รู้สึกว่าโลกนี้มันน่าเบื่อไปหมด

ครอบครัวเราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ไม่ค่อยได้ใช้เวลารวมกันหรือมีกิจกรรมร่วมกันเลย

แม่เราเป็นคนที่ชอบทำตัวไร้เหตุผล ขี้งอนกับเรื่องไร้สาระ ชอบมาหงุดหงิดใส่ และไม่เคยมีเวลาให้เราเลย รู้สึกห่างเหินกับแม่มากๆ
เรารักแม่นะแต่บางครั้งมันเบื่ออะที่แม่ชอบงอนกับเรื่องบ้าๆบอๆ ชอบประชดใส่ ไม่พูดด้วย เราเครียดกับเรื่องนี้มากเลย
ส่วนพ่อเราทำงานอย่างเดียว นานๆทีจะกลับบ้านประมาณ2-3วันกลับ พ่อเราเป็นคนใจดีมาก ไม่เคยดุหรือว่าเราอะไรแรงๆเลย แต่เพราะว่าพ่อไม่ค่อยกลับบ้านนั่นแหละทำให้เราไม่สนิทกลับพ่อเท่าไหร่
แม่ชอบบังคับและชอบสั่งว่าให้ดีกับน้อง แต่น้องทำตัวแบบ เราไม่อยากคบด้วยเลยจนเรารู้สึกไม่อยากยุ่งอะไรกับน้องแล้ว เวลาน้องทำอะไรผิดสุดท้ายความผิดมันก็มาอยู่ที่เรา เราผิดไปซะทุกอย่าง

ทำไมเราต้องมาเครียดกับเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยอะ แค่เรียนมันก็เหนื่อยแล้วไง ต้องมานั่งร้องไห้กับเรื่องแบบนี้ เคยคิดนะว่าทำไมเราถึงต้องรักพวกเขา เพราะคำว่าครอบครัวหรอถึงต้องรัก