน้า คือครั่นครื้นมหิทธาแห่งฟ้าฝน เส้นไฟเลื้อยวกต่ำ .. ก่อนคำรน- กึกก้องทั้งภูวดล .. ให้ยล-ยิน 0 พร้อมหยาดฝน-ลมร่ายรำบายโบก ทอนทุกข์โศกข่มร้อน .. ให้ผ่อนสิ้น เพื่อเม็ดฝ
สดายุ...
***จันทร์เดียวดาย***
เหมือน เส้นฟ้า กางกั้น ให้จันทร์เศร้า เหมือน เมฆเทา บังหมด รันทดหมาง เหมือน ดายเดียว เช่นใคร หมายจับวาง เหมือน อ้างว้าง หนาวเหน็บ เก็บซ่อนใน ฉัน เฝ้ามอง จันทรา บนฟ้ากว้าง ฉัน ห่างร้าง มวลมิตร จิตหวั่
สุนันยา
โคลงสี่สุภาพ เหล่าพิราบในวันพายุร้าย
ดั่งฟ้าฝน หม่นครึ้ม ลมร้าย มวลหมู่ พิราบหาย ช่อนเร้น หลบเกาะกิ่ง พฤกษ์ไพร จับเจ่า รอนา รอพายุ ว่างเว้น หม่นร้าย ใสคืน ลมกรรโชก คลั่งคุ้ม เกินต้าน คงย่อยยับ สังขาร หากสู้ ปีกน้อยที่ ยากทาน ลมช
สมาชิกหมายเลข 1590976
กำสรวญหวนคำนึง ถึงคืนวันที่ผันผ่าน ไม่นานเลย....
สวัสดีพี่น้องในห้องนี้ ทั้งห้องกลอนเพลงดีที่พักจิต ห้องคนเจ็บปวดใจในชีวิต คนใกล้ชิดห่างไกลไม่หวนคืน ข้าพเจ้าก็เศร้าใจเหมือนหลายท่าน ทุุกคืนวันอยากหลับไหลโดยไม่ตื่น ยามอยู่เดียวเปลี่ยวใจให้สะอื้น สุดจะ
Day & Night Blue Devil
💖🌜🌟 เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว 🌟🌛💖
@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว เหงาเดียวดาย กายอย่าง มิว่างเว้นแอบซ่อนปลีก หลีกเร้น ลำเค็ญยิ่งเดินทอดน่อง ท่องเอื่อย เฉื่อยประวิงคราเหนื่อยพิง ผืนฟ้า ภูผาเคียง รำพึงร้าง ลางเลา เงาแม่หญิงสรรพสิ่ง นิ่ง
สมาชิกหมายเลข 6000048
O จากเหนือลงใต้ .. O
0 ค่อยค่อยไหลค่อยค่อยหลากจนกรากเชี่ยว คืนเปล่าเปลี่ยวเงียบงันก็พลันสลาย คลื่นตีฟองละอองซัดกระจัดกระจาย รวบรวมสายชำแรกกระแทกกระทั้น 0 ปริมาณฝุ่นฝนที่หล่นร่วง ผูกเงื่อนบ่วงหน่วงจิตให้คิดประหวั่น เสียงโค
สดายุ...
เชื่อฉัน...(ได้โปรด)
๐ เชื่อเถอะฟ้าย่อมเป็นสีฟ้า ครั้นเมื่อพายุฝนได้พ้นผ่าน ที่เคยครึ้มหม่นอนธการ อันตรธาน...ห้วงหาวกลับวาววาม ฯ ๐ ชะละอองฝุ่นเศร้าเถ้าความโศก ล้างคาวขื่นวิโยค,เย้ย-หยัน-หยาม เถอะ...ด้วยใจของเจ้าที่เงางาม
วัคคุวัท
จุดบอดที่สำคัญของชาวพุทธคือ ไม่รู้จักความทุกข์ถูกต้อง จึงทำให้ไม่เห็นแจ้งอริยสัจ ๔
ความทุกข์ตามหลักอริยสัจ ๔ มี ๒ อย่าง คือ ทุกข์เปิดเผย กับ ทุกข์ซ่อนเร้น ซึ่งเป็นความทุกข์ของจิตใจ ที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับความยึดถือว่ามีตัวเรา-ของเรา ทุกข์เปิดเผยนั้นเห็นได้ง่าย อันได้แก่ ความรู้สึกทรม
เตชปัญโญ ภิกขุ
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
**** ไม่สมหวัง ****
โศกเศร้าใจไม่รู้หาย
จับเจ่าเหงาพาดหาดทราย
เปลือยกายอล่างฉ่างห่างชน
คลื่นซัดฝั่งดังซ่าซ่า
นภาครึ้มฟ้าครึ้มฝน
หลบเร้นไม่เห็นผู้คน
ทุกข์ทนดายเดียวเปลี่ยวตรม ( จริงหรา )
ทุกข์ใดในวัฏสงสาร
ไม่ปานหวังใดไม่สม
ทุกข์รักมักจะระงม
ไห้ห่มร่ำรินน้ำตา
คิดถึงคนรักหักกร่อน
คมศรปักร้อยน้อยกว่า
เจ็บกายแทบวายชีวา
ปวดปร่าหนาวเหน็บเจ็บฤดี
ชาตาอาภัพอัปลักษณ์
พบรักรักกลับผลักหนี
ฤๅสิ่งศักดิ์สิทธิ์ฤทธี
ไม่ชี้ทางบ้างหรือไร
มีหวังกี่ครั้งความหวัง
เหลียวทั้งซ้ายขวาหาไม่-
สมหวังชอกช้ำร่ำไป
เปลือยกายดายเดียว ... เปลี่ยวทรวง
.. คริคริ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้