สวัสดีครับเพื่อนๆ พอดีว่างๆเลยลองแต่งนิยายดู ไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านรึเปล่านะ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ^^
***นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่อายุ18ปีขึ้นไป เพราะมีเนื้อหาที่โหดร้ายและรุนแรง***
เรื่องย่อ
เด็กหนุ่มคนหนึ่งเสียชีวิตลงและได้เข้าไปยังโลกหลังความตาย เขาถูกพวกปิศาจไล่ตามแต่ถูกช่วยไว้โดยเทพธิดาองค์หนึ่ง แต่เขากลับต้องมาพบความจริง ว่าเหล่าเทพนั้นกลายเป็นพวกที่แสนโหดร้ายยิ่งกว่าพวกปิศาจเสียอีก แล้วพระเอกของเราจะต้องทำอย่างไรกันนี่..............
บทที่ 1 : จุดเริ่มต้น
ท่ามกลางป่าไม้สีเขียวขจี ท้องฟ้าสีครามมีเมฆบางๆ บรรยากาศเงียบสงบลมพัดเย็นสบายประกอบกับเสียงร้องของสัตว์ตัวน้อยใหญ่ แสงแดดค่อยๆส่องพาดผ่านก้อนเมฆมายังดวงตาของผม ทำผมเริ่มรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พบว่าตัวเองได้สวมชุดนอนสีชมพูตัวเดิมแต่ดันมานอนอยู่ในป่าที่ไหนสักแห่ง
“ ที่นี่.....ที่ไหนกัน...? ”
ในขณะที่ผมกำลังสะลึมสะลือนอนคิดอยู่ว่าทำไมผมถึงมาอยู่ในป่า ทั้งๆที่ผมควรจะนอนอยู่บนเตียงอุ่นๆที่บ้านแท้ๆ หลังจากที่กำลังนอนงุนงงและครุ่นคิดอยู่นั่นเอง ผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากในป่าแว่วๆว่า.......
“ แกว่านั่นใช่มนุษย์รึเปล่า? ”
“ ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ลองเข้าไปดูใกล้ๆสิวะ!!! ”
เมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน ผมจึงคอยๆลุกขึ้นมาพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อที่จะหาต้นตอเสียง ผมได้ยินเสียงแซกๆที่พุ่มไม้ไกลๆ พอหันไปมองก็พบว่าพุ่มไม้ค่อยๆสั่นไหวใกล้เข้ามาหาตัวผมอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็มีคนตัวใหญ่2คนพุ่งออกมาจากพุ่มไม้ ชายทั้งสองคนสวมชุดแบบเป็นผ้าคลุมสีดำขาดๆ ในมือทั้งสองคนถือขวานขนาดใหญ่ที่มีรอยเลือดติดอยู่และกำลังไหลลงสู่พื้นเป็นหยดๆ
“ ฮึๆ เจ้านั่น เป็นมนุษย์ไม่ผิดแน่!! ”
ด้วยความตกใจและสับสน ผมกลับหลังหันแล้ววิ่งหนีแทบไม่คิดชีวิต นี่ผมวิ่งได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยแต่ตอนนี้ช่างมันก่อนเถอะ เรื่องที่สำคัญกว่าคือต้องหนีเจ้าพวกนั้นให้พ้นก่อน ถ้าถูกจับตัวได้ผมไม่อยากนึกภาพเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น!! ในขณะที่ผมวิ่งหนีก็มีเสียงตะโกนดังไล่หลังมา
“ แกอย่าหนีสิวะ เดี๋ยวก็ถูกเชือดหรอก ”
“ ถ้าจับได้ ข้าจะอัดให้น่วมเลย เจ้าบ้านี่ ”
