กระทู้นี้หลายคนอาจจะถามว่าโรคซึ้มเศร้าเกิดขึ้นได้อย่างไร? เราตอบให้ได้นะ
1.ปัญหาในครอบครัว
2.สังคมรอบตัว ไม่ว่าจะเป็น การโดนแกล้ง การทำร้ายด้วยสายตา การทำร้ายด้วยคำพูด
3.ความเก็บกดจากสังคมและครอบครัว
ผลที่ตามมาของโรคซค้มเศร้า
1.ทำให้เก็บกด
2.ไม่อยากเจอใคร
3.ทำร้ายตัวเอง
4.ฆ่าตัวตาย
เราไม่ใช่จิตรแพทนะแต่เราให้คำปรึกษาได้นะ
งั้นเราเล่าเรื่องของเราเลยดีกว่า
เราเคยเจอเรื่องพวกนี้มาก่อนเราเล่าได้
เรื่องเกิดเมื่อปีทีแล้วเกิดขึ้นกับตัวเราเองตอนแรกเรามองว่าโรคซึ้มเศร้าเป็นโรคที่ไร้สาระแต่พอเกิดขึ้นกับเราจริงๆมันทำให้เรารู้เลยว่าโรคซึ้มเศร้าเป็นโรคที่อันตรายมาก
เราจะเล่าเหตุการก่อนว่าเราเป็นเด็กนักเรียนแล้วเราเป็นเด็กที่อ่อนแอมากพอเราย้ายมาอยู่โรงเรียนไหม่เราก็โดนแกล้งโดนทำร้ายจากคำพูดมามากมาย ตอนแรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรกันคำพูดและการกระทำพวกนั้นเลยแต่พอนานๆเข้ามันก็เริ่มร้ายแรงขึ้นจนเราไม่กล้าบอกใครว่าเราโดนแกล้งและแล้วก็มาถึงวันหนึ่งวันที่เราเก็บกดมาก
มากจนไม่อยากอยู่บนโลกนี้ เราคิดว่าเรามีชีวิตไปเพื่อใครเพื่ออะไรเราจึงคิดจะฆ่าตัวตายจะได้ไม่ต้องรับรู้อะไรอีกจะได้ไม่ต้องเจ็บไม่ต้องโดนแกล้งเหมือนที่ผ่านผ่านมาแต่มันก็ไม่สำเร็ดเพราะเราได้ไปเจอกับคริป คริปนึ่งที่ทำให้เราหยุดความคิดเหล่านั้นและมันทำให้เราเขมแข็งขึ้นมาได้มันทำให้เราชนะกับโรคซึ้มเศร้าได้ จนเรารู้ว่าเรามีชีวิตไปเพื่ออะไรเพื่อใคร ถ้าเราสู้เราไม่ย่อมแพ้เราก็จะผ่านมันมาได้เราเป็นกำลังใจให้คนที่เป็นโรคซึ้มเศร้าและกำลังอ่อนแอและคนที่อ่านกระทู้นี้นะ
โรคซึ้มเศร้าเกิดขึ้นได้อย่างไร?
1.ปัญหาในครอบครัว
2.สังคมรอบตัว ไม่ว่าจะเป็น การโดนแกล้ง การทำร้ายด้วยสายตา การทำร้ายด้วยคำพูด
3.ความเก็บกดจากสังคมและครอบครัว
ผลที่ตามมาของโรคซค้มเศร้า
1.ทำให้เก็บกด
2.ไม่อยากเจอใคร
3.ทำร้ายตัวเอง
4.ฆ่าตัวตาย
เราไม่ใช่จิตรแพทนะแต่เราให้คำปรึกษาได้นะ
งั้นเราเล่าเรื่องของเราเลยดีกว่า
เราเคยเจอเรื่องพวกนี้มาก่อนเราเล่าได้
เรื่องเกิดเมื่อปีทีแล้วเกิดขึ้นกับตัวเราเองตอนแรกเรามองว่าโรคซึ้มเศร้าเป็นโรคที่ไร้สาระแต่พอเกิดขึ้นกับเราจริงๆมันทำให้เรารู้เลยว่าโรคซึ้มเศร้าเป็นโรคที่อันตรายมาก
เราจะเล่าเหตุการก่อนว่าเราเป็นเด็กนักเรียนแล้วเราเป็นเด็กที่อ่อนแอมากพอเราย้ายมาอยู่โรงเรียนไหม่เราก็โดนแกล้งโดนทำร้ายจากคำพูดมามากมาย ตอนแรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรกันคำพูดและการกระทำพวกนั้นเลยแต่พอนานๆเข้ามันก็เริ่มร้ายแรงขึ้นจนเราไม่กล้าบอกใครว่าเราโดนแกล้งและแล้วก็มาถึงวันหนึ่งวันที่เราเก็บกดมาก
มากจนไม่อยากอยู่บนโลกนี้ เราคิดว่าเรามีชีวิตไปเพื่อใครเพื่ออะไรเราจึงคิดจะฆ่าตัวตายจะได้ไม่ต้องรับรู้อะไรอีกจะได้ไม่ต้องเจ็บไม่ต้องโดนแกล้งเหมือนที่ผ่านผ่านมาแต่มันก็ไม่สำเร็ดเพราะเราได้ไปเจอกับคริป คริปนึ่งที่ทำให้เราหยุดความคิดเหล่านั้นและมันทำให้เราเขมแข็งขึ้นมาได้มันทำให้เราชนะกับโรคซึ้มเศร้าได้ จนเรารู้ว่าเรามีชีวิตไปเพื่ออะไรเพื่อใคร ถ้าเราสู้เราไม่ย่อมแพ้เราก็จะผ่านมันมาได้เราเป็นกำลังใจให้คนที่เป็นโรคซึ้มเศร้าและกำลังอ่อนแอและคนที่อ่านกระทู้นี้นะ