ขออนุญาตบ่น ความคิดตัวเองนะคะ
เรื่องการเรียนภาษาที่3ค่ะ (ภ.=ภาษา)
ในความคิด เราชอบเอาการเรียนภ.ญี่ปุ่น ไปเทียบกับการเรียนภ.อังกฤษ
ว่าภาษาอังกฤษเราเรียนตั้งแต่เด็ก ใช้เวลานับ20ปี กว่าจะใช้พูดคุยกับต่างชาติได้
พอเราเรียนภ.ญี่ปุ่น เราก็คงค่อยๆเรียนไป ถ้าเรียนแล้วพูดได้เร็วคงแปลกมาก รู้สึกมันจะขัดๆขืนๆว่า เห้ยทำไมเราฟังออก พูดได้ ทีภาษาอังกฤษตั้ง20กว่าปี ถึงจะูพูดได้ บางทีก็สงสัยตัวเองว่าทำไมเราเสียเวลาเรียนภาษาอังกฤษซะนานเลย ทีภาษาญี่ปุ่น เราเรียนเร็วกว่า สับสนในตัวเองว่าก็ดีแล้วที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ อ่านเขียน ฝึกเองหมด มีแฟนคนญี่ปุ่นแต่ฮีทำแต่งาน ไม่ค่อยสอนเลยค่ะ ให้เราเรียนเอง เพราะเราต้องจำเข้าสมองด้วยตัวเอง
บ่นกับตัวเองว่ามันแปลกๆบ่อยค่ะ ว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ เราน่าจะยึดติดกับรูปแบบมากเกินไป ว่ามันต้องเป็นแบบตอนเรียนภาษาอังกฤษสิ ซึ่งติดยังงี้ไม่ถูกต้องเลย แต่คิดไปเองอัตโนมัติ
เป็นความคิดที่ฝังลึกมาก อยากเอาออกค่ะ
เรื่องการเรียนภาษาที่3ค่ะ (ภ.=ภาษา)
ในความคิด เราชอบเอาการเรียนภ.ญี่ปุ่น ไปเทียบกับการเรียนภ.อังกฤษ
ว่าภาษาอังกฤษเราเรียนตั้งแต่เด็ก ใช้เวลานับ20ปี กว่าจะใช้พูดคุยกับต่างชาติได้
พอเราเรียนภ.ญี่ปุ่น เราก็คงค่อยๆเรียนไป ถ้าเรียนแล้วพูดได้เร็วคงแปลกมาก รู้สึกมันจะขัดๆขืนๆว่า เห้ยทำไมเราฟังออก พูดได้ ทีภาษาอังกฤษตั้ง20กว่าปี ถึงจะูพูดได้ บางทีก็สงสัยตัวเองว่าทำไมเราเสียเวลาเรียนภาษาอังกฤษซะนานเลย ทีภาษาญี่ปุ่น เราเรียนเร็วกว่า สับสนในตัวเองว่าก็ดีแล้วที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ อ่านเขียน ฝึกเองหมด มีแฟนคนญี่ปุ่นแต่ฮีทำแต่งาน ไม่ค่อยสอนเลยค่ะ ให้เราเรียนเอง เพราะเราต้องจำเข้าสมองด้วยตัวเอง
บ่นกับตัวเองว่ามันแปลกๆบ่อยค่ะ ว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ เราน่าจะยึดติดกับรูปแบบมากเกินไป ว่ามันต้องเป็นแบบตอนเรียนภาษาอังกฤษสิ ซึ่งติดยังงี้ไม่ถูกต้องเลย แต่คิดไปเองอัตโนมัติ