ย้ำนะคะว่าครูบางคน บางคนในที่นี้จะมองว่าที่เราเจอมาก็ได้ค่ะ คือหลานเราตอนนี้อายุ5ขวบแล้วย้ายโรงเรียนกลางเทอม จากตอนอนุบาล1-2เรียนเอกชน ตอนนี้อ.3มาเรียนโรงเรียนรัฐบาลอยู่ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญทุกอย่าง จากที่รู้มาคือและการเห็นเรามองว่าหลานเราเป็นเด็กฉลาดในระดับหนึ่ง ภาษาอังกฤษก็อ่านออกเขียนได้(เบสิคที่เด็กๆทำได้นั่นแหละค่ะ ถ้าเทียบกับเด็กโรงเรียนปัจจุบันที่หลานเรียนอยู่นะ) ชื่ออะไรก็เขียนเป็น(ตรงนี้เราขอบอกไว้ก่อนนะคะเผื่อคนงงๆ แบบเอ๊ะ!เด็ก5ขวบควรเขียนชื่อตัวเองได้แล้วไหม อ่านออกแล้วป่ะ? ขอตอบตรงนี้เลยนะคะ สำหรับโรงเรียนในชนบทบางที่แล้ว 5-6ขวบเด็กยังเขียนชื่อตัวเองไม่เป็น หรือแม้กระทั่งA-Zก็ท่องได้แค่3ตัวแรกนั่นแหละค่ะ เราไม่รู้ว่าที่อื่นเป็นไหมนะ แต่ที่โรงเรียนที่หลานเราเรียนอยู่ตอนนี้เป็นค่ะ!! ทำไมเราถึงรู้นะหรอ เพราะเราเรียนอยู่ที่นั่นเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก) เลขอะไรบวกลบคูณหารน้องก็ทำได้บ้างแล้ว หลานเราเป็นคนกล้าแสดงออกมากๆเลยค่ะ ชอบเต้นชอบร้องเพลง งานโรงเรียนเนี่ยจะไม่พลาดเลย มาเรื่องโรงเรียนใหม่แรกๆหลานเราปรับตัวไม่ได้ น้องบอกไม่รู้เขาพูดภาษาอะไรด้วย ไม่กล้าเล่นกับเพื่อนกลัวเพื่อนไม่เล่นด้วย กลับบ้านไปก็ร้องให้บอกแม่ว่าไม่อยากไปแล้วโรