สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันมีเรื่องของเพื่อนกะเทยคนหนึ่งที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าจนทำให้เพื่อนอย่างเราต้องปวดหัวเวลาที่อาการกำเริบอยู่บ่อย ๆ มาเล่าให้ฟัง อยากรู้ว่าเพื่อน ๆ ในพันทิพรับมือกับเพื่อนที่ป่วยเป็นโรคนี้ยังไง แล้วมีโอกาสไหมที่ผู้ป่วยโรคนี้จะกลับมาใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนเดิม เพราะตอนนี้บอกตรง ๆ ค่ะ ว่าทั้งหมั่นไส้ ทั้งสงสารเห็นใจปน ๆ กันไป
เพื่อนของดิฉันคนนี้ขอใช้ชื่อเรียกเค้าว่าแทมนะคะ ก่อนหน้าที่แทมจะรู้ตัวว่าป่วยเป็นโรคซึมเศร้า แทมมีความรักค่ะ แต่ความรักก็ไม่เป็นไปอย่างที่แทมอยากจะให้มันเป็นสักเท่าไหร่ รักเค้าแต่เค้าก็ไม่ชัดเจนจนมันทำร้ายความรู้สึกของแทมหลายต่อหลายครั้ง แทมเจ็บปวดและไม่รู้วิธีระบายความเจ็บปวดนั้นจนบางครั้งก็ทำร้ายตัวเอง พอดิฉันถามว่าทำไปทำไม แทมก็บอกว่าที่ต้องทำเพราะไม่รู้จะจัดการกับการระบายความเจ็บปวดของตัวเองยังไง จนวันหนึ่งแทมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากแพทย์เพราะเริ่มมีอาการเสพติดการทำร้ายตัวเอง จึงตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ ดิฉันมีโอกาสได้ไปพบจิตแพทย์เป็นเพื่อนแทมจึงได้รู้ว่าแทมป่วยเป็นโรคซึมเศร้า
ยาที่แทมได้รับทำให้แทมง่วงซึม เหมือนอยากจะนอนตลอดเวลา ส่งผลกระทบกับการทำงานและการเรียนต่อพอสมควร แทมไปพบหมอครั้งแรกได้รับยามาแค่แผงเดียวและหมอไม่ได้นัดต่อ พอยาหมดแทมก็ไม่ได้ไปพบหมอต่อเนื่อง อาการโรคซึมเศร้าก็เลยดูเหมือนจะแย่ลง แทมรู้สึกไม่มีแรงและกำลังใจในการทำงานหรือทำอะไรเลย อาการของแทมเรียกได้ว่าเหมือนผีเข้าผีออก อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เพื่อน ๆ ก็งงว่ามันเป็นอะไรของมัน
ก่อนหน้านี้แทมสำหรับเพื่อน ๆ เป็นคนตลก สนุกสนาน ดูเป็นตัวของตัวเอง และเป็นศูนย์กลางของเพื่อน ๆ ทุกคน แต่พอเริ่มป่วยแทมก็กลายเป็นอีกคน เริ่มเก็บตัว ชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไป เริ่มเอาตัวเองออกจากกลุ่มคนเยอะ ๆ ออกกรุ๊ปไลน์จนต้องคอยลากกลับเข้ากลุ่มไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนเพื่อน ๆ สงสัยว่าแทมเป็นอะไร ไม่พอใจอะไร ถามไปก็ไม่ค่อยได้คำตอบ จนคนถามก็เริ่มรำคาญและมองว่าแทมแกล้งเรียกร้องความสนใจไปอย่างนั้นเองแล้วก็เลิกถามไถ่สนใจกันไป ตัวดิฉันเองค่อนข้างสนิทและอยู่ใกล้แทม ทุกครั้งที่เค้าเป็นแบบนี้ก็จะถามว่ามีอะไร เป็นอะไร เธอเปลี่ยนไปนะ แทมก็จะตอบว่า แทมไม่ได้เปลี่ยนไป ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจ แทมแค่เหนื่อยที่ต้องพยายามทำตัวให้ใครถูกใจ แทมแค่กลับมาเป็นตัวเอง แทมทนกับการเป็นใครที่ไม่ใช่ตัวเองมานานแล้ว แทมไม่อยากอยู่ในกลุ่มที่คนเยอะ ๆ อึดอัด