เลิกโดยการไม่ได้ร่ำๆลา
ผมอยากเจอคนๆนึงมาเลยคับ(อยากจะขอโทษ)จะ20ปีแล้วยังไม่เคยเจอกันอีกเลยผมเป็นคนชอบหนีปัญหาถ้าวันนั้นคุยกันคงไม่เป็นแบบนี้ ผมจะเล่าให้ฟังคับ
พ่อแม่ผมแย่ทางกันตอน ม.1 จะเข้า ม.2 ผมได้ย้ายโรงเรียนมาอยู่กับแม่(จ.ชุมพร มาเรียน .จ.นนทบุรี )ผมได้เข้าโรงเรียนเตรียมบางใหญ่คับผมชื่อ แม็กคับ ผมได้อู่ห้อง ม.3/10 นักเรียนแสบๆทั้งนั้น ตอนแรกๆมีเพื่อนสนิทชื่อ ยศ / เป้คับเป็นคนที่พูดมาก หม้อหญิ่ง ทำให้ผมได้รู้จักเกิบทุกห้องคับมีอยู่วันนึงสอบกลางภาคเสร็จก้อชวนกันไปเที่ยวห้าง เดอะมองาม ทำให้ได้เจอผู้หญิ่งคนนึงที่ผมชอบมากเลยคับ แต่ผมเป็นคนที่เงียบๆและขี้อายมากและก้อ ยศ เเละก้อชวน วิกับเพื่อนวิ เล่นเกมส์ยิงปืนแบ่งเป็น2ฝังคับผมอยู่ทีมเดียวกับวิคับเลยได้คุยกันนิดหน่อยคับ พอเล่นเสร็จก้อเดินห้างแล้วก้อกลับ แต่ผมได้ตกหลุมรักเธอแล้วคับ พอเปิดเทอม ถ้าเจอ วิ ผมก้อยิ้มให้อย่างเดียวคับ(ไม่กล้าคุย)วิเห็นผมเป็นคนขี้อายชอบแกล้ง ว่าแม็ก เอฟ ชอบ เอฟคือเพื่อนสนิท วิ คับ อยู่แบบนี้ ม.2-ม.3 แล้วก้อใกล้จะจบ ม.3 ต้องเลือกแล้วว่าจะเรียนต่อหรือเรียนที่อื่น ในความคิดผมคือเรียนต่อ ม.4หรือ ว่าเรียนช่าง (ไม่มีความคิดที่จะเรียนพานิชเลย ผมว่าตุ๊ดเรียนกันและที่สำคัญผมเรียนไม่เก่งคับ)แล้ววันนั้นมีทาง ร.ร.พานิชตั้งตรงจิตร มาแนะนำทางโรงเรียน ผมเดินผ่านห้องก้อเห็นว่า วิ นั้งฟังอยู่เลยเข้าฟังด้วย ได้ยินว่า วิ จะเรียนที่นี้ เท่านั้ึนล่ะผมเลยเปลี่ยนความคิดเลยว่าเราต้องไปเรียนที่นี้ด้วย
ในที่ผมก้อได้ไปสมัครโรงเรียนพานิชตั้งตรงจิตร รุ่น30 ผมเลือกเรียนเช้าเพราะผมคิดว่า วิ ต้องเรีนภาคเช้าแน่เลย เอก ฝรังเศส พอเปิดเทอมวันเเรก ผมก้อ
มองหา วิ ถามเพื่อนโรงเรียนเก่าไม่มีใครเห็นเลยคิดว่า วิ คงเรียนที่อื่นมั้ง เรียนได้เดือนทางโรงเรียนให้มีการคัดนักฟุตบอล หลังเลิกเรียน ผมได้ไปสมัคร แลละก้อได้ไปซ้อมบอลและก้อได้เจอ วิ คับ(ดีใจมาก)วิ เรียนรอบบ่ายคับกลับบ้านมาผมก้อโทรไปหา ยศ ว่าเจอ วิ เเล้วแต่ ยศ บอกว่าติดต่อให้หน่อย ผมก้อบอกว่าได้สิ พอผมไปโรงเรียนผมตั้งใจว่าจะขอเบอร์ให้ยศ และผมบอก วิว่ากลับรอกลับบ้านพร้อมกันด้วยน๊ะได้หรือป่าว วิ บอก ok (ใจผมสั่น)ดีใจมากได้เคยได้อยู่กันแบบ2ๆเลยผมนี้ก้อมานะ ผมตื่นตั้งแต่ตี4:30และต้องอาบน้ำให้เสร็จต้อนตี5และออกไปรอรถเม ตี5:30คันแรกของสาย127ถ้าไม่ทันคันแรกก้อจะไปเรียนสายเเละเลิกเรียนตอน12:30 ซ้อมบอลถึงบ่าย3 และรอ วิ 18:15 ผมทำแบบนี้ทุกวัน สิ่งที่ผมไม่อยากให้ก้อเกิดคับมีรุ่นพี่ ปวส มาจีบ วิคับ แต่ผมก้อกลับพร้อมวิ และพี่ ปวส มาส่งวิขึ้นรถด้วย
เหมือนกับว่าพี่ ปวส ไม่ค่อยชอบผมมั้งทำหน้าไม่พอใจแล้ว วิก้อบอกผมว่า แม็กวันหลังไม่รอ วิ ผมน้ำตาซึมเลยพูดอะไรไม่ออก หลังจากผมก้อไม่เจอ วิ เลย 1อาทิตย์ได้ แล้วก้อไม่ไปซ้อมบอลอีก วันที่ผมดีใจมากก้อมา (น่าจะเป็นใกล้ชิดกลับบ้านพร้อมกันประมาณ2เดือน)วิ มาบอกว่าแม็กรอ วิ กลับด้วยน๊ะผมก้อถามว่าแล้วแฟน วิ ไม่ว่าหรา วิ บอกว่าเลิกแล้ว อยู่กับแม็กสบายใจกว่า ผมก้อรอ วิ กลับบ้านพร้อมกันเหมือนเดิมแต่สถานน๊ะเปลี่ยน(แฟน)😻😻😻ย้อนไปดูเเล้ว ลองคิดน๊ะคับตื่น ตี4:30กลับบ้าน 2ทุ่ม ทำอย่างนี้ทุกวัน มีอยู่วันนึงไอ้เป้ชวนผมไปงานวันเกิดแฟนมันชื่อ โบว์ รุ่นน้อง ไอ้เป้ เป็นคนชอบแกล้ง พอเป่าเค้กเสร็จมันก็เอาเค้กป้ายหน้าเต็มหน้าเลยผมเช็ดอยู่สักพักมีเพื่อนโบว์มาช่วยเช็ด 2คน(โทษทีน๊ะผมจำชื่อไม่ได้) ผมก้อไม่คิดอะไรหรอกคับ พอกลับบ้านก็มีสายโทรมาจากรุ่นน้องประมาณว่าชอบมีพี่น่าสงสารชอบโดยพี่เป้เเกล้ง แต่ผมก็บอกน๊ะว่าพี่มีแฟนแล้ว(วิ ผมก็บอกน๊ะว่ามีเพื่อนโบว์ชอบ 2คน)รุ่นน้องก้อโทรทุกวันคับแต่คิดเป็นน้องน๊ะผมไม่เลือกใครคับเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนมานานโบว์ก็โทรมาว่าพี่เเม็กมันแล้วยังมาพี่มีแฟน ผมบอกว่าบอกแล้ว(ดูหล่อขึ้นมาเลย)555+
