อยู่แต่ในกรอบตลอด ไม่เคยได้ออกไปกะเพื่อนหรือกะแฟนเหมือนคนอื่นบ้าง!!

สวัสดีค่ะ ฉันเป็นคนนึงที่บ้านอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่แต่ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้าน เป็นคนนึงที่พ่อแม่ค่อนข้างจะหวงมาก หวงถึงขั้นแบบจะขอไปนอนบ้านเพื่อนพ่อกับแม่ก็ไม่อนุญาตให้ไป ถึงเพื่อนคนนั้นจะเป็นเพื่อนที่เราสนิทมากๆก็ตาม ไม่เคยได้เที่ยวกะเพื่อน ไม่เคยได้ออกไปไหนมาไหนกะเพื่อน ไม่เคยได้นอนค้างบ้านเพื่อน จะได้ออกจากบ้านทีคือต้องไปกะพ่อกะแม่ ไม่เคยกินเหล้า ไม่เคยสัมผัสถึงความรู้สึกวัยรุ่นที่กำลังโต ที่บ้านมีกฎเกณฑ์คือต้องเข้านอนตอนเวลา4ทุ่มทุกวัน เคยมีครั้งนึงขอพ่อกะแม่ไปเที่ยวกะเพื่อนซึ่งทางบ้านเพื่อนอาสามารับ ค่าใช้จ่ายไม่เสียสักบาทเพราะด้วยความที่เขาเอ็นดูเรา เราขอแม่มาเป็นเดือนเพื่อที่จะได้ไป เพราะปิดเทอมทุกปีเราไม่เคยได้ออกจากบ้านเลย เป็นปิดเทอมที่ไม่เหมือนคนอื่น ได้แต่นั่งอิจฉาคนในเฟสในไอจีที่เขาลงรูปไปเที่ยวกินอาหารดีๆนู้นนี่ๆผิดกับเราที่ทำได้แค่นั่งดูอยู่ที่บ้าน แล้วเป็นอยู่แบบนี้ทุกๆปี ตอนแรกแม่ทำท่าเชิงจะให้ไป แต่พอใกล้ถึงวันจะจวนเจียนแม่กลับบอกว่า ไม่ต้องไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามาชวนไปแบบนี้จะเอาหนูไปขายรึป่าว ถ้าอยากไปก็ให้พ่อกะแม่เขาถ่ายบัตรประชาชนมาให้ถึงจะยอมให้ไป .. หึ้ยย มันมาถึงขั้นนี้แล้วอะ คือนี่ถามแม่บอกว่าทำไมต้องขนาดนั้นแม่บอกกลัวเขาเอาหนูไปขาย เป็นใครก็ไม่รู้จักดียังจะมาพาไปเที่ยวอีก คือ ทุกคน แม่เราเป็นคนที่มองใครต้องมองด้านลบเสมอไม่เคยมองในมุมดีเลย แล้วเป็นทุกครั้งที่เวลานี่จะออกไปไหนกะใคร เหมือนทุกวันนี้อยู่ในคุก ในกรอบที่ไม่มีแม้แต่ทางออก น้อยใจมากที่ตัวเองไม่ได้มีเหมือนที่คนอื่นๆมี น้อยใจคนในบ้าน น้อยใจทุกอย่าง เหมือนคนโตไม่เป็น ต้องคอยมีพ่อแม่มากำกับชีวิตตลอดเวลาจะทำอะไร อายเพื่อนอายทุกคนที่ไม่ได้ไปไหนมาไหนเหมือนเขา ใจนึงก็เข้าใจถึงความเป็นห่วง แต่ตอนนี้คือคิดมาก มากๆจนไม่อยากเจอหน้าคนในบ้านแล้ว มีใครที่บ้านตัวเองมีเป็นแบบนี้บ้างขอความเห็นหน่อยค่ะ