ควรทำยังไงกับความรู้สึกเเบบนี้ดีคะ

หลังจากที่เเฟนบอกให้เราเป็นเเค่พี่น้องกันไปก่อน เราก็รู้สึกเข้าใจเเละคิดว่าเเฟนทำถูกเเล้วล่ะ เพราะเราเเค่15เอง ส่วนเเฟนก็17เเล้ว พ่อบอกว่าเราเด็กเกินไปที่มีเเฟน เราก็เข้าใจดีว่าท่านเป็นห่วง เเต่ความรู้สึกลึกกลับร้องไห้ออกบ่อยครั้งโดยไม่มีเหตุ ร้องไห้ไม่หยุด พยายามคิดเเง่บวก พยายามคิดเเต่เรื่องดีๆ เเต่ก็ยังรู้สึกเศร้า เเละเหงามากๆ เราคงยังไม่ชินกับเรื่องเเบบนี้เท่าไร เพราะปกติเเล้วเราก็ร่าเริง หาอะไรต่างๆนาๆ ทำเป็นว่าเล่น เล่นเกมบ้าง ดูอะไรเรื่อยเปื่อนบ้าง เเต่ตอนนี้กลับรู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย นอนก็ไม่หลับ เอาเเต่ร้องไห้ตลอด
เเบบนี้ควรทำไงกะตัวเองดี มีวิธีพอจะช่วยเเนะนำมั้ยคะ