ขอพื้นที่ระบายนะคะ

มีคนคนนึง อายุเท่าเรา มันเป็นผู้ชาย เราอ่ะผู้หญิง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอแทนคนนั้นว่ามันเพราะเราสนิทกันมาก มันเกิดต้นปี เราเกิดท้ายปี เราสนิทกัน เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ตอนเด็กๆเวลามันซื้ออะไรมันก็จะซื้อเผื่อเราตลอด  มีครั้งนึงมันไปเที่ยวกับครอบครัว เราไม่ได้ไปมันซื้ออตุ๊กตาให้เราคือตุ๊กตาชบาแก้ว ของมันตุ๊กตาก้านกล้วย มันซื้อจักรยานใหม่ เราก็ต้องได้จักรยานใหม่ เราสองคนถูกเลี้ยงมาคู่กันตั้งแต่เด็กๆ ไปไหนไปกันตลอด ที่ไหนมีมันที่นั่นก็ต้องมีเรา เรารักมันมากจนเราคิดว่ามันเป็นพี่ชายแท้ๆคนนึงของเรา ครั้งนึงตอนเราอยู่ ป.3 เรามีเรื่องทะเลาะกับเพื่อนเราก็มีมันนี่แหละมาช่วยแยก เราเรียนห้องเดียวกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงป.6 ตอนที่อยู่ป.6มันเกือบจะล้มเลิกไม่อยากเรียนเพราะมีปันหากับครูประจำชั้นและครูสอนวิชาอังกฤษ มันค้างงานเยอะแย่ดีที่เราเอางานเราไปส่งให้ เราช่วยมันปั่นการบ้าน ช่วยจนมันจบป.6 ตอนที่จะเรียนต่อม.1 เรากะว่าจะแยกกันไปเรียน แต่มันดันให้แม่มันมาคุยกับแม่เราให้เรียนต่อโรงเรียนเดียวกับมัน เราได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ดันอยู่คนละห้อง ก่อนที่จะมาเรียนโรงเรียนนี้มันพูดกับเราเสมอว่ามันจะเป็นมือกีต้าร์ของโรงเรียน มันพูดเสมอว่าจะจบพร้อมกัน จะล่าฝันไปด้วยกัน มันก็เรียนปกติของมัน ไปโรงเรียนบ้างไม่ไปบ้าง งานมันค้างเราก็ช่วยมันเสมอ แต่การที่อยู่คนละกลุ่มคนละห้อง เราเลยไม่รู้ว่ามันเรียนยังไง เป็นยังไง จนมาถึงม.2มันล้มเลิกทุกๆอย่าง มันไม่ไปสอบ ติด มผ,มส ติด0อะไรเยอะแยะไปหมด จนมันตัดสินใจลาออก แล้วไปเรียนก.ศ.น เรียนในช่วงแรกมันก็ดียังเป็นมันปกติ แต่เริ่มไปอยู่ดันโลเริ่มแต่งรถ แต่ก็ยังชวนเราไปเที่ยวอยู่ ยังเหมือนเดิม แต่พอผ่านไปมันเริ่มมีแฟนเราก็เริ่มห่าง+กับมันเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น เริ่มห่างจากเราพอครอบครัวมันจับได้ว่ามีแฟน+กับอะไรหลายอย่างเค้าสั่งให้มันเลิกมันก็เลิก แต่พอมันเลิกกับแฟน ร่างกายมันจากที่เป็นคนอวบๆ ดำๆ แต่อยู่สะอาด กลายเป็นคนผอมซูบลงแบบมองไม่สังเกตุก็รู้ว่ามันไม่ปกติ เริ่มคบเพื่อนวงขี้ยา อื้มใช่มันติดยา ในวันนั้นที่เรารู้ว่ามันติดยา ทุกอย่างในหัวก็มีแต่คำถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ จนถึงทุกวันนี้มันไม่เหมือนเดิม เจอหน้าเรามันไม่ทักทาย ไม่คุย ไม่ชวนเที่ยว ไม่ดีดกีต้าร์ให้เราฟัง ไม่มีอีกแล้วพี่ชายคนเดิม เราโครตที่จะผิดหวัง :'(