เข้ากรุ๊ปไปก็เหมือนไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่อยู่แล้ว กลุ่มมันเงียบ ถ้าใครมีอะไรอยากคุยก็ให้ส่งหาส่วนตัวเอาจะดีกว่า ดิฉันก็เลยไม่ตื๊อให้เค้ากลับเข้ากลุ่ม มีอะไรก็คุยกันส่วนตัวแทน แล้วแทมก็กลายเป็นคนต่อต้านสังคมในชีวิตจริง ไปทำงานก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองไปวัน ๆ ไม่สุงสิงกับใคร แล้วก็เลือกที่จะหันเข้าสู่อีกโลกที่เป็นสังคมจำลอง นั่นก็คือโลกของเกมออนไลน์
ช่วงนี้แทมก็เริ่มกลับไปรักษาอาการป่วยอีกครั้ง คราวนี้ก็ไปพบแพทย์ตามหมอนัด กินยาตามแพทย์สั่งตามปกติ ตัวดิฉันเองก็เบาใจที่เพื่อนกลับเข้าสู่การรักษาอย่างต่อเนื่อง เวลาที่มีอาการกำเริบขึ้นมาก็ดูแลกันไปตามอาการ แต่เรื่องของเรื่องคือสังคมในเกมออนไลน์ที่แทมเข้าไปอยู่ก็ทำให้แทมต้องเศร้าเสียใจอีกครั้ง แทมบอกว่าเกมที่แทมเล่น คนที่อยู่ในกลุ่มไม่ค่อยคุยกัน บางครั้งก็แอบไปคุยกันเองส่วนตัว ไม่คุยกับแทมเลย ทั้ง ๆ ที่แทมพยายามจะคุยกับทุกคน ไม่อยากให้เงียบ อยากให้กลุ่มมีชีวิตชีวา ซึ่งดิฉันก็ถามว่า ทำไมล่ะ อิจฉาที่เค้าจีบกันหรอ ในกลุ่มคนเยอะแยะ คนนี้ไม่คุย เธอก็คุยกับคนอื่นสิ เกมมันก็เป็นสังคมแบบหนึ่งนะ แต่แทมบอกว่าคนอื่นที่เล่นเค้าเล่นเพื่อฆ่าเวลา เล่นแบบไม่สนใจอะไร บางคนก็เล่นเพื่อมาหาแฟน แต่จุดประสงค์ที่แทมเล่นเกมคือ แทมต้องการสร้างสังคมน่าอยู่ที่ไม่สามารถสร้างมันได้ในชีวิตจริง ตัวดิฉันเองก็บอกว่า การจะสร้างสังคมน่าอยู่ในเกมมันยาก เพราะจุดประสงค์ของคนอื่น ๆ ที่เล่นเกม มันไม่เหมือนจุดประสงค์ของเธอ แล้วคนที่จะมีจุดประสงค์เดียวกับเธอมันก็มีน้อยมาก นอกซะจากว่าจะหาคนที่มีจุดประสงค์เดียวกันและเล่นด้วยกัน ถึงอย่างนั้นแทมก็ยังรู้สึกเสียใจ ร้องไห้ อัปเปหิตัวเองออกจากกลุ่มเกมที่ตัวเองสร้างมันขึ้นมากับมือ และบอกกับดิฉันว่าจะเลิกเล่นเกมแล้ว
ถึงตอนนี้ดิฉันก็สงสัยว่า อ้าว แล้วทีนี้ยังไงต่อ สังคมในชีวิตจริงก็ไม่เอา สังคมในเกมก็ไม่เอา อาการป่วยก็ต้องรักษา เจอแบบนี้ควรจะต้องรับมือยังไงดีคะ เพราะตอนนี้สังคมในเกมเป็นสังคมเดียวที่เพื่อนของดิฉันยอมเข้าไปมีส่วนร่วม ถ้าสมมุติว่าดิฉันอยากจะหาเพื่อนที่มีจุดประสงค์ในการเล่นเกมแบบเดียวกับเพื่อนดิฉัน เพื่อให้เค้าได้เล่นด้วยกัน มันจะมีไหมคะ คนที่เล่นเกมด้วยจุดประสงค์แบบโลกสวยที่เหมือนกันกับเพื่อนของดิฉัน ซึ่งจริง ๆ ตัวดิฉันเองก็เล่นเกมค่ะ แต่เล่นเพื่อฆ่าเวลาเหมือนกัน และไม่สามารถเล่นเกมแบบที่แทมเล่นได้เพราะมันต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเกมนานในแต่ละรอบ หน้าที่การงานไม่อำนวยให้เล่นได้ค่ะ ตอนนี้ดิฉันควรจะทำยังไง จะหาทางออกหรือให้คำแนะนำกับเพื่อนของดิฉันยังไงดี หรือถ้าเพื่อน ๆ คิดว่ามันมีทางออกที่ดีกว่าการให้เค้าเล่นเกม และช่วยให้เค้ากลับมามีชีวิตอย่างปกติได้ ทางออกนั้นมันควรจะเป็นอะไรคะ เพราะบอกตรง ๆ ว่าตอนนี้ก็จนปัญญาเหมือนกันค่ะ ลองมาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ เผื่อเพื่อนของดิฉันจะผ่านมาอ่านและได้อะไรดี ๆ กลับไปค่ะ