หวาาาา!! ผมคิดในใจ ถะ..ถูกเชือดงั้นหรอ? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมผมต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย มีคนบ้าถือความวิ่งไล่ตามเนี่ยนะ? ไม่ตลกเลย ไม่ตลกเลยสักนิด!!!! หลังจากที่วิ่งมาได้สักพัก ด้วยความสงสัยผมจึงเหลียวหลังกลับไปมองว่าตัวเองหนีพ้นแล้วหรือยัง โอ้ให้ตายเหอะ!!! เจ้าสองคนนั่นก็ยังถือขวานอันใหญ่วิ่งตามผมมาแบบติดๆ ผมเอาแต่มองไปข้างหลังจนลืมมองทางข้างหน้า ผมวิ่งมาจนถึงหน้าผาและพลาดท่าตกลงไป ผมลองมองลงไปและคิดว่าถ้าเป็นในหนังมันก็ต้องมีบ่อน้ำอยู่ข้างล่างแน่ๆ!!! แต่ว่าเหมือนผมจะคิดผิด ข้างล่างนั้นมีแต่ดินแถมเหวนี่ยังลึกมากอีกด้วย ตายแน่!!! ผมต้องตายแน่ๆ!!! ผมหันกลับไปมองชายสองคนที่วิ่งตามผมมาอีกครั้งทั้งน้ำตา ในขณะที่ตัวเองกำลังลอยอยู่กลางอากาศ เหมือนว่าจะมีคนชุดดำคนหนึ่งยื่นมือมาทำท่าจะคว้าตัวผมไว้ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ผมร่วงลงมาและกำลังจะดิ่งตัวลงชนกับพื้นโลก
“ นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ เดี๋ยวพอใกล้ถึงพื้นเราก็คงจะตื่นเองแหละ ใช่ๆ ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ”
ผมหลับตาพลางคิดในแง่บวก ในใจก็สวดมนต์ไปด้วย แต่พอลืมตาอีกทีก็ไม่เห็นวี่แววว่าผมจะตื่นจากความฝันเลยแหะ
“ อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!ช่วยด้วยยยยย!!! ”
ในขณะที่ผมกำลังร้องตะโกนอย่างสุดเสียงอยู่นั่นเอง ผมก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรนิ่มๆมาโดนหลังของผม แล้วตัวผมก็ค่อยๆลอยขึ้น ลอยขึ้น
“เกือบไปแล้วๆ เจ้าไม่เป็นอะไรนะ?”
ผมได้ยินเสียงของหญิงสาวที่สุดแสนจะไพเราะ เมื่อผมหันไปมองก็พบว่ามีหญิงสาวกำลังโอบผมอยู่จากด้านหลัง เธอสวมชุดกระโปรงบางๆสีขาวดูพริ้วไหว ดูแล้วคล้ายกับชุดของชาวกรีกโบราณ ผิวขาวใสอมชมพูแถมหน้าตายังสวยราวกับนางฟ้า เธอน่าจะมีอายุมากกว่าผมไม่กี่ปีแน่ๆ แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือสาเหตุที่เราลอยตัวขึ้นได้ ไม่ใช่เพราะเธอคนนั้นใส่เจ็ทแพ็คแต่อย่างใด แต่เพราะเธอคนนี้มีปีก ปีกสีขาวขนาดใหญ่กำลังโบกสะบัดอยู่ที่หลังของเธอ
“เห้ยยยย บะ...บ้าน่า ปะ...ปีก?”
ด้วยความตกใจและสับสนทำให้ผมอุทานออกมาไม่เป็นคำ มันก็แหงอยู่แล้วหละในโลกนี้คงไม่มีคนบ้าที่ไหนมีปีกได้หรอก
“ฮ่าๆๆ มนุษย์ทุกคนเป็นแบบนี้กันหมดเลยรึไงเนี่ย?
“ธะเธอ เป็นใคร? แล้วว ที่นี่มันที่ไหนกันแน่!!?”
“ข้ารึ? ข้าเป็นเทพธิดา ชื่อว่าแอนเธียนา เอาไว้คุยกันระหว่างทางดีกว่านะ”
“อะ..เอ๋!!!! เทพธิ.....อ๊าาาาาาา!!!”
“เจ้าอย่าดิ้นสิ!! เดี๋ยวตกลงไปข้าไม่รู้ด้วย”
ผมพูดยังไม่ทันจบประโยค แอนเธียนาก็สะบัดปีกอย่างแรง ทำให้พวกเราพุ่งขึ้นไปบนฟ้าด้วยความเร็วสูง
“เดี๋ยวเส่!!!! เธอจะพาชั้นไปไหน?”
“ข้าก็จะพาเจ้า........ไปหาพระเจ้าหนะสิ!!!!”
