คือเรากับแฟนคบกันมา5ปี,*เราอายุ20 *เขา27 เจอในออนไลน์เจอกันเมื่อปีที่3 เราอยู่คนละจังหวัดกัน เราเรียนจบปวช เราเลยขึ้นไปทำงานที่เดียวกับเขาเคยอยู่ด้วยกันมา3เดือน ต้นปี 60 เพราะเรารู้สึกใช้ชีวิตลำบากมากเขาก็ไม่ค่อยดูแลเราขนาดนั้นเลย แต่เขาก็ไม่เคยให้เราอด แต่บางทีไม่มีสิ้นเดือนก็มาม่า แต่เรามีโรคประจำตัวกระเพาะอาหาร เข้า รพ บ่อยเสียตัง มันเลยทำให้เรารู้สึกลำบากไม่เหมือนกับอยู่ที่บ้าน เลยกลับมา หลังจากนั้นเราก็ห่างกันอีกแล้ว งานของเขาคือห้ามพกโทรศัพท์จนกว่าจะเลิกงาน8.00-16.30 เราก็รอเขาเลิกละคุยกัน คอลกันบ้าง แรกๆก็บ่อย แต่พอนานๆเข้า เขาเริ่มติดเกมในมือถือจนเขามะค่อยสนใจเราเลยค่ะ เราก้รอเขาแบบนี้ทุกวัน วันหนึ่งถามแค่ว่า พิมถาม ทำไร กินไร คิดถึง ฝันดี เหมือนคนรู้จัก โทรแปปเดียว จนละเลยเราไปเยอะมาก เรารู้สึกเหงา รุ้สึกมีแฟนเหมือนไม่มี จนพ.ย เราเจอกันเขามาที่อุบล ครอบครัวเราเห็นคบกันก็อยากให้มาหมั้นหมายกัน แฟนเราก็รับปากกับครอบครัว ตกลง50000 กับทอง1บาท ตอนนั้นก็รู้สึกอยากหมั้นนะ เพราะเราก้รักเขามาก หลังจากสิ้นเดือนธ.ค เราว่างงานและที่เดิมก็อยากให้กลับไปเลยกลับไปทำอีกรอบนี้ตั้งใจอย่างมากคาดว่าคงได้บรรจุ เราก็ได้ไปกับเขาเหมือนเดิม ทำได้อยู่ถึงพ.ค เขาเพิ้งเริ่มเก็บตังเมื่อเดือน พ.ค (กำหนดหมั้นพิธีเล็กๆหลังสงกานต์ปี61) และช้วงที่เริ่มเก็บเรากลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิม เขาเก็บคนเดียว ความสุขเราก็เริ่มหายไป เขาติดเกมหนักมาก เราอยากไปไหน เขาก็บอกแพงๆไปหมด ทั้งๆที่นานๆทีเจอกันอะ เราไม่เคยขออะไรเขาเลยนะแม้แต่เงิน เราไม่อยากให้เราลำบากเรารุ้เขาเก้บตังอยู่ มันต้องเก้บเยอะ ซึ้งเงินเดือนเขา12000 มีภารพต้องเลี้ยงครอบครัวไร บางทีวันเกิดหรือวันวาเลนไทน์เราไม่เคยได้อะไรจากเขาเลย นอกจากคำพุด ผ่านมา3ปีละ บางทีก็ไม่อยากคิด บางทีมันก้อดคิดไม่ได้เวลาเห็นคนอื่นเขาไปไหนมาไหนด้วยกัน มีวันพิเศษ แต่คู่เราไม่เคยมีเลย เราป่วยหรืออะไรก็ลางานยาก ลำบากไปหมด เราขอให้เขามาอยู่กับเราหลังหมั้น เพราะอายุเขา วุฒิเขา เราอยากศึกษาเขาให้มากกว่านี้ แต่เขาขอเวลาเราอีก4ปี บางทีคิดว่าเขายังไม่อยากอยู่กับเราหรอ น้อยใจค่ะบางที แต่ระยะเวลาที่ห่างกันติดเกม เขาก็ไม่สนใจไร วีนเรา ไม่ใส่ใจ ไม่โทร ถามนิดหน่อย จนเราเริ่มสะสม เริ่มไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร เขาปล่อยให้เราอยู่คนเดียวมาตลอด เรารู้สึกทำให้เขาลำบากรึป่าวที่ต้องเก้บตังมาหมั้นเรา ความสุขที่เคยได้รับมันหายไปหมด และเขาก็เป็นแบบนี้มาหลายครั้ง เราเจอสิ่งที่ดีกว่า แต่ทุกครั้งเราก็เลือกเขามาตลอด แต่ครั้งนี้เรากลับสงสารตัวเองแล้วว่าเราทำไปเพื่ออะไร (อยากเลิกอยากพอ) ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่เรากับเขาความคิดไม่ตรงกัน เช่น เราอยากให้เขาสนใจใส่ใจ เลิกเย้นชา แต่เขาก็เปนตัวเขาแบบนี้มันเปลี่ยนไม่ได้เลย หลายรอบแล้ว และเรื่ิองศาสนาเรานับถือพุทธ เขาอิสลาม(ไม่เคร่ง) แม้กระทั่งงานหมั้นมันก็เป็นความลับไปหมด เราอยากให้เขาบอกับครอบครัวตรงๆว่าเราย้ายไม่ได้ เราไม่อยากรู้สึกผิดกับพ่อแม่เขา อยากให้มันเคียไปเลยตอนนี้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ถ้าพ่อแม่เขามารู้ทีหลัง เขาจะเสียใจแค่ไหน ถ้าจะจบก็อยากให้มันจบตั้งแต่ตอนนี้เลย หลายๆอย้างเขาโตแล้วแต่รู้สึกเหมือนเขายังตัดสินใจไรเองไม่ได้ เราก็ไม่รุ้จะทำยังไงค่ะเขาก็มาง้อมาทำดีตอนที้เราแทบจะไม่เหลือความรุสึกต่อเขาแล้ว เราควรทำยังไงดีคะ #เราเลิกกับเขาแล้วนะ แต่เขาก็ยังตามง้อทำทุกอย่างอยู่
มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ คบกับแฟนมา5ปี แต่อยากเลิกแต่มันตัดไม่ขาด