ได้ข่าวพนีกงานโลตัสถูกให้ออกโดยไม่ทั้งตั้งตัว ไม่มีการแจ้งล่วงหน้า ไม่มีการประกาศให้ลาออกแบบสมัครใจ แบบ early retire
มันทำให้ผมหวนนึกถึงบรรยากาศปี 2540
เริ่มแรกบริษัทประกาศงดโบนัส
ต่อมาเริ่มลดไม่ให้พนักงานอยู่ทำ OT
หลังจากนั้นไม่นาน เกือบทุกเช้าวันทำงานจะเห็นเพื่อนร่วมงานหลายคน มือถือซองขาว หน้าละห้อย บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็มาปรึกษากับผมว่าจะเอาเงินชดเชยที่ได้รับไปทำอะไรดี เป็นแบบนี้เกือบทุกวันอยู่ร่วมเดือน พนักงานทั้งบริษัทหายไปไม่ต่ำกว่า 50% คนที่ยังมีงานทำอยู่ก็จิตจใจหดหู่ ทำงานอย่างไม่รู้อนาคตว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
ปี 2540 มีข่าวบริษัทใหญ่ ๆ ล้มละลายรายวัน สถาบันการเงินใหญ่ ๆ ที่เป็นหลักของประเทศถูกต่างชาติกว้านซื้อไปถูก ๆ คนเล่นหุ้นหมดเนื้อหมดตัว ที่คิดสั้นจบชีวิตตัวเองก็มีไม่น้อย
เกิดปรากฎการณ์เปิดท้ายขายของทั่วทุกหัวระแหง คนขายมีมากกว่าคนซื้อ และขายทุกอย่างที่จะขนของจากในบ้านมาขายได้ แม้กระทั่งเมียตัวเองก็ยังขาย
ใครที่ยังจำเหตุการณ์ช่วงนั้นได้ ช่วยมาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยครับ
รำลึกถึงปี 2540 อันแสนจะโหดร้าย
มันทำให้ผมหวนนึกถึงบรรยากาศปี 2540
เริ่มแรกบริษัทประกาศงดโบนัส
ต่อมาเริ่มลดไม่ให้พนักงานอยู่ทำ OT
หลังจากนั้นไม่นาน เกือบทุกเช้าวันทำงานจะเห็นเพื่อนร่วมงานหลายคน มือถือซองขาว หน้าละห้อย บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็มาปรึกษากับผมว่าจะเอาเงินชดเชยที่ได้รับไปทำอะไรดี เป็นแบบนี้เกือบทุกวันอยู่ร่วมเดือน พนักงานทั้งบริษัทหายไปไม่ต่ำกว่า 50% คนที่ยังมีงานทำอยู่ก็จิตจใจหดหู่ ทำงานอย่างไม่รู้อนาคตว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
ปี 2540 มีข่าวบริษัทใหญ่ ๆ ล้มละลายรายวัน สถาบันการเงินใหญ่ ๆ ที่เป็นหลักของประเทศถูกต่างชาติกว้านซื้อไปถูก ๆ คนเล่นหุ้นหมดเนื้อหมดตัว ที่คิดสั้นจบชีวิตตัวเองก็มีไม่น้อย
เกิดปรากฎการณ์เปิดท้ายขายของทั่วทุกหัวระแหง คนขายมีมากกว่าคนซื้อ และขายทุกอย่างที่จะขนของจากในบ้านมาขายได้ แม้กระทั่งเมียตัวเองก็ยังขาย
ใครที่ยังจำเหตุการณ์ช่วงนั้นได้ ช่วยมาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยครับ