สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะมาชวนพี่ๆในพันทิปมาแชร์ประสบการณ์ที่คุณรู้สึกประทับใจมากที่สุดในชีวิตประมาณว่าลืมไม่ลง อาจจะมีเหตุการณ์ที่คล้ายกันเกิดขึ้นแล้วทำให้คุณนึกถึงเหตุการณ์สุดประทับใจนั้นขึ้นมา
เริ่มต้นที่เราตัวแทนแห่งจันทรา
ย้อนไปเมื่อประมาณปีหรือสองปีก่อน เหตุการณ์เกิดขึ้นนานมากๆแล้ว สมัยนั้นเป็นช่วงที่เราไปสอบแรกๆเลยค่ะ ด้วยความที่เป็นช่วงสอบคนก็จะเยอะหน่อยและแน่นอนว่าบนรถเมล์นั้นแน่นมากๆ พอหลังจากสอบเสร็จก็มายืนรอรถเมล์และก็แอบคิดไว้อยู่แล้วว่าคนจะต้องเยอะชัวร์ แต่ด้วยความไวของเราก็มีโอกาสได้นั่งตรงเบาะเดี่ยว สบายใจละไม่ต้องนั่งข้างใครและก็มีคนขึ้นตามเรามาค่อนข้างเยอะพอสมควรเราก็เลยเลือกที่จะหันไปมองนอกหน้าต่างแบบไม่สบตาใครทั้งนั้น แต่ทันใดนั้นเองเราก็หันไปเห็นคุณลุงวัยชราเดินขึ้น ด้วยความที่เราแพ้อะไรแบบนี้ก็เลยลุกให้ลุงเขานั่ง ลุงเขาก็เดินมานั่ง
พอเวลาผ่านไม่นาน ก็มีพี่ผู้ชายที่นั่งเบาะเดี่ยวใกล้ๆกันก็สะกิดแขนเราแล้วบอกให้เรามานั่งแทนเขา คาดว่าน่าจะเรียนอยู่ที่เดียวกันค่ะ ตอนแรกเราก็ปฏิเสธเขาไป แต่จู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเลยค่ะ เราก็เลยแบบนั่งก็ได้ เพราะคนบนรถเมล์เยอะมาก ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่เขาเลือกที่จะสะกิดเรา รู้สึกพิเศษขึ้นมาช่วงนึง แต่เราก็ไม่ได้ขอบคุณหรือหันไปมองเขาเลยหลังจากนั้น มองแต่นอกหน้าต่างอย่างเดียวเลยค่ะเขินอิอิ -//-
หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปทุกครั้งที่เราขึ้นรถเมล์เนื่องจากไม่ได้ไปมหาลัยบ่อยๆไปแค่ช่วงสอบ ก็จะนึกถึงเหตุการณ์นี้ตลอดจนบางทีก็เผลอยิ้มคนเดียวค่ะ กระเป๋ารถเมล์เห็นก็ยิ้มให้กลับเขาคงจะคิดว่าเราเป็นมิตรมั้งคะ แต่จริงๆเราเป็นบ้า 555555
แล้วทุกคนในนี้มีประสบการณ์อะไรที่เกิดขึ้นกับตัวเองกันบ้างคะ ?
ขอบคุณที่อ่านจนจบและแสดงความคิดเห็นนะคะ
ชวนมาแชร์เรื่องราวที่คุณพบเจอกับคนที่คุณไม่รู้จักแต่ทำให้คุณรู้สึกประทับใจกันค่ะ
เริ่มต้นที่เราตัวแทนแห่งจันทรา
ย้อนไปเมื่อประมาณปีหรือสองปีก่อน เหตุการณ์เกิดขึ้นนานมากๆแล้ว สมัยนั้นเป็นช่วงที่เราไปสอบแรกๆเลยค่ะ ด้วยความที่เป็นช่วงสอบคนก็จะเยอะหน่อยและแน่นอนว่าบนรถเมล์นั้นแน่นมากๆ พอหลังจากสอบเสร็จก็มายืนรอรถเมล์และก็แอบคิดไว้อยู่แล้วว่าคนจะต้องเยอะชัวร์ แต่ด้วยความไวของเราก็มีโอกาสได้นั่งตรงเบาะเดี่ยว สบายใจละไม่ต้องนั่งข้างใครและก็มีคนขึ้นตามเรามาค่อนข้างเยอะพอสมควรเราก็เลยเลือกที่จะหันไปมองนอกหน้าต่างแบบไม่สบตาใครทั้งนั้น แต่ทันใดนั้นเองเราก็หันไปเห็นคุณลุงวัยชราเดินขึ้น ด้วยความที่เราแพ้อะไรแบบนี้ก็เลยลุกให้ลุงเขานั่ง ลุงเขาก็เดินมานั่ง
พอเวลาผ่านไม่นาน ก็มีพี่ผู้ชายที่นั่งเบาะเดี่ยวใกล้ๆกันก็สะกิดแขนเราแล้วบอกให้เรามานั่งแทนเขา คาดว่าน่าจะเรียนอยู่ที่เดียวกันค่ะ ตอนแรกเราก็ปฏิเสธเขาไป แต่จู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเลยค่ะ เราก็เลยแบบนั่งก็ได้ เพราะคนบนรถเมล์เยอะมาก ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่เขาเลือกที่จะสะกิดเรา รู้สึกพิเศษขึ้นมาช่วงนึง แต่เราก็ไม่ได้ขอบคุณหรือหันไปมองเขาเลยหลังจากนั้น มองแต่นอกหน้าต่างอย่างเดียวเลยค่ะเขินอิอิ -//-
หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปทุกครั้งที่เราขึ้นรถเมล์เนื่องจากไม่ได้ไปมหาลัยบ่อยๆไปแค่ช่วงสอบ ก็จะนึกถึงเหตุการณ์นี้ตลอดจนบางทีก็เผลอยิ้มคนเดียวค่ะ กระเป๋ารถเมล์เห็นก็ยิ้มให้กลับเขาคงจะคิดว่าเราเป็นมิตรมั้งคะ แต่จริงๆเราเป็นบ้า 555555
แล้วทุกคนในนี้มีประสบการณ์อะไรที่เกิดขึ้นกับตัวเองกันบ้างคะ ?
ขอบคุณที่อ่านจนจบและแสดงความคิดเห็นนะคะ