มีเพื่อนเป็นโรคซึมเศร้า เวลาอาการกำเริบทีรับมือยากมาก ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
เพื่อนของดิฉันคนนี้ขอใช้ชื่อเรียกเค้าว่าแทมนะคะ ก่อนหน้าที่แทมจะรู้ตัวว่าป่วยเป็นโรคซึมเศร้า แทมมีความรักค่ะ แต่ความรักก็ไม่เป็นไปอย่างที่แทมอยากจะให้มันเป็นสักเท่าไหร่ รักเค้าแต่เค้าก็ไม่ชัดเจนจนมันทำร้ายความรู้สึกของแทมหลายต่อหลายครั้ง แทมเจ็บปวดและไม่รู้วิธีระบายความเจ็บปวดนั้นจนบางครั้งก็ทำร้ายตัวเอง พอดิฉันถามว่าทำไปทำไม แทมก็บอกว่าที่ต้องทำเพราะไม่รู้จะจัดการกับการระบายความเจ็บปวดของตัวเองยังไง จนวันหนึ่งแทมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากแพทย์เพราะเริ่มมีอาการเสพติดการทำร้ายตัวเอง จึงตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ ดิฉันมีโอกาสได้ไปพบจิตแพทย์เป็นเพื่อนแทมจึงได้รู้ว่าแทมป่วยเป็นโรคซึมเศร้า
ยาที่แทมได้รับทำให้แทมง่วงซึม เหมือนอยากจะนอนตลอดเวลา ส่งผลกระทบกับการทำงานและการเรียนต่อพอสมควร แทมไปพบหมอครั้งแรกได้รับยามาแค่แผงเดียวและหมอไม่ได้นัดต่อ พอยาหมดแทมก็ไม่ได้ไปพบหมอต่อเนื่อง อาการโรคซึมเศร้าก็เลยดูเหมือนจะแย่ลง แทมรู้สึกไม่มีแรงและกำลังใจในการทำงานหรือทำอะไรเลย อาการของแทมเรียกได้ว่าเหมือนผีเข้าผีออก อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เพื่อน ๆ ก็งงว่ามันเป็นอะไรของมัน
ก่อนหน้านี้แทมสำหรับเพื่อน ๆ เป็นคนตลก สนุกสนาน ดูเป็นตัวของตัวเอง และเป็นศูนย์กลางของเพื่อน ๆ ทุกคน แต่พอเริ่มป่วยแทมก็กลายเป็นอีกคน เริ่มเก็บตัว ชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไป เริ่มเอาตัวเองออกจากกลุ่มคนเยอะ ๆ ออกกรุ๊ปไลน์จนต้องคอยลากกลับเข้ากลุ่มไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนเพื่อน ๆ สงสัยว่าแทมเป็นอะไร ไม่พอใจอะไร ถามไปก็ไม่ค่อยได้คำตอบ จนคนถามก็เริ่มรำคาญและมองว่าแทมแกล้งเรียกร้องความสนใจไปอย่างนั้นเองแล้วก็เลิกถามไถ่สนใจกันไป ตัวดิฉันเองค่อนข้างสนิทและอยู่ใกล้แทม ทุกครั้งที่เค้าเป็นแบบนี้ก็จะถามว่ามีอะไร เป็นอะไร เธอเปลี่ยนไปนะ แทมก็จะตอบว่า แทมไม่ได้เปลี่ยนไป ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจ แทมแค่เหนื่อยที่ต้องพยายามทำตัวให้ใครถูกใจ แทมแค่กลับมาเป็นตัวเอง แทมทนกับการเป็นใครที่ไม่ใช่ตัวเองมานานแล้ว แทมไม่อยากอยู่ในกลุ่มที่คนเยอะ ๆ อึดอัด เข้ากรุ๊ปไปก็เหมือนไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่อยู่แล้ว กลุ่มมันเงียบ ถ้าใครมีอะไรอยากคุยก็ให้ส่งหาส่วนตัวเอาจะดีกว่า ดิฉันก็เลยไม่ตื๊อให้เค้ากลับเข้ากลุ่ม มีอะไรก็คุยกันส่วนตัวแทน แล้วแทมก็กลายเป็นคนต่อต้านสังคมในชีวิตจริง ไปทำงานก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองไปวัน ๆ ไม่สุงสิงกับใคร แล้วก็เลือกที่จะหันเข้าสู่อีกโลกที่เป็นสังคมจำลอง นั่นก็คือโลกของเกมออนไลน์
ช่วงนี้แทมก็เริ่มกลับไปรักษาอาการป่วยอีกครั้ง คราวนี้ก็ไปพบแพทย์ตามหมอนัด กินยาตามแพทย์สั่งตามปกติ ตัวดิฉันเองก็เบาใจที่เพื่อนกลับเข้าสู่การรักษาอย่างต่อเนื่อง เวลาที่มีอาการกำเริบขึ้นมาก็ดูแลกันไปตามอาการ แต่เรื่องของเรื่องคือสังคมในเกมออนไลน์ที่แทมเข้าไปอยู่ก็ทำให้แทมต้องเศร้าเสียใจอีกครั้ง แทมบอกว่าเกมที่แทมเล่น คนที่อยู่ในกลุ่มไม่ค่อยคุยกัน บางครั้งก็แอบไปคุยกันเองส่วนตัว ไม่คุยกับแทมเลย ทั้ง ๆ ที่แทมพยายามจะคุยกับทุกคน ไม่อยากให้เงียบ อยากให้กลุ่มมีชีวิตชีวา ซึ่งดิฉันก็ถามว่า ทำไมล่ะ อิจฉาที่เค้าจีบกันหรอ ในกลุ่มคนเยอะแยะ คนนี้ไม่คุย เธอก็คุยกับคนอื่นสิ เกมมันก็เป็นสังคมแบบหนึ่งนะ แต่แทมบอกว่าคนอื่นที่เล่นเค้าเล่นเพื่อฆ่าเวลา เล่นแบบไม่สนใจอะไร บางคนก็เล่นเพื่อมาหาแฟน แต่จุดประสงค์ที่แทมเล่นเกมคือ แทมต้องการสร้างสังคมน่าอยู่ที่ไม่สามารถสร้างมันได้ในชีวิตจริง ตัวดิฉันเองก็บอกว่า การจะสร้างสังคมน่าอยู่ในเกมมันยาก เพราะจุดประสงค์ของคนอื่น ๆ ที่เล่นเกม มันไม่เหมือนจุดประสงค์ของเธอ แล้วคนที่จะมีจุดประสงค์เดียวกับเธอมันก็มีน้อยมาก นอกซะจากว่าจะหาคนที่มีจุดประสงค์เดียวกันและเล่นด้วยกัน ถึงอย่างนั้นแทมก็ยังรู้สึกเสียใจ ร้องไห้ อัปเปหิตัวเองออกจากกลุ่มเกมที่ตัวเองสร้างมันขึ้นมากับมือ และบอกกับดิฉันว่าจะเลิกเล่นเกมแล้ว
ถึงตอนนี้ดิฉันก็สงสัยว่า อ้าว แล้วทีนี้ยังไงต่อ สังคมในชีวิตจริงก็ไม่เอา สังคมในเกมก็ไม่เอา อาการป่วยก็ต้องรักษา เจอแบบนี้ควรจะต้องรับมือยังไงดีคะ เพราะตอนนี้สังคมในเกมเป็นสังคมเดียวที่เพื่อนของดิฉันยอมเข้าไปมีส่วนร่วม ถ้าสมมุติว่าดิฉันอยากจะหาเพื่อนที่มีจุดประสงค์ในการเล่นเกมแบบเดียวกับเพื่อนดิฉัน เพื่อให้เค้าได้เล่นด้วยกัน มันจะมีไหมคะ คนที่เล่นเกมด้วยจุดประสงค์แบบโลกสวยที่เหมือนกันกับเพื่อนของดิฉัน ซึ่งจริง ๆ ตัวดิฉันเองก็เล่นเกมค่ะ แต่เล่นเพื่อฆ่าเวลาเหมือนกัน และไม่สามารถเล่นเกมแบบที่แทมเล่นได้เพราะมันต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเกมนานในแต่ละรอบ หน้าที่การงานไม่อำนวยให้เล่นได้ค่ะ ตอนนี้ดิฉันควรจะทำยังไง จะหาทางออกหรือให้คำแนะนำกับเพื่อนของดิฉันยังไงดี หรือถ้าเพื่อน ๆ คิดว่ามันมีทางออกที่ดีกว่าการให้เค้าเล่นเกม และช่วยให้เค้ากลับมามีชีวิตอย่างปกติได้ ทางออกนั้นมันควรจะเป็นอะไรคะ เพราะบอกตรง ๆ ว่าตอนนี้ก็จนปัญญาเหมือนกันค่ะ ลองมาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ เผื่อเพื่อนของดิฉันจะผ่านมาอ่านและได้อะไรดี ๆ กลับไปค่ะ