ผมเป็น นร. ม.ปลาย ปีที่ 4 ครับ ผมมีอาการพูดไม่ออก มันไม่เชิงว่าติดอ่างครับ เพราะมันไม่ อะอะอะ อะไรอย่างงี้ แต่คือมันพูดไม่ออกเลยครับ ก่อนจะพูดผมก็ทวนซ้ำๆ ตั้งสติ ตั้งสมาธิดีๆแล้ว แต่พอพูดออกไปมันก็ติดอยู่ที่ปากอยู่ดีครับ ผมจะเติมเงินโทรศัพท์ที่เซเว่น จะบอกพนักงานก็พูดไม่ออก สั่งเมนูอาหารก็พูดไม่ออก จะตัดผมจะบอกทรงให้ช่างก็พูดไม่ออก จะเรียกชื่อเพื่อนก็พูดไม่ออก เวลามีคำถามจะถามเพื่อนก็พูดไม่ออก หรือถ้าพูดออก ก็จะพูดได้แค่รอบเดียว คือทวนคำถามไม่ได้อะครับ รอบ 2 มันจะไม่ออก พูดตัวเลขก็พูดไม่ออก จะพูดสวัสดีครับ ยังพูดไม่ออกเลย อยากตายมากครับ T^T ซึ่งทุกเหตุการณ์เวลามีอาการพูดไม่ออก ริมฝีปากผมก็จะสั่นครับ จนถ้ามันต้องพูดจริงๆผม ต้องเอามือมาบีบริมฝีปากเอาไว้เพื่อเปล่งคำออกมา
มันเกิดขึ้นมาตั้งแต่ผม ม.1 ครับ ซึ่งช่วงนั้น ผมก็ไม่ได้อะไรมากเพราะเพื่อนสนิทของผม เขาพูดติดอ่าง ครับ ก็แบบอาย ก็อายด้วยกัน เวลาออกไปพวกหน้าชั้นประมาณนี้ครับ พอเริ่ม ม.2 - ม.3 เพื่อนที่ติดอ่าง เขาก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับผมแล้ว ช่วงแรกๆ มันก็กังวล ครับ แต่ช่วงประมาณ ม.2 เทอม2 ผมรู้สึกว่า อาการพูดไม่ออกของผมมันเริ่มลดน้อยลงครับ รู้สึกเพลาๆ ลงบ้าง แต่ก็ไม่ได้หายขาดครับ ยังมีบางคำที่ติด เหมือนเดิม พอเริ่มเข้า ม.3 อาการพูดไม่ออกของผมมันก็ลดลงไปอีกครับ ช่วงนั้นคือรู้สึกดีมากครับ กลายเป็นว่าผมลืมตัวเองไปเลยครับว่าเคยพูดไม่ออก จนกระทั่งจบ ม.3 ครับ ผมสอบติดเข้าวิทยาลัยอื่น ผมก็ต้องย้ายที่เรียน ในช่วงรับน้องครับ รุ่นพี่เขาก็ให้นับจำนวนเด็ก โดยวิธีนับก็คือ ให้เด็กคนแรกนับ 1 คนที่2 นับ 2 งี้ครับ ไปเรื่อยๆ พอมาถึงผมกลายเป็นว่าผมกลับพูดไม่ออกครับ คือเปล่งเสียงออกมาไม่ได้ จนปากสั่น จนต้องจิกริมฝีปากตัวเองให้มันเปล่งออกมาจนได้ เพื่อนที่นั่งรอบๆก็หัวเราะกันออกมา หลังจากนั้นกลายเป็นว่าผม พูดไม่ออก แบบหนักมากเลยครับ ไม่เคยหนักขนาดนี้มาก่อน เข้าไปเซเว่นจะไปเติมเงินมือถือ ก็ยังพูดกับพนักงานไม่ได้ จะตะโกนเรียกเพื่อน ก้ไม่ได้ กลายเป็นว่าผมกลายเป็นคนเงียบไม่ค่อยพูดอะไรถ้าไม่จำเป็น เพื่อนก็คิดว่าเราเป็นคนขรึมๆ ทั้งที่จริงๆผมอยากคุย อยากยิงมุขตลกๆกับเพื่อนๆ แต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ คือปกติผมเป็นคนชอบภาษาอังกฤษมาก แต่ตอนนี่กลับกลายเป็นว่าผมไม่อยากเรียนเพราะ บอก number ให้อาจารไม่ออก พูดตอบถาม เป็นภาษาอังกฤษกับจารก็พูดไม่ออก แล้วยิ่งทำให้ผมเครียดเข้าไปอีก จนต้องมาตั้งกระทู้นี้ก็คือ รด. ครับ อย่างที่หลายๆคนรู้ครับ รด. นี่ต้องพุดเสียงดังฟังชัด ถามอะไรต้องตะโกนให่หนักแน่น มีพลัง มันทำให้ผมเครียดมากครับ ลองฝึกพูดกับตัวเองในกระจก ก็ไม่เป็นผล ผมก็ยังติดเหมือนเดิม ให้แม่พาไปหาหมอ หมอก็บอกผมไม่ได้เป็นอะไร ผมเครียดมากครับ นี่อีกไม่กี่วันผมก็ต้องเรียน รด. แล้วครับ ผมโดดเข้าแถวทุกรอบเวลาจะมีนับจำนวนคน ***อันนี้คือแปลกครับ คือผมเป็นคนชอบร้องเพลงครับ ซึ่งเวลาตอนผมร้องเพลง ผมไม่มีอาการพูดไม่ออกเลยครับ ไม่ว่าร้องคนเดียว ร้องกับเพื่อน ผมร้องคล่อง ชัดทุกคำทุกพยางค์***
ผมเครียดมากครับ เรื่อง รด. ใครมีวิธีอะไร ช่วยผมด้วยยย ผมจะทำทุกอย่างง
เครียด! อาการพูดไม่ออก มีวิธีแก้มั้ยครับ?
มันเกิดขึ้นมาตั้งแต่ผม ม.1 ครับ ซึ่งช่วงนั้น ผมก็ไม่ได้อะไรมากเพราะเพื่อนสนิทของผม เขาพูดติดอ่าง ครับ ก็แบบอาย ก็อายด้วยกัน เวลาออกไปพวกหน้าชั้นประมาณนี้ครับ พอเริ่ม ม.2 - ม.3 เพื่อนที่ติดอ่าง เขาก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับผมแล้ว ช่วงแรกๆ มันก็กังวล ครับ แต่ช่วงประมาณ ม.2 เทอม2 ผมรู้สึกว่า อาการพูดไม่ออกของผมมันเริ่มลดน้อยลงครับ รู้สึกเพลาๆ ลงบ้าง แต่ก็ไม่ได้หายขาดครับ ยังมีบางคำที่ติด เหมือนเดิม พอเริ่มเข้า ม.3 อาการพูดไม่ออกของผมมันก็ลดลงไปอีกครับ ช่วงนั้นคือรู้สึกดีมากครับ กลายเป็นว่าผมลืมตัวเองไปเลยครับว่าเคยพูดไม่ออก จนกระทั่งจบ ม.3 ครับ ผมสอบติดเข้าวิทยาลัยอื่น ผมก็ต้องย้ายที่เรียน ในช่วงรับน้องครับ รุ่นพี่เขาก็ให้นับจำนวนเด็ก โดยวิธีนับก็คือ ให้เด็กคนแรกนับ 1 คนที่2 นับ 2 งี้ครับ ไปเรื่อยๆ พอมาถึงผมกลายเป็นว่าผมกลับพูดไม่ออกครับ คือเปล่งเสียงออกมาไม่ได้ จนปากสั่น จนต้องจิกริมฝีปากตัวเองให้มันเปล่งออกมาจนได้ เพื่อนที่นั่งรอบๆก็หัวเราะกันออกมา หลังจากนั้นกลายเป็นว่าผม พูดไม่ออก แบบหนักมากเลยครับ ไม่เคยหนักขนาดนี้มาก่อน เข้าไปเซเว่นจะไปเติมเงินมือถือ ก็ยังพูดกับพนักงานไม่ได้ จะตะโกนเรียกเพื่อน ก้ไม่ได้ กลายเป็นว่าผมกลายเป็นคนเงียบไม่ค่อยพูดอะไรถ้าไม่จำเป็น เพื่อนก็คิดว่าเราเป็นคนขรึมๆ ทั้งที่จริงๆผมอยากคุย อยากยิงมุขตลกๆกับเพื่อนๆ แต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ คือปกติผมเป็นคนชอบภาษาอังกฤษมาก แต่ตอนนี่กลับกลายเป็นว่าผมไม่อยากเรียนเพราะ บอก number ให้อาจารไม่ออก พูดตอบถาม เป็นภาษาอังกฤษกับจารก็พูดไม่ออก แล้วยิ่งทำให้ผมเครียดเข้าไปอีก จนต้องมาตั้งกระทู้นี้ก็คือ รด. ครับ อย่างที่หลายๆคนรู้ครับ รด. นี่ต้องพุดเสียงดังฟังชัด ถามอะไรต้องตะโกนให่หนักแน่น มีพลัง มันทำให้ผมเครียดมากครับ ลองฝึกพูดกับตัวเองในกระจก ก็ไม่เป็นผล ผมก็ยังติดเหมือนเดิม ให้แม่พาไปหาหมอ หมอก็บอกผมไม่ได้เป็นอะไร ผมเครียดมากครับ นี่อีกไม่กี่วันผมก็ต้องเรียน รด. แล้วครับ ผมโดดเข้าแถวทุกรอบเวลาจะมีนับจำนวนคน ***อันนี้คือแปลกครับ คือผมเป็นคนชอบร้องเพลงครับ ซึ่งเวลาตอนผมร้องเพลง ผมไม่มีอาการพูดไม่ออกเลยครับ ไม่ว่าร้องคนเดียว ร้องกับเพื่อน ผมร้องคล่อง ชัดทุกคำทุกพยางค์***
ผมเครียดมากครับ เรื่อง รด. ใครมีวิธีอะไร ช่วยผมด้วยยย ผมจะทำทุกอย่างง