ก่อนจะมาเป็นแฟนกันเรารู้จักกันมาครึ่งปีค่ะ จากนั้นฝ่ายชายเป็นคนเข้ามาขอให้เราเป็นที่ปรึกษาและกำลังใจส่วนตัว เขาก็ทักมาคุยทุกวัน ปรึกษาเราบ้าง พูดคุยเรื่อยเปื่อย บอกคิดถึงบ้าง ถ่ายรูปส่งให้กันดู จนเรารู้สึกดีด้วย เราก็ถามเขานะคะว่าคุยหลายคนมั้ย มีแฟน มีภรรยาหรือยัง ก่อนจะคุยกันเราเคยแจ้งเขาไปว่าเราจริงจังกับความรักนะ ถ้าเข้ามาเล่นๆหรือมีแฟนมีคนคุยอยู่แล้ว เราจะไม่คุยด้วย เขาก็บอกไม่มีค่ะ ก็เริ่มคุยมาเรื่อยๆ เรามีจับผิดบ้าง ขอเฟสเขาไม่ยอมให้ เราต้องหาเฟสเขาเองแล้วเข้าไปส่อง ส่องเฟสเพื่อน ส่องคอมเม้น เราไปเจอเฟสผู้หญิงคนนึง ตั้งหน้าโปรไฟล์เป็นรูปคู่กับผู้ชายที่มาจีบเรา เราเลยแคปไปถามค่ะ เขาบอกว่าไม่มีอะไรไม่ได้เป็นอะไรกัน ผ้าปูที่นอนลายเดียวกันสองลาย พัดลมสีเดียวรุ่นเดียวกัน เขาก็ยืนกรานว่าไมไ่ด้เป็นอะไรกัน เขาบอกแค่ว่าเป็นแค่คนที่ต้องดูแล ไม่ได้รักไม่ได้ชอบไม่ได้เป็นแฟนกัน เราขอเขาแอดเฟส เขาไม่ให้ค่ะ เราทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งมาก เขาบอกว่าเฟสมันเป็นเรื่องอะไรที่เล็กมากเลย มันไม่สำคัญสำหรับเขาเลย ไม่สำคัญเท่าชีวิตจริง แต่ก็งงค่ะท่าเรื่องเล็กทำไมไม่รับแอด แต่เราก็คุยกับเขามาเรื่อยๆค่ะ
จนเดือนนี้วันที่ 2 เป็นวันเกิดของเรา เขาให้ของขวัญเราคือการเป็นแฟนกัน เราระแวงอยู่ตลอดเลยว่าเขาไม่ได้มีเราคนเดียว เราก็พยายามจะเชื่อนะคะว่าเขาไม่มีใคร ไม่ได้มาหลอกเรา แต่หลายๆอย่างมันก็ทำให้เราคิดมากคิดเยอะ คุยกันมาสักพักเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยค่ะนอกจากสิ่งที่เขาอยากให้รู้ รู้สึกแบบมีความลับอยู่ตลอด เข้าไม่ถึงเขาจริงๆ เรารักเขานะคะ รักมาก รู้สึกดีด้วย เขาสำคัญกับเรามาก แต่กับเขาเราไม่รู้อะไรเลย ถามไปว่ารักเรามั้ย เขาก็ตอบรัก สำคัญไหม เขาบอกสำคัญ เราเลยสับสน เขาเป็นคนไม่มีเวลา ไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ ทำงานตลอด ยุ่งตลอดเวลาไม่เคยมีเวลาว่าง หลังๆมาเรางอแง หาเรื่องทะเลาะทุกวันเลยค่ะ เรื่องที่เขาชอบหายไปช่วงค่ำๆ ตอนกลางวันตอบคุยกันปกตินะคะ แต่พอช่วงค่ำชอบหายไปตลอดตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เขาบอกเขามีงานดึก งานมันเร่งไม่มาเวลามานั่งพิม บางทีง่วงก็นอนเลย ตื่นมาก็ทำงาน การหายไปโดยที่ไม่บอกของเขามันทำให้เราคิดมากค่ะว่าเขาอยู่กับคนอื่นหรือเปล่า เลยเปล่าประเด็นทะเลาะกัน เรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่สำคัญต่อเขาแล้ว นอยเองก็ต้องหายเอง เพราะเขาบอกว่าเขายุ่ง ปวดหัวกับงานมากพออยู่แล้ว เขาไม่มีเวลามาง้อมานั่งปวดหัวเรื่องอื่น เขาบอกเราไม่เข้าใจอะไรเลย ทำไมเราเข้าใจยาก สรุปเป็นเราที่ผิด เราคงผิดจริงๆมั้งคะ มันทำให้เราทุกข์มากค่ะ ร้องไห้ทุกวันเลย เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้ใส่ใจเราเหมือนเก่า เหมือนเขาไม่แคร์ ไม่อยากคุยกับเราไม่รักเราแล้ว มีคนคุยใหม่อะไรแบบนี้
จนเมื่อคืนเราทะเลาะกันหนักเรื่องเดิมๆ เขาตอบมาว่า ขนาดนี้เริ่มเรียนรู้กันมันยังแย่ขนาดนี้เลย คิดว่าจะรอดหรอ? อนาคต เขาไม่รู้หลอกนะว่าเราจะคิดยังไง แต่ทำงานพลาดไม่ได้ ถ้าจะไม่เข้าใจก็ไปทบทวนดูนะ เขาไม่มีเวลามาคิดเรื่องที่มันปวดหัวแบบนี้
ประเด็นหลักๆที่เรางอแง ก็มีแต่เรื่อผู้หญิงอื่น เราแค่อยากจะได้ความสบายใจในเรื่องนี้ ทำให้เราเชื่อใจว่าเขาไม่มีคนอื่น เขาก็บอกว่าอะไรที่ช่วย เราไม่เห็นไปปวดหัวหรือรับความเสี่ยงกับงานของเขาเลย คือเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาไปโยงกับงานตลอด เขาบอกว่าเราเหมือนจะเข้าใจแต่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย จากนั้นก็หายไปทั้งคืนค่ะไม่ตอบเราไม่เคลียร์อะไรเลย
เราเลยตัดสินใจ บอกเลิก เดินออกจากชีวิตเขา จะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเขาอีก เรารู้สึกว่าเราทำไรก็ดูผิดไปหมด ไม่มีค่าอะไรเลย หรือเรางี่เง่า งอแง เอาแต่ใจเยอะเกินไป
เสียใจที่ต้องจาก อยู่ต่อก็ไม่มีค่าอะไร เจ็บมากเลยตอนนี้
พิมพ์งงยังก็ขอโทษด้วยนะคะ ไม่รู้จะอธิบายหรือเล่าเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ยังไง
เว้นวรรณผิดตกก็ขอโทษด้วยค่ะ พิมพ์ในมือถือ
ยินดีน้อมรับคำสอนทุกข้อความค่ะ🙏🏻
เหมือนเราอยู่กันคนละโลก (เลิกกับแฟนเมื่อคืน) อยากได้กำลังใจค่ะ
จนเดือนนี้วันที่ 2 เป็นวันเกิดของเรา เขาให้ของขวัญเราคือการเป็นแฟนกัน เราระแวงอยู่ตลอดเลยว่าเขาไม่ได้มีเราคนเดียว เราก็พยายามจะเชื่อนะคะว่าเขาไม่มีใคร ไม่ได้มาหลอกเรา แต่หลายๆอย่างมันก็ทำให้เราคิดมากคิดเยอะ คุยกันมาสักพักเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยค่ะนอกจากสิ่งที่เขาอยากให้รู้ รู้สึกแบบมีความลับอยู่ตลอด เข้าไม่ถึงเขาจริงๆ เรารักเขานะคะ รักมาก รู้สึกดีด้วย เขาสำคัญกับเรามาก แต่กับเขาเราไม่รู้อะไรเลย ถามไปว่ารักเรามั้ย เขาก็ตอบรัก สำคัญไหม เขาบอกสำคัญ เราเลยสับสน เขาเป็นคนไม่มีเวลา ไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ ทำงานตลอด ยุ่งตลอดเวลาไม่เคยมีเวลาว่าง หลังๆมาเรางอแง หาเรื่องทะเลาะทุกวันเลยค่ะ เรื่องที่เขาชอบหายไปช่วงค่ำๆ ตอนกลางวันตอบคุยกันปกตินะคะ แต่พอช่วงค่ำชอบหายไปตลอดตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เขาบอกเขามีงานดึก งานมันเร่งไม่มาเวลามานั่งพิม บางทีง่วงก็นอนเลย ตื่นมาก็ทำงาน การหายไปโดยที่ไม่บอกของเขามันทำให้เราคิดมากค่ะว่าเขาอยู่กับคนอื่นหรือเปล่า เลยเปล่าประเด็นทะเลาะกัน เรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่สำคัญต่อเขาแล้ว นอยเองก็ต้องหายเอง เพราะเขาบอกว่าเขายุ่ง ปวดหัวกับงานมากพออยู่แล้ว เขาไม่มีเวลามาง้อมานั่งปวดหัวเรื่องอื่น เขาบอกเราไม่เข้าใจอะไรเลย ทำไมเราเข้าใจยาก สรุปเป็นเราที่ผิด เราคงผิดจริงๆมั้งคะ มันทำให้เราทุกข์มากค่ะ ร้องไห้ทุกวันเลย เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้ใส่ใจเราเหมือนเก่า เหมือนเขาไม่แคร์ ไม่อยากคุยกับเราไม่รักเราแล้ว มีคนคุยใหม่อะไรแบบนี้
จนเมื่อคืนเราทะเลาะกันหนักเรื่องเดิมๆ เขาตอบมาว่า ขนาดนี้เริ่มเรียนรู้กันมันยังแย่ขนาดนี้เลย คิดว่าจะรอดหรอ? อนาคต เขาไม่รู้หลอกนะว่าเราจะคิดยังไง แต่ทำงานพลาดไม่ได้ ถ้าจะไม่เข้าใจก็ไปทบทวนดูนะ เขาไม่มีเวลามาคิดเรื่องที่มันปวดหัวแบบนี้
ประเด็นหลักๆที่เรางอแง ก็มีแต่เรื่อผู้หญิงอื่น เราแค่อยากจะได้ความสบายใจในเรื่องนี้ ทำให้เราเชื่อใจว่าเขาไม่มีคนอื่น เขาก็บอกว่าอะไรที่ช่วย เราไม่เห็นไปปวดหัวหรือรับความเสี่ยงกับงานของเขาเลย คือเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาไปโยงกับงานตลอด เขาบอกว่าเราเหมือนจะเข้าใจแต่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย จากนั้นก็หายไปทั้งคืนค่ะไม่ตอบเราไม่เคลียร์อะไรเลย
เราเลยตัดสินใจ บอกเลิก เดินออกจากชีวิตเขา จะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเขาอีก เรารู้สึกว่าเราทำไรก็ดูผิดไปหมด ไม่มีค่าอะไรเลย หรือเรางี่เง่า งอแง เอาแต่ใจเยอะเกินไป
เสียใจที่ต้องจาก อยู่ต่อก็ไม่มีค่าอะไร เจ็บมากเลยตอนนี้
พิมพ์งงยังก็ขอโทษด้วยนะคะ ไม่รู้จะอธิบายหรือเล่าเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ยังไง
เว้นวรรณผิดตกก็ขอโทษด้วยค่ะ พิมพ์ในมือถือ
ยินดีน้อมรับคำสอนทุกข้อความค่ะ🙏🏻