ผมเป็นเด็กที่แปลกมากเลยครับ ผมกลัว ผญ. ผม กลัว ความรัก ผมมีโลกส่วนตัวของตัวเอง เวลาผม ปรึกษาใคร คนอืน จะบอกผม ว่า ผมคุยไม่รู้เรื่อง แต่ผมเข้าใจที่ผมพูดนะ หรือ ผมพิมพ์อ่ะๆ แต่คนอื่นๆมักไม่เข้าใจผม ทำไมกัน? เป็นเพราะ โลกส่วนตัวของผม เองรึป่าววว เวลาผมคิดมาก ผมจะพูดไม่หยุดเลย พูดจนแฟน ขอเลิกอ่ะพี่ คิดดูดิ ผมไม่เข้าใจ ผมเป็นโรคอะไรหรือป่าวววว ทำไม ผมคิดมาก จัง ผมอายุแค่ 19 เองนะครับ วอนช้วยพี่ๆน้องๆ ให้คำปรึกษาผมที ผมงง? กับ ตัวเอง มาก เพื่อน บอกให้ผม ไปฟังธรรม ผมเป็นขนาดนั้น เลยหรอ เวลา รักใคร? มันจะฟุ้งฟานมากเลย เวลา เค้าทิ้ง เราก็จะเศร้ามากไม่เป็นอันทำอะไรเลย ผมมีวิธี ที่จะบำบัดตัวเอง นอกจากฟังธรรม รึป่าวว ผมไกล้บ้าแล้วหรอ ครับ T T
ผมส่งสัยกับการเป็นตัวเอง