เคยรู้สึกว่า ไม่มีเรา เพื่อนๆเขาก็อยู่กันได้มั้ย!!!!????

มันก็เป็นมาตั่งแต่ม.4แล้วละ เราก็เป็นเด็กใหม่ ไปยุ่กลุ่มเขาอะเนาะ....แรกๆเขาก็สนใจเราดีนะ พอหลังๆเริ่มแบบ เมินเเชท รู้ทุกเรื่องเป็นคนสุดท้ายตลอด เวลาเขานัดกันไปเที่ยวเราก็ไม่เคยรู้ รู้อีกทีเขาเช็คอิน ตรงโน้นตรงนี้ มันก็รู้สึกน้อยใจเนาะ แต่เราก็เฉยๆ เราไม่อยากทะเลาะกะพวกเขา จะสนใจเราทีก็เพราะเรื่องการบ้าน เรื่องงาน เรามีอะไรเราก็ให้ลอกหมด งานกลุ่มเราก็ทำคนเดียว เราก็เหนื่อยเป็นนะ อยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้ งานกลุ่มเราทำ แต่ได้คะแนนเท่ากันหมด งานบางงานทำไปก็รู้สึกท้อ งานกลุ่มเสียตัง ก่ไม่เคยจ่าย พูดตลอดว่า”ออกไปก่อนนะเดะมาหารเฉลี่ย” อืมมมมมมมม หารเฉลี่ย กูออกคนเดียวเลยยยยยยย พอถึงช่วงม.5 ครูให้นั่งโต๊ะเดี่ยว เราก็นั่งใกล้ครูเพราะเพื่อนมัน ให้นั่ง มันบอกว่าเราสมควรนั่งตรงนี้ เพราะเราสนิทกับครูเกือบทุกคน พอคาบเรียนที่ต้องจับคู่เราก็เหลือเศษตลอด เราก็ต้องทำคนเดียว ไม่มีใครให้ปรึกษา เวลาเราทักแลทไปหาเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนก็ออนนะแต่ไม่อ่าน บางทีอ่านไม่ตอบ เราก็เลยไม่รู้จะคุยกับใคร ทำงานคนเดียว คุยกะตัวเอง เเต่เเปลกเวลาที่เพื่อนทักมาหาเรา เรากลับตอบไวเพราะกลัวว่าเพื่อนอาจจะมีเรื่องให้ช่วย อยากจะระบาย เราก็พยายามยามใช้ใจเขาใจเรานะ แต่เหมือนเราทำอยู่ฝ่ายเดียวเลย ละเนี้ยเกรดเพิ่งออก ตั่งแต่ม.4มาเราได้ที่1มาตลอด แต่เราไม่ได้เห็นแต่ตัวนะ เราก็ให้เพื่อนลอกงานตลอด ถึงเราจะสนิทกับครูเราก็ไม่เคยประจบครู ทุกครั้งที่เกรดออก เพื่อนๆมักจะ หายไปจากเรา แชทหาก็ไม่ค่อยตอบ โทรไปยังไม่รับเลย เราทำอะไรผิด ถ้าไม่ชอบอะไรก็อยากให้พูดมาเลยเราจะได้อธิบาย ไม่ใช่ทำกับเราแบบนี้ แล้วนี้ ม.5เทอม2แล้ว เราคิดว่าเปิดเทอม เราคงนั่งคนเดียวเหมือนเดิม อยู่ในสิ่งที่มันเดิมๆ น้อยใจเหมือนเดิม หายน้อยใจเองเหมือนเดิม เราก็ไม่รู้ว่าเราควรทำอย่างไร เพื่อนถึงจะปกติกับเรา เราเหนื่อย!!!!!!😓😓😓