สวัสดีครับ ผมชื่อ คฑา ครับ ผมอายุ 18 ปี ผมเป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดา ๆ คนนึงที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ นอกจาก!! ผมเป็นคนที่เห็นผีครับ ผมไม่ได้อยากบอกว่าผมมีเซ็นต์น่ะครับ แค่เจอบ่อยมากจริง ๆ แต่ไม่ถึงกับเห็นผีได้ทุกตนน่ะครับ มันแล้วแต่ละโอกาศครับ วันนี้ผมจะมาแชร์เรื่องผีที่เคยเจอครั้งแรกน่ะครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า..............ตอนสมัยผมเด็กๆ ประมาณช่วงอายุประมาณ 6 ขวบ ครอบครัวผมเป็นครอบครัวถานะปานกลางครับ ครอบครัวผมมีอยู่ 5 คน ครับ
คือ มีพ่อ แม่ ย่า ผม และ น้อง ครับ   ในครอบครัวตอนนั้นพ่อเป็นคนที่เป็นเสาหลักของครอบครัวครับ คือพ่อมีอาชีพรับเหมาก่อสร้าง แล้วตอนนั้นรับงานอยู่ในจังหวัด ภูเก็ตครับ พ่อเป็นคนที่รักธรรมชาติมาก พอ่มีความฝันอยากหาตังเพื่อจดทะเบียนเปิดบริษัทรับเหมาใหญ่ แล้วจะหาบ้านติดทะเลครับ นั้นคือความฝันของพ่อ  พ่อผมเขาเลยทำงานหนักมาก รับทุกงาน ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ พ่อรับหมดทุกงานครับขอให้ได้ตัง ณ ตอนนั้นชีวิตของทุกคนก็ดำเนินไปอย่างปกติ
พอผ่านไป 1 วัน ก็มีโทรศัพท์เข้ามาที่บ้านซึ่งขอสายพ่อผมเลยเปิดลำโพงให้พ่อ คนที่โทรมาคือ พี่ชายของพ่อผมนั้นเองซึ่งเขาก็ทำงานอยู๋กับพ่อนี้แหละครับ แต่เขามีหน้าที่คือรับงานมาให้ เขาได้บอกประมาณว่า ( ผมจำได้ไม่แม่นน่ะครับเพราะมันเด็กครับ ) ลุงได้บอกว่า สนใจจะรับงานใหญ่ไหมเราจบงานนี้เราได้งบไปเปิดบริษัทกันแน่ ๆ งานที่จะรับคือโชว์รูมรถยนต์ ยี่ห่อดัง ยี่ห่อนึง ถ้าทำเสร็จตามแบบจะใหญ่มาก พอมียอดเงินมายั่วพ่อผมเลยตัดสินใจรับโดยไม่ปรึกษาใครเลย พอตอนเย็นพ่อพาทุกคนออกไปกินข้าวแล้วบอกให้เก็บเสื้อผ้าด้วยพอถึงบ้านเอาไปไม่ต้องเยอะมากขาดเหลืออะไรค่อยไปซื้อเอาที่โน้น ซึ่งงานที่รับนั้นอยู่ที่อีกจังหวัดนึงในภาคใต้เกือบถึงภาคกลาง พอพ่อได้คุยกับคนที่ดูแลงานก่อสร้าง พ่อก็สั่งให้คนงานตั้งห้องแบบห้องสังกะสีอ่ะครับผมไม่ทราบมันเรียกอะไร ซึ่งเราก็ห้องสำหรับเราด้วย พ่อกับแม่ตัดสินใจจะเปิดร้านขายของเล็กๆไว้ขายของให้คนงาน หารายได้เสริมเขาบ้าน พอสร้างห้องเสร็จเราก็ทำกับข้าว อาบน้ำ แล้วก็นอนกันตามปกติ เช้ามาพ่อกับแม่ไปติดต่อร้านขายส่งร้านนึงซึ่งเจ้าของร้านเป็นผู้ชาย หน้าตาดีร้านค่อนข้างใหญ่ แต่มีคนทำงานแค่เฮียคนนี้คนเดียว ซึ่งพอติดต่อกันเสร็จเรียบร้อยเราก็กลับบ้านกันตอนเย็นเฮียเขาก็มาส่งของ ชีวิตเราก็วนไปแบบนี้อยู๋ ครึ่งปีได้ซึ่งในช่วงนั้นเฮียก็จะแวะมาที่บ้านบ่อยๆเพราะพูดกันถูกขอกับแม่ผม จนสนิทกับคนในบ้าน มาทานข้าวด้วยกันเกืแบทุกวันเหมือนเป็นเพื่อนกันไปแล้ว ช่วงหลังแกก็จะเก็บแค่ค่าน้ำมันตอนส่งของ ส่วนพวกของแกจะให้เราราคาทุนเลย แต่พอผ่านไปครึ่งปี อยู่ๆแกก็ไม่ค่อยสบายบ่อยเพราะทำงานหนักอยู๋คนเดียวลูกเมียก็ไม่มี พ่อแม่แกก็เสียหมดแล้ว แกบอกว่าคนที่แกสนิทที่สุดก็คือพวกเรานี้แหละแกเก็นเราเป็นครอบครัวแกครอบครัวนึง อยู่วันนึงแม่โทรไปสั่งของแกก็ไม่รับสายพยายามติดต่อแกไป 3 วันก็ไม่รับสายทุกคนเริ่มเป็นหวงแต่ไม่ได้คิดอะไรเราคิดว่าแกคงติดธุระเลยไมได้ว่างมารับสาย พอตกดึกของวันนั้น เราได้ยินเสียงเคาะปะตูกันตอนประมาณเที่ยงคืน ผมเลยไปเิดประตูดู สรุปเห็นเฮียคนนี้อยู่หน้าบ้าน แล้วพูดวนไปวนมาว่า ผมหนาว ผมเจ็บหัว ปวดมากๆ วนอยู่แค่นี้แหละครับ พอแม่ถามว่าใครผมก็บอกว่าเฮียมาแม่กับพ่อเลยเดินมาดู พอหันกลับมาอีกทีลุงก็หายไปแล้ว เป็นแบบนี้อยู๋ประมาณ 3 วัน จนเราเริ่มคิดแล้วว่าแกต้องเป็นอะไรแน่เลยไปแจ้งความแล้วไปที่บ้านเขากัน สรุปพอถึงหน้าบ้าน บ้านมีรอยงัดแงะที่ประตูเหมือนโดนขโมยขึ้นบ้าน ส่วนผมอยู๋ๆผมก็ร็สึกปวดหัวแล้วได้ยินเสียงว่า ไปข้างบนสิ ผมอยู๋ข้างบน ผมเลยบอกคุณ ตำรวจว่า ลองขึ้นไปข้างบนสิครับ ทุกคนเลยไปข้างบนกัน สรุปเห็นเฮียนั้งเงยหน้าที่หน้ามีรูเหมือนโดนยิง ส่วนตำรวจได้ค้นทั่วห้องพบว่าของมีค่าได้ถูกขโมยไปจนหมด ตำรวจเลยตั้งเป็นคดีฆาตกรรม ชิงทรัพย์ โดยตำรวจได้เร่งให้จับกลุมคนร้าย ผ่านไปไม่ทันถึง 2วัน คนร้ายได้มามอบตัวบอกว่าผมอยู่ไม่ได้ จับผมไปเถอะ เขาบอกว่าเฮียได้ตามมาหาเขาทุกที่เลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเขาก็จะเห็นเฮียมายืนชี้หน้า.       เรื่องมันก็มีอยู่เท่านี้แหละครับ นี้เป็นการเล่าเรื่องผ่านการพิมพ์เป็นครั้งแรก ผิดพลาดตรงใหนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ขอบคุณที่เขามาอ่านกันน่ะครับ เรื่องต่อไปจะมาอัปเดทให้ในวันพรุ่งนี้ครับ