รู้เหมือนพ่อกับแม่และเราไม่ใช่ครอบครัวเลย

ครอบครัวเรามีปัญหาตั้งแต่เด็กๆประมาณม.1ม.2จนถึงวันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปบ้านโดนยึดเพราะมีช่วงหนึ่งที่พ่อติดการพนันไม่เอาเงินไปจ่ายค่าบ้านแม่ก็ไม่ช่วยเพราะเขายึดว่าไม่ใช่หน้าที่ของเขาเขาจะไม่ช่วยอะไรเพราะแยกหน้าที่แล้วจากที่พ่อไม่สูบบุหรี่ก็กลับมาสูบและติดหนักมากแล้วแม่แอบไปซื้อบ้านไม่ให้ใครรู้มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนพ่อไปมีแฟนใหม่แฟนใหม่พ่อเขาให้หลายอย่างแต่พ่อไม่เคยให้เราเลยเงินไปโรงเรียนก็ไม่ให้แต่ที่เรามีกินเพราะทำงานเราก็ไม่อยากขอมากเพราะถ้าทำให้พ่อโกรธพ่อจะเขวี้ยงของใส่เคยโดนจนหัวแตกเลยกลัวไม่กล้าแต่พอจะขอแม่แม่ก็ไม่ให้เพราะเขาบอกว่าแยกหน้าที่กันแล้วทำไมต้องมาขอเราเลยไม่กล้าขอเงินใครเพราะกลัวโดนด่ามันเป็นแบบนี้จนเราอายุ18ทุกคนไม่ม่ใครคุยกันเลยบ้านไม่เหมือนบ้านมันเหมือนเป็นสิ่งที่เราไม่อยากกลับหลังเลิกเรียนรู้สึกว่ามันเป็นแค่ที่นอนไม่ใช่บ้านเหมือนเมื่อก่อนจนวันนี้เราเลิกเรียนแล้วเจอพ่อข้างนอกแต่พอเราทักพ่อพ่อกลับหันมามองแล้วเดินหนีไปเลยคือเขาทำเหมือนเราไม่รู้จักกันเราไม่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อยากเรียนให้มันจบๆอยากออกไปทำงานอยู่คนเดียวแต่มันยังอีกนานเราคิดว่าปัจจุบันเราจะทำตัวยังไงให้ไม่เครียด