ขอเกริ่นนำเรื่องนิดนึงนะครับ ผมเป็นลูกคนเดียว ปัจจุบันผมอายุ30ปี เรียนปโทละก็ทำงานไปด้วยครับ คุณแม่ผมอายุ 55 ปี ทำงานเปนข้าราชการแห่งนึงใน กทม ครับ
-@-@-@ เรื่องยาวมากนะคับ ใครขี้เกัยจอ่าน ดูอันที่3 เลยก้ได้คับ
แม่กับผมเราสองคนย้านมาอยุ่บ้านยายตั้งแต่ผม ห้าขวบ เนื่องจากแม่ตัดสินใจหย่าขาดกับพ่อ แต่ผมก็ยังไปๆมาๆหาพ่อและครอบครัวทางโน้นอยุ่ ตั้งแต่เด็กผมอยุ่กับแม่เป็นหลัก ค่าใช้จ่ายรายวัน แม่เปนคนออก ก้มีบ้างที่ทางพ่อให้มา ตอนเด็กๆจำได้ว่าที่บ้านยาย ป้าคนโต(ลูกคนโตยาย แม่เป็นคนสุดท้อง) ควบคุมทุกบ้านในบ้าน แม่เองก็โดนคุม เวลาซื้ออะไรมาทีโดนด่าตลอด หาว่ามีเงินเยอะนักหรอ? เหลือใช้แล้วหรอ? ทำให้แม่กลายเปนคนที่ไม่กล้าซื้ออะไรเข้าบ้านเพราะกล้วโดนด่า ป้าคนโตแนะนำให่แม่หาเงินเสริมโดยการคั้นน้ำส้มไปขายที่ทำงานบ้าง วนหยุดขายบะหมี่แห้งที่ตลาดนัดบ้าง เหตุการณ์ก็อยู่แบบนั้นเรื่อยมาจนป้าคนโตเสียครับ
ช่วงนั้นสถานการณ์ในบ้านทั้งเศร้าและสับสน แม่ก็กลายเปนคนซื้อของเข้าบ้านเอง อยากซื้ออะไรก็ซื้อได้ตามใจชอบ
แล้ววันนึงผมก็ได้ทุนไปเรียนต่อ ตปท ครับ ทุนนี้เค้าออกให้หมด ค่ากินก้มีให้คับ ผมไปอยู่โน้นก้ทำงานพิเศษด้วย ส่งเงินมาบ้านนิดๆหน่อยๆ จริงๆแล้วตั้งแต่จบป ตรี ผมก้ทำงานหาเงินเอง ไม่ได่รบกวนแม่ และก็แบ่งให้แม่ใช้แต่ละเดือน
ผมไปอยู่ ตปท สามปี กลับมา ผมพอมีเงินอยุ่บ้าง ยายก้แก่มากต้องไปหาหมอบ่อยๆ เดินไม่ไหวต่องใช้วิลแชร์ ก่เลยดาวน์รถ ตั้งใจว่าจะให้แม่ไปเรียน เอาไว้ขับไปทำงาน พายายไปหาหมอ ผมเองมีมอไซค สบายมาก ก็ตัดสินใจออกรถคับ เดือนหกพันกว่า ผมให้แม่เกือนละ3000฿
ผมไปเรียนขับก่อน พอเปนแล้วก็สอนแม่คับ ผลปรากฏว่า แค่แม่นั่งกำลังจะขับ เข้าเกียร รถก็ไหล แรกๆก่ดูประครองได้ แต่พอแกเบรค แล้วเหยีบแรง แกก้กลัว แล้วก้ไม่ขับอีกเลย โดยให้เหตุผลว่า แก่แล้ว ตาไม่ดี มองไม่เหน ผมก็เครียดมาก เพราะเจตนาที่ซื้อรถตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ก็กลายเปนว่า ผมขับคนเดียว เวลาใครใช้ให้ไปไหน ถ้าผมไปธุระผมเองผมจะขับมอไซค์ แรกๆนะครับ ทั้งป้า แม่ ลูกพี่ลูกน้อง หลาน ให้ผมขับพาไปโน้นที่ตลอด พอผมบอกไม่ว่า ก็จะแสดงอารมณ์ประมาณว่า เออพึงไม่ได้ ให้เรารู้สึกผิด
ผมหรือแม่ที่มีปัญหาครับ??
-@-@-@ เรื่องยาวมากนะคับ ใครขี้เกัยจอ่าน ดูอันที่3 เลยก้ได้คับ
แม่กับผมเราสองคนย้านมาอยุ่บ้านยายตั้งแต่ผม ห้าขวบ เนื่องจากแม่ตัดสินใจหย่าขาดกับพ่อ แต่ผมก็ยังไปๆมาๆหาพ่อและครอบครัวทางโน้นอยุ่ ตั้งแต่เด็กผมอยุ่กับแม่เป็นหลัก ค่าใช้จ่ายรายวัน แม่เปนคนออก ก้มีบ้างที่ทางพ่อให้มา ตอนเด็กๆจำได้ว่าที่บ้านยาย ป้าคนโต(ลูกคนโตยาย แม่เป็นคนสุดท้อง) ควบคุมทุกบ้านในบ้าน แม่เองก็โดนคุม เวลาซื้ออะไรมาทีโดนด่าตลอด หาว่ามีเงินเยอะนักหรอ? เหลือใช้แล้วหรอ? ทำให้แม่กลายเปนคนที่ไม่กล้าซื้ออะไรเข้าบ้านเพราะกล้วโดนด่า ป้าคนโตแนะนำให่แม่หาเงินเสริมโดยการคั้นน้ำส้มไปขายที่ทำงานบ้าง วนหยุดขายบะหมี่แห้งที่ตลาดนัดบ้าง เหตุการณ์ก็อยู่แบบนั้นเรื่อยมาจนป้าคนโตเสียครับ
ช่วงนั้นสถานการณ์ในบ้านทั้งเศร้าและสับสน แม่ก็กลายเปนคนซื้อของเข้าบ้านเอง อยากซื้ออะไรก็ซื้อได้ตามใจชอบ
แล้ววันนึงผมก็ได้ทุนไปเรียนต่อ ตปท ครับ ทุนนี้เค้าออกให้หมด ค่ากินก้มีให้คับ ผมไปอยู่โน้นก้ทำงานพิเศษด้วย ส่งเงินมาบ้านนิดๆหน่อยๆ จริงๆแล้วตั้งแต่จบป ตรี ผมก้ทำงานหาเงินเอง ไม่ได่รบกวนแม่ และก็แบ่งให้แม่ใช้แต่ละเดือน
ผมไปอยู่ ตปท สามปี กลับมา ผมพอมีเงินอยุ่บ้าง ยายก้แก่มากต้องไปหาหมอบ่อยๆ เดินไม่ไหวต่องใช้วิลแชร์ ก่เลยดาวน์รถ ตั้งใจว่าจะให้แม่ไปเรียน เอาไว้ขับไปทำงาน พายายไปหาหมอ ผมเองมีมอไซค สบายมาก ก็ตัดสินใจออกรถคับ เดือนหกพันกว่า ผมให้แม่เกือนละ3000฿
ผมไปเรียนขับก่อน พอเปนแล้วก็สอนแม่คับ ผลปรากฏว่า แค่แม่นั่งกำลังจะขับ เข้าเกียร รถก็ไหล แรกๆก่ดูประครองได้ แต่พอแกเบรค แล้วเหยีบแรง แกก้กลัว แล้วก้ไม่ขับอีกเลย โดยให้เหตุผลว่า แก่แล้ว ตาไม่ดี มองไม่เหน ผมก็เครียดมาก เพราะเจตนาที่ซื้อรถตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ก็กลายเปนว่า ผมขับคนเดียว เวลาใครใช้ให้ไปไหน ถ้าผมไปธุระผมเองผมจะขับมอไซค์ แรกๆนะครับ ทั้งป้า แม่ ลูกพี่ลูกน้อง หลาน ให้ผมขับพาไปโน้นที่ตลอด พอผมบอกไม่ว่า ก็จะแสดงอารมณ์ประมาณว่า เออพึงไม่ได้ ให้เรารู้สึกผิด