ระบาย

สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย เราเข้าใจดีและพยายา

ตั้งแต่เล็กจนโตฝ่าฟันอะไรต่างๆมามากมาย ภาพความทรงจำตอนมีความสุข ไม่มีเลย ความสุขทุกครั้งที่ได้มาล้วนเกิดขึ้นจากการหลอกตัวเองเสมอ มันเหนื่อย มันท้อ บ่อยมากๆ ชอบคิดนู้นนี้ต่างๆมากมาย คนที่หัวถึงหมอนแล้ว

สวัสดีค่ะ เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี มีเรื่องราวปัญหามากมายเข้ามาในชีวิต เราอึดอัดมาก เหนื่อย ท้อ เครียด เหมือนทุกวันฉันจะมีความสุข แต่จริงๆแล้วข้างในไม่มีความสุขเลย เราแอบร้องไห้คนเดียว บางเรื่องที่เ

เลิกไม่ได้หรอกตายไปกับบุหรี่แหละ ทุกครั้งที่จะเลิกก็เจอแบบนี้เราเคยเลิกมาครั้งนึงแล้วนะเพราะไม่มีใครรู้ และไม่มีแรงกดดันตอนนี้ท้อใจมากๆแต่ก็ลดลงมาเยอะแล้ว จากที่สูบวันละ2-3ซองทุกวันนี้ลดลงเหลือ1ซองนึง

เรียนหนัก เหนื่อย เครียดเหลือเกิน ทุกวันนี้เรียนเพราะพ่อเเม่หวังให้ท่านสบาย บางครั้งอยากได้คนที่คอยรับฟังเรา เเยกกับเพื่อนสนิทเนื่องด้วยเลือกเรียนสายการเรียนที่เเตกต่างกัน เเยกกันไปมีสังคมใหม่ๆอยากปรึ

สวัสดีค่ะหนูอยากขอพื้นที่ระบายในนี้หน่อยนะคะ หนูชอบโดนคนที่บ้านพูดจาลบๆแย่ๆใส่ค่อยหาเรื่องจ้องจับผิดพูดไม่ค่อยดีชอบแซะชอบแขวะบางทีก็พูดดีด้วยบางทีก็แแย่จนเกินเยียวยา เหมือนรู้สึกอาศัยอยู่กับคนที่ป่วยท

เคยรู้สึกเหมือนกันไหมคะ มันจะมีบางช่วงบางตอน เวลาเหนื่อยจากงาน เหนื่อยจากคน ทำงานผิดพลาดแล้วรู้สึกเหนื่อย ตั้งใจทำแล้ว มันผิดพลาด ความรับผิดชอบมันมากมายเหลือเกิน ไม่มีแม้แต่ที่ระบาย มองไปทางไหนมันดูว่

ปกติเราเวลาเครียด ปวดหัว อันเนื่องมาจากการได้รับข้อมูลครั้งละเยอะๆ (เวลาเรียน เวลาอ่านหนังสือ เวลาเครียด) ถ้าอยู่ที่บ้านจะ - ตะโกนดังๆ - ร้องเพลงดังๆ - เปิด EDM เต้นแรงๆ - ต่อยกระสอบทรายรัวๆ จะช่วยใ