ปกติเป็นคนทำอะไรเต็มที่ ได้งานอะไรมาก็พยายามทำมันจนได้

พอทำได้ ก็ได้งานเพิ่มมาอีก
ยิ่งเสร็จงานเร็ว ยิ่งมีงานใหม่เข้ามา  ยิ่งทำงานดี ยิ่งได้รับมอบหมายเพิ่ม

อ้อ ทั้งหมดนี้เงินเดือนก็เท่าเดิม  เท่ากันกับคนอื่นๆที่ทำงานไปวันๆ

หัวหน้างานพอเห็นว่าคนนี้ทำงานดี มีงานก็คิดว่าให้คนนี้ทำสิ งานเรียบร้อย  ไม่ต้องไปให้คนนั้น ทำมาก็ได้แก้

ในขณะที่เรางานกองจนไม่รู้จะทำอันไหนก่อน ทำจนไม่มีเวลากินข้าว  บางคนกลับมีเวลาออกไปร้านกาแฟ เล่นเน็ท อ่านนิยายในเวลางาน

แล้วในองค์กรณ์มันจะมีคนแบบนึงเสมอ  ไม่ทำงาน แต่เป็นคนโปรดของหัวหน้า


คุยกับหัวหน้าแล้ว  คุยกับแผนกบุคคลแล้วว่าเราไม่โอเคกับภาระงานที่มากขึ้นจนจำไม่ได้แล้วว่า job description ที่ได้มาตอนแรกมันคืออะไร (แต่ก็พยายามไม่พาดพิงคนอื่น กลัวจะมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานอีก)  
ก็มีการแก้ปัญหาโดยแต่งตั้งให้เรามีชื่อตำแหน่งเพราะขึ้น  เงินเดือนเพิ่มขึ้นพันกว่าบาท  แล้วก็เพิ่ม job desฯ ให้อีกแสนแปด


เมื่อก่อนจะมีเพื่อนร่วมแผนกอีกคน ทำงานเก่ง แล้วก็โดนถมงานเหมือนกันนี่แหละ  แต่เขาลาออกไปเดือนก่อนแล้ว  ทุกทีจะมาระบาย มาปรับทุกข์กันสองคน พอเขาออกไปเราเลยรู้สึกตัวคนเดียวนิดหน่อย (แถมงานที่เพื่อนเคยทำก็มากองรวมอยู่ที่เราอีก ...)


เราเองก็อายุไม่น้อยแล้ว  จบมาทำงานมาสองที่ ที่แรกทำอยู่ 5 ปี ก็ลาออกมาด้วยเหตุผลคล้ายๆกันนี้  ปัจจุบันทำมาเกือบสามปี มันก็จะวนเข้าลูปเดิมอีกว่า พอทำงานเป็น เก่งแล้วก็มีงานมาให้ทำเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มจะหงุดหงิดกับความรับผิดชอบที่มันเพิ่มมาจากตอนแรกมากมายเหลือเกิน


ไม่มีใครอยากเปลี่ยนงานบ่อยๆหรอก  ยิ่งทำจนมีประสบการณ์ ว่าได้ว่าทำงานเก่งระดับนึงในบริษัทแล้ว  ตอนเริ่มทำงานก็หวังจะทำงานเต็มที่ให้องค์กรณ์ทั้งนั้น แต่เอาเข้าจริงเต็มที่ไปก็ไม่รู้ว่าเพื่ออะไรจริงๆ


ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะคะ ขอบคุณจริงๆ