มันเหนื่อย มันเบื่อ มันท้อไม่มีแรงบันดาลใจในการทำงาน

เหนื่อย เบื่อ ท้อ เซ็ง เครียด

ไม่ชอบเลยที่ตัวเองเวลาสนใจอะไร ก็สนใจแค่ช่วงแรกๆพอหลังๆ เริ่มเหนื่อยเบื่อท้อนิดๆหน่อยๆ ก็หมดไฟ

สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย เราเข้าใจดีและพยายา

สวัสดีค่ะ เรามีความคิดที่อยากจะตัดขาดกับที่บ้าน เพราะรู้สึกเหนื่อยมาก ตอนนี้เราพักอยู่ข้างนอกมาประมาณ 3 ปีแล้ว เพราะต้องทำงาน แต่ก็ยังติดต่อกับที่บ้านอยู่เรื่อยๆ และบ้างครั้งพ่อก็มาอยู่ด้วย (เราไม่ไ

ไม่มีความมีสุขเลยคะ เบื่อทุกอย่าง ท้อ เหนื่อย หมดกำลังใจ ไม่มีแรงบันดาลใจจะลุกขึ้นสู้ ไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ยุคนเดียว มันรุ้สึกเคว้ง ไม่อยากจะทำอะไร อยากตายพูดกับตัวเอง ไม่มีหวังอะไรสักอย่าง มันดันไปหม

ยายเราเป็นเบาหวาน เมื่อปีที่แล้วเป็นแผลที่เท้าแล้วรักษาไม่หายเลยได้ตัดนิ้วไป1นิ้วข้างขวาปีที่แล้วเราก็เฝ้าอาการแกก็ไม่ได้แย่เลยมีแค่อาการปวดแกยังลุกได้อะไรได้ปกติมาปีนี้เท้าข้างขวาเราก็ไม่รู้แกเป็นอะไ

ตามหัวข้อเลยค่ะ เห็นเพื่อนที่เป็นครูบ่นเหนื่อยและท้อกับระบบมาก มันล้าหลังในขณะที่โลกพัฒนาไปไกลมากแล้ว แต่ระบบการศึกษายังไม่ไปไหนและรู้สึกเหมือนจะถอยหลังลงคลองเข้าทุกวัน ไหนจะนักเรียนใน Gen นี้อีกที่มี

ผมเบื่อ ​ผมเกลียด การที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้มาก เล่าก่อนนะครับคือแม่ผมเนี่ยเขาอายุ50+แล้ว ผมชอบโดนแม่ด่าแรงๆแบบ ไปต ​I ​ยที่ไหนก็ไป ทําไมโง่ขนาดนี้​ กูไม่น่าให้เกิดมาเลย (สําหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็

เลิกไม่ได้หรอกตายไปกับบุหรี่แหละ ทุกครั้งที่จะเลิกก็เจอแบบนี้เราเคยเลิกมาครั้งนึงแล้วนะเพราะไม่มีใครรู้ และไม่มีแรงกดดันตอนนี้ท้อใจมากๆแต่ก็ลดลงมาเยอะแล้ว จากที่สูบวันละ2-3ซองทุกวันนี้ลดลงเหลือ1ซองนึง

รู้สึกหมดไฟไม่มีแรงบันดาลใจในการทำอะไรเลยพอจะทำทำได้ไม่นานก็เบื่อเหมือนสมาธิสั้น ไม่อยากทำอะไรรู้สึกว่าการนอนคือความสุขที่สุด เหนื่อยกับการออกไปข้างนอกเก็บตัวอยู่แต่ในห้องได้เป็นอาทิตย์(แต่มีออกจากห้อ