[CR] Homestay ชีวิตของเราคือของรางวัล

-    หลักปรัชญาและศาสนาบอกกับเรามานานแล้วว่าชีวิตเป็นเรื่องชั่วคราว แต่ถ้าจู่ๆ หนังวัยรุ่นแฟนตาซีสักเรื่องจะลุกขึ้นมาบอกกล่าวพูดคุยกับเราในประเด็นนี้ ก็ถือเป็นสิ่งที่แปลกใหม่น่าสนใจจนต้องรีบตีตั๋วเข้าไปดู
-    ดูหนังจบกดคะแนนให้ 8.5 เต็ม 10 ขอหักนิดนึงเพราะมีบางอย่างที่ยังขาดพร่องไป ทำให้ประทับใจไม่สุด
-    หนังยาวมากแต่ดูสนุกตั้งแต่ต้นจนจบ งงกับคนที่บอกว่าช่วงแรกน่าเบื่อ ทำไมเราไม่เบื่อเลยวะ กลับรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ค่อยๆ ทำความรู้จักโลกใบใหม่และชีวิตใหม่ไปพร้อมกับมิน
-    งานกำกับภาพสวยมาก CG เป็นที่เชิดหน้าชูตาวงการหนังไทยได้เลย รู้สึกอิ่มใจที่ได้ดูผลงานของทีมที่เขาตั้งใจถ่ายแต่ละฉากอย่างพิถีพิถัน แล้วภาพมันออกมาใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบมากๆ
-    สิ่งที่ต้องปรบมือให้ดังๆ คือการแสดงของเจมี่เจมส์ น้องก้าวข้ามการวนลูปรับบทเป็นเด็กวัยรุ่นบ้านรวยอยู่นั่น มาสู่การเป็นนักแสดงที่ตีความตัวละครได้ลุ่มลึก ทั้งแววตา ท่าทาง การเคลื่อนไหว และน้ำเสียงถ่ายทอดออกมาอย่างคนที่เข้าใจตัวละครนั้นจริงๆ ตลอดเวลา 100 กว่านาทีที่เจมส์แบกหนังทั้งเรื่องไว้บนบ่า เขาพิสูจน์ให้เราเห็นแล้วว่า “เออว่ะ มันเอาอยู่”
-    เฌอปรางสอบผ่านสำหรับการแสดงเรื่องแรก แต่มีหลายฉากที่รู้สึกว่าน้องพยายามเค้นจนเล่นออกมาแบบล้นๆ ไปหน่อย เสียดายที่ไม่ได้ถูกตะล่อมให้มันพอเหมาะพอดีกว่านี้ ไม่งั้นพายจะเป็นตัวละครที่มีมิติและมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก
-    ชอบที่หนังเลือกเล่าฉากสำคัญบนสะพาน นอกจากจะได้ภาพที่สวยมากแล้ว เรายังคิดเอาเองว่าสะพานถูกใช้เป็นสัญญะของการเชื่อมโยง ระหว่างโลกของคนเป็นกับโลกของคนตาย ระหว่างมินคนเก่ากับคนใหม่ ระหว่างความคับแค้นชิงชังกับความยินดีในการมีชีวิต
-    ในฐานะที่ไม่ได้อ่านหนังสือหรือดูเวอร์ชั่นญี่ปุ่นมาก่อน เราประทับใจช่วงสุดท้ายที่หนังคลายปมหลักมาก แม้จะแอบรู้สึกว่ามันเฉลยได้เบาหวิวไปหน่อย ไม่ค่อยอิมแพค แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหนังสื่อสารใจความสำคัญได้อย่างคมคายและลึกซึ้ง
-    Homestay เหมือนมากระตุกเตือนให้เราได้ตระหนักว่า ต่อให้ชีวิตของแต่ละคนจะเจอเรื่องห่วย เรื่องเลวร้าย เรื่องเศร้ายังไง แต่เออว่ะ แค่การที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเรายังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้คือของรางวัลที่ล้ำค่าที่สุดแล้วนี่หว่า