มีอยู่วันนึงใกล้ปิดเทอมมีโทรศัพย์นึงเข้ามาผมคิดว่าเป็นเพื่อนโทรมาแกล้ง เขาถามประมาณว่าแม็กทำอะไรหลานฉัน(ผมก็คิดว่าเป็นเพื่อนผมเลยตอบแบบกวนตีนไป)ผมตอบว่า...อะไรของอะใครประมาณนี้คับ แล้วเขาก็บอกว่าผมเป็นน้าวิ (ผมตกใจมาก)เสียงเปลี่ยนเลยคับ ผมตอบว่าคับ แล้วน้าก็ส่งให้วิคุย วิ ถามว่าทำไมคุยกับน้าวิแบบนี้ ผมบอกว่านึกว่า ไอ้ยศ โทรมาแกล้ง ขอโทษที แล้วก็วางสาย ผมคิดว่าเราคงเลิกกันแล้วคับ แล้วผมก็กลับไปเที่ยวชุมพรกับเป้2อาทิตย์พอกลับมาแม่คผมบอกว่ามี ผญ โทรมา แต่ผมคิดว่ารุ่นน้องโทรมาแต่ไม่ใช่ วิ คับ ผมก็บอกวิว่านึกว่าเลิกกันแล้ว วิบอกไม่เลิกหรอกแล้วน้า วิ ไม่เป็นไรคุยกันแล้ว วันที่ผมไม่อยากให้เกิด ก็มา........ วันที่ 4 ธันวาคม พี่ผมเสีย ผมเลยไม่ได้ไป โรงเรียน2-3วันคับ แต่ไม่ได้โทรบอก วิ (ไม่กล้าโทรกลัว น้าวิ )พอไปโรงเรียน ผมจะกลับมางานศพ วันเผา ผมก็รีบกลับ วิ รอผม ทางเข้าโรงเรียนว่าแม็กเย็นนี้ รอ วิ กลับบ้านด้วยผมบอก(ในตอนนั้นผมย้ายมาอยู่กับน้าที่ค่ายทหาร เกียจกาย) วิ บอกว่าแม็กได้คุยกับเพื่อนที่โรงเรียนเรื่องที่เรามีอะไรกัน ผมบอกป่าวแม็กไม่ได้พูดจิง วิ นั้นเย็นนี้รอด้วย ผมบอกว่าไม่ได้จิงๆ กลังจากนั้น วิก็ด่าคับ ผมก็โมโหว่าทำไมไม่เหตุผลผมบ้างล่ะผมก็เดินกลับเลยคับ ใครจะล่ะคับว่าวันเป็นวันสุดท้ายที่ได้เจอ วิ (เพราะว่าผมย้ายบ้านคับอยู่หมู่บ้านเดิมล่ะคับแต่คนล่ะหลังคับเบอร์โทรศัพย์ก็เปลี่ยน(ในสมัยนั้นมีแตโทรศัพย์บ้านกับเพจลิ้งคับ พศ2543)แล้วก็ไม่ไปโรงเรียนอีกเลยทำใจไม่ได้ภายในไม่กี่วันผมต้องเสียถึง2อย่างคับ พี่/วิ ตอนนั้นผมอายุแค่16เองคับทำใจไม่ได้จิงๆคับไม่นานก้อออกจากโรงเรียนไม่ไปอีกเลยคับ แต่ผ่านไป2-3เดือนเริ่มคิดถึงคับ ตอนย้ายบ้านแม่ผมน่าทิ้งเบอร์โทร(เพราะตอนนั้นไม่มีโทรศัพย์ต้องจดในกระดาษคับ) ผมจะกลับไปก็คงสายผมถ้าวันนั้นผมรอ วิ คงไม่เป็นแบบนี้ผมอยากเจอ วิ แล้วบอกว่าขอโทษ จากกันโดยไม่ได้บอกเลิก จากวันนั้นถึงวันนี้ประมาณ19ปีคับแต่ผมก็ยังคิดถึงเทออยู่เสมอคับเฉพาะตอนเดือนธันวาคมคับขอเจอแค่ครั้งเดียวก็พอคับ วิ ชื่อจริงว่า วิภารัตน์ แต่นานสกุลผมจำไม่ได้ มีจะรู้จักบ้างคับ เพื่อนจาก ต.พ.ญ./พ.ต.พ.เพราะว่าผมลองหาในเฟสก็เเล้วไม่เจอคับ
รักโดยการไม่ได้ร่ำลา
ผมอยากเจอคนๆนึงมาเลยคับ(อยากจะขอโทษ)จะ20ปีแล้วยังไม่เคยเจอกันอีกเลยผมเป็นคนชอบหนีปัญหาถ้าวันนั้นคุยกันคงไม่เป็นแบบนี้ ผมจะเล่าให้ฟังคับ
พ่อแม่ผมแย่ทางกันตอน ม.1 จะเข้า ม.2 ผมได้ย้ายโรงเรียนมาอยู่กับแม่(จ.ชุมพร มาเรียน .จ.นนทบุรี )ผมได้เข้าโรงเรียนเตรียมบางใหญ่คับผมชื่อ แม็กคับ ผมได้อู่ห้อง ม.3/10 นักเรียนแสบๆทั้งนั้น ตอนแรกๆมีเพื่อนสนิทชื่อ ยศ / เป้คับเป็นคนที่พูดมาก หม้อหญิ่ง ทำให้ผมได้รู้จักเกิบทุกห้องคับมีอยู่วันนึงสอบกลางภาคเสร็จก้อชวนกันไปเที่ยวห้าง เดอะมองาม ทำให้ได้เจอผู้หญิ่งคนนึงที่ผมชอบมากเลยคับ แต่ผมเป็นคนที่เงียบๆและขี้อายมากและก้อ ยศ เเละก้อชวน วิกับเพื่อนวิ เล่นเกมส์ยิงปืนแบ่งเป็น2ฝังคับผมอยู่ทีมเดียวกับวิคับเลยได้คุยกันนิดหน่อยคับ พอเล่นเสร็จก้อเดินห้างแล้วก้อกลับ แต่ผมได้ตกหลุมรักเธอแล้วคับ พอเปิดเทอม ถ้าเจอ วิ ผมก้อยิ้มให้อย่างเดียวคับ(ไม่กล้าคุย)วิเห็นผมเป็นคนขี้อายชอบแกล้ง ว่าแม็ก เอฟ ชอบ เอฟคือเพื่อนสนิท วิ คับ อยู่แบบนี้ ม.2-ม.3 แล้วก้อใกล้จะจบ ม.3 ต้องเลือกแล้วว่าจะเรียนต่อหรือเรียนที่อื่น ในความคิดผมคือเรียนต่อ ม.4หรือ ว่าเรียนช่าง (ไม่มีความคิดที่จะเรียนพานิชเลย ผมว่าตุ๊ดเรียนกันและที่สำคัญผมเรียนไม่เก่งคับ)แล้ววันนั้นมีทาง ร.ร.พานิชตั้งตรงจิตร มาแนะนำทางโรงเรียน ผมเดินผ่านห้องก้อเห็นว่า วิ นั้งฟังอยู่เลยเข้าฟังด้วย ได้ยินว่า วิ จะเรียนที่นี้ เท่านั้ึนล่ะผมเลยเปลี่ยนความคิดเลยว่าเราต้องไปเรียนที่นี้ด้วย
ในที่ผมก้อได้ไปสมัครโรงเรียนพานิชตั้งตรงจิตร รุ่น30 ผมเลือกเรียนเช้าเพราะผมคิดว่า วิ ต้องเรีนภาคเช้าแน่เลย เอก ฝรังเศส พอเปิดเทอมวันเเรก ผมก้อ
มองหา วิ ถามเพื่อนโรงเรียนเก่าไม่มีใครเห็นเลยคิดว่า วิ คงเรียนที่อื่นมั้ง เรียนได้เดือนทางโรงเรียนให้มีการคัดนักฟุตบอล หลังเลิกเรียน ผมได้ไปสมัคร แลละก้อได้ไปซ้อมบอลและก้อได้เจอ วิ คับ(ดีใจมาก)วิ เรียนรอบบ่ายคับกลับบ้านมาผมก้อโทรไปหา ยศ ว่าเจอ วิ เเล้วแต่ ยศ บอกว่าติดต่อให้หน่อย ผมก้อบอกว่าได้สิ พอผมไปโรงเรียนผมตั้งใจว่าจะขอเบอร์ให้ยศ และผมบอก วิว่ากลับรอกลับบ้านพร้อมกันด้วยน๊ะได้หรือป่าว วิ บอก ok (ใจผมสั่น)ดีใจมากได้เคยได้อยู่กันแบบ2ๆเลยผมนี้ก้อมานะ ผมตื่นตั้งแต่ตี4:30และต้องอาบน้ำให้เสร็จต้อนตี5และออกไปรอรถเม ตี5:30คันแรกของสาย127ถ้าไม่ทันคันแรกก้อจะไปเรียนสายเเละเลิกเรียนตอน12:30 ซ้อมบอลถึงบ่าย3 และรอ วิ 18:15 ผมทำแบบนี้ทุกวัน สิ่งที่ผมไม่อยากให้ก้อเกิดคับมีรุ่นพี่ ปวส มาจีบ วิคับ แต่ผมก้อกลับพร้อมวิ และพี่ ปวส มาส่งวิขึ้นรถด้วย
เหมือนกับว่าพี่ ปวส ไม่ค่อยชอบผมมั้งทำหน้าไม่พอใจแล้ว วิก้อบอกผมว่า แม็กวันหลังไม่รอ วิ ผมน้ำตาซึมเลยพูดอะไรไม่ออก หลังจากผมก้อไม่เจอ วิ เลย 1อาทิตย์ได้ แล้วก้อไม่ไปซ้อมบอลอีก วันที่ผมดีใจมากก้อมา (น่าจะเป็นใกล้ชิดกลับบ้านพร้อมกันประมาณ2เดือน)วิ มาบอกว่าแม็กรอ วิ กลับด้วยน๊ะผมก้อถามว่าแล้วแฟน วิ ไม่ว่าหรา วิ บอกว่าเลิกแล้ว อยู่กับแม็กสบายใจกว่า ผมก้อรอ วิ กลับบ้านพร้อมกันเหมือนเดิมแต่สถานน๊ะเปลี่ยน(แฟน)😻😻😻ย้อนไปดูเเล้ว ลองคิดน๊ะคับตื่น ตี4:30กลับบ้าน 2ทุ่ม ทำอย่างนี้ทุกวัน มีอยู่วันนึงไอ้เป้ชวนผมไปงานวันเกิดแฟนมันชื่อ โบว์ รุ่นน้อง ไอ้เป้ เป็นคนชอบแกล้ง พอเป่าเค้กเสร็จมันก็เอาเค้กป้ายหน้าเต็มหน้าเลยผมเช็ดอยู่สักพักมีเพื่อนโบว์มาช่วยเช็ด 2คน(โทษทีน๊ะผมจำชื่อไม่ได้) ผมก้อไม่คิดอะไรหรอกคับ พอกลับบ้านก็มีสายโทรมาจากรุ่นน้องประมาณว่าชอบมีพี่น่าสงสารชอบโดยพี่เป้เเกล้ง แต่ผมก็บอกน๊ะว่าพี่มีแฟนแล้ว(วิ ผมก็บอกน๊ะว่ามีเพื่อนโบว์ชอบ 2คน)รุ่นน้องก้อโทรทุกวันคับแต่คิดเป็นน้องน๊ะผมไม่เลือกใครคับเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนมานานโบว์ก็โทรมาว่าพี่เเม็กมันแล้วยังมาพี่มีแฟน ผมบอกว่าบอกแล้ว(ดูหล่อขึ้นมาเลย)555+
มีอยู่วันนึงใกล้ปิดเทอมมีโทรศัพย์นึงเข้ามาผมคิดว่าเป็นเพื่อนโทรมาแกล้ง เขาถามประมาณว่าแม็กทำอะไรหลานฉัน(ผมก็คิดว่าเป็นเพื่อนผมเลยตอบแบบกวนตีนไป)ผมตอบว่า...อะไรของอะใครประมาณนี้คับ แล้วเขาก็บอกว่าผมเป็นน้าวิ (ผมตกใจมาก)เสียงเปลี่ยนเลยคับ ผมตอบว่าคับ แล้วน้าก็ส่งให้วิคุย วิ ถามว่าทำไมคุยกับน้าวิแบบนี้ ผมบอกว่านึกว่า ไอ้ยศ โทรมาแกล้ง ขอโทษที แล้วก็วางสาย ผมคิดว่าเราคงเลิกกันแล้วคับ แล้วผมก็กลับไปเที่ยวชุมพรกับเป้2อาทิตย์พอกลับมาแม่คผมบอกว่ามี ผญ โทรมา แต่ผมคิดว่ารุ่นน้องโทรมาแต่ไม่ใช่ วิ คับ ผมก็บอกวิว่านึกว่าเลิกกันแล้ว วิบอกไม่เลิกหรอกแล้วน้า วิ ไม่เป็นไรคุยกันแล้ว วันที่ผมไม่อยากให้เกิด ก็มา........ วันที่ 4 ธันวาคม พี่ผมเสีย ผมเลยไม่ได้ไป โรงเรียน2-3วันคับ แต่ไม่ได้โทรบอก วิ (ไม่กล้าโทรกลัว น้าวิ )พอไปโรงเรียน ผมจะกลับมางานศพ วันเผา ผมก็รีบกลับ วิ รอผม ทางเข้าโรงเรียนว่าแม็กเย็นนี้ รอ วิ กลับบ้านด้วยผมบอก(ในตอนนั้นผมย้ายมาอยู่กับน้าที่ค่ายทหาร เกียจกาย) วิ บอกว่าแม็กได้คุยกับเพื่อนที่โรงเรียนเรื่องที่เรามีอะไรกัน ผมบอกป่าวแม็กไม่ได้พูดจิง วิ นั้นเย็นนี้รอด้วย ผมบอกว่าไม่ได้จิงๆ กลังจากนั้น วิก็ด่าคับ ผมก็โมโหว่าทำไมไม่เหตุผลผมบ้างล่ะผมก็เดินกลับเลยคับ ใครจะล่ะคับว่าวันเป็นวันสุดท้ายที่ได้เจอ วิ (เพราะว่าผมย้ายบ้านคับอยู่หมู่บ้านเดิมล่ะคับแต่คนล่ะหลังคับเบอร์โทรศัพย์ก็เปลี่ยน(ในสมัยนั้นมีแตโทรศัพย์บ้านกับเพจลิ้งคับ พศ2543)แล้วก็ไม่ไปโรงเรียนอีกเลยทำใจไม่ได้ภายในไม่กี่วันผมต้องเสียถึง2อย่างคับ พี่/วิ ตอนนั้นผมอายุแค่16เองคับทำใจไม่ได้จิงๆคับไม่นานก้อออกจากโรงเรียนไม่ไปอีกเลยคับ แต่ผ่านไป2-3เดือนเริ่มคิดถึงคับ ตอนย้ายบ้านแม่ผมน่าทิ้งเบอร์โทร(เพราะตอนนั้นไม่มีโทรศัพย์ต้องจดในกระดาษคับ) ผมจะกลับไปก็คงสายผมถ้าวันนั้นผมรอ วิ คงไม่เป็นแบบนี้ผมอยากเจอ วิ แล้วบอกว่าขอโทษ จากกันโดยไม่ได้บอกเลิก จากวันนั้นถึงวันนี้ประมาณ19ปีคับแต่ผมก็ยังคิดถึงเทออยู่เสมอคับเฉพาะตอนเดือนธันวาคมคับขอเจอแค่ครั้งเดียวก็พอคับ วิ ชื่อจริงว่า วิภารัตน์ แต่นานสกุลผมจำไม่ได้ มีจะรู้จักบ้างคับ เพื่อนจาก ต.พ.ญ./พ.ต.พ.เพราะว่าผมลองหาในเฟสก็เเล้วไม่เจอคับ