เรื่องโดย : แมวตบ
The After Death : เอาชีวิตรอดในโลกหลังความตาย บทที่ 1 : จุดเริ่มต้น
***นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่อายุ18ปีขึ้นไป เพราะมีเนื้อหาที่โหดร้ายและรุนแรง***
เรื่องย่อ
เด็กหนุ่มคนหนึ่งเสียชีวิตลงและได้เข้าไปยังโลกหลังความตาย เขาถูกพวกปิศาจไล่ตามแต่ถูกช่วยไว้โดยเทพธิดาองค์หนึ่ง แต่เขากลับต้องมาพบความจริง ว่าเหล่าเทพนั้นกลายเป็นพวกที่แสนโหดร้ายยิ่งกว่าพวกปิศาจเสียอีก แล้วพระเอกของเราจะต้องทำอย่างไรกันนี่..............
ท่ามกลางป่าไม้สีเขียวขจี ท้องฟ้าสีครามมีเมฆบางๆ บรรยากาศเงียบสงบลมพัดเย็นสบายประกอบกับเสียงร้องของสัตว์ตัวน้อยใหญ่ แสงแดดค่อยๆส่องพาดผ่านก้อนเมฆมายังดวงตาของผม ทำผมเริ่มรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พบว่าตัวเองได้สวมชุดนอนสีชมพูตัวเดิมแต่ดันมานอนอยู่ในป่าที่ไหนสักแห่ง
“ ที่นี่.....ที่ไหนกัน...? ”
ในขณะที่ผมกำลังสะลึมสะลือนอนคิดอยู่ว่าทำไมผมถึงมาอยู่ในป่า ทั้งๆที่ผมควรจะนอนอยู่บนเตียงอุ่นๆที่บ้านแท้ๆ หลังจากที่กำลังนอนงุนงงและครุ่นคิดอยู่นั่นเอง ผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากในป่าแว่วๆว่า.......
“ แกว่านั่นใช่มนุษย์รึเปล่า? ”
“ ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ลองเข้าไปดูใกล้ๆสิวะ!!! ”
เมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน ผมจึงคอยๆลุกขึ้นมาพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อที่จะหาต้นตอเสียง ผมได้ยินเสียงแซกๆที่พุ่มไม้ไกลๆ พอหันไปมองก็พบว่าพุ่มไม้ค่อยๆสั่นไหวใกล้เข้ามาหาตัวผมอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็มีคนตัวใหญ่2คนพุ่งออกมาจากพุ่มไม้ ชายทั้งสองคนสวมชุดแบบเป็นผ้าคลุมสีดำขาดๆ ในมือทั้งสองคนถือขวานขนาดใหญ่ที่มีรอยเลือดติดอยู่และกำลังไหลลงสู่พื้นเป็นหยดๆ
“ ฮึๆ เจ้านั่น เป็นมนุษย์ไม่ผิดแน่!! ”
ด้วยความตกใจและสับสน ผมกลับหลังหันแล้ววิ่งหนีแทบไม่คิดชีวิต นี่ผมวิ่งได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยแต่ตอนนี้ช่างมันก่อนเถอะ เรื่องที่สำคัญกว่าคือต้องหนีเจ้าพวกนั้นให้พ้นก่อน ถ้าถูกจับตัวได้ผมไม่อยากนึกภาพเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น!! ในขณะที่ผมวิ่งหนีก็มีเสียงตะโกนดังไล่หลังมา
“ แกอย่าหนีสิวะ เดี๋ยวก็ถูกเชือดหรอก ”
“ ถ้าจับได้ ข้าจะอัดให้น่วมเลย เจ้าบ้านี่ ”
หวาาาา!! ผมคิดในใจ ถะ..ถูกเชือดงั้นหรอ? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมผมต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย มีคนบ้าถือความวิ่งไล่ตามเนี่ยนะ? ไม่ตลกเลย ไม่ตลกเลยสักนิด!!!! หลังจากที่วิ่งมาได้สักพัก ด้วยความสงสัยผมจึงเหลียวหลังกลับไปมองว่าตัวเองหนีพ้นแล้วหรือยัง โอ้ให้ตายเหอะ!!! เจ้าสองคนนั่นก็ยังถือขวานอันใหญ่วิ่งตามผมมาแบบติดๆ ผมเอาแต่มองไปข้างหลังจนลืมมองทางข้างหน้า ผมวิ่งมาจนถึงหน้าผาและพลาดท่าตกลงไป ผมลองมองลงไปและคิดว่าถ้าเป็นในหนังมันก็ต้องมีบ่อน้ำอยู่ข้างล่างแน่ๆ!!! แต่ว่าเหมือนผมจะคิดผิด ข้างล่างนั้นมีแต่ดินแถมเหวนี่ยังลึกมากอีกด้วย ตายแน่!!! ผมต้องตายแน่ๆ!!! ผมหันกลับไปมองชายสองคนที่วิ่งตามผมมาอีกครั้งทั้งน้ำตา ในขณะที่ตัวเองกำลังลอยอยู่กลางอากาศ เหมือนว่าจะมีคนชุดดำคนหนึ่งยื่นมือมาทำท่าจะคว้าตัวผมไว้ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ผมร่วงลงมาและกำลังจะดิ่งตัวลงชนกับพื้นโลก
“ นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ เดี๋ยวพอใกล้ถึงพื้นเราก็คงจะตื่นเองแหละ ใช่ๆ ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ”
ผมหลับตาพลางคิดในแง่บวก ในใจก็สวดมนต์ไปด้วย แต่พอลืมตาอีกทีก็ไม่เห็นวี่แววว่าผมจะตื่นจากความฝันเลยแหะ
“ อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!ช่วยด้วยยยยย!!! ”
ในขณะที่ผมกำลังร้องตะโกนอย่างสุดเสียงอยู่นั่นเอง ผมก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรนิ่มๆมาโดนหลังของผม แล้วตัวผมก็ค่อยๆลอยขึ้น ลอยขึ้น
“เกือบไปแล้วๆ เจ้าไม่เป็นอะไรนะ?”
ผมได้ยินเสียงของหญิงสาวที่สุดแสนจะไพเราะ เมื่อผมหันไปมองก็พบว่ามีหญิงสาวกำลังโอบผมอยู่จากด้านหลัง เธอสวมชุดกระโปรงบางๆสีขาวดูพริ้วไหว ดูแล้วคล้ายกับชุดของชาวกรีกโบราณ ผิวขาวใสอมชมพูแถมหน้าตายังสวยราวกับนางฟ้า เธอน่าจะมีอายุมากกว่าผมไม่กี่ปีแน่ๆ แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือสาเหตุที่เราลอยตัวขึ้นได้ ไม่ใช่เพราะเธอคนนั้นใส่เจ็ทแพ็คแต่อย่างใด แต่เพราะเธอคนนี้มีปีก ปีกสีขาวขนาดใหญ่กำลังโบกสะบัดอยู่ที่หลังของเธอ
“เห้ยยยย บะ...บ้าน่า ปะ...ปีก?”
ด้วยความตกใจและสับสนทำให้ผมอุทานออกมาไม่เป็นคำ มันก็แหงอยู่แล้วหละในโลกนี้คงไม่มีคนบ้าที่ไหนมีปีกได้หรอก
“ฮ่าๆๆ มนุษย์ทุกคนเป็นแบบนี้กันหมดเลยรึไงเนี่ย?
“ธะเธอ เป็นใคร? แล้วว ที่นี่มันที่ไหนกันแน่!!?”
“ข้ารึ? ข้าเป็นเทพธิดา ชื่อว่าแอนเธียนา เอาไว้คุยกันระหว่างทางดีกว่านะ”
“อะ..เอ๋!!!! เทพธิ.....อ๊าาาาาาา!!!”
“เจ้าอย่าดิ้นสิ!! เดี๋ยวตกลงไปข้าไม่รู้ด้วย”
ผมพูดยังไม่ทันจบประโยค แอนเธียนาก็สะบัดปีกอย่างแรง ทำให้พวกเราพุ่งขึ้นไปบนฟ้าด้วยความเร็วสูง
“เดี๋ยวเส่!!!! เธอจะพาชั้นไปไหน?”
“ข้าก็จะพาเจ้า........ไปหาพระเจ้าหนะสิ!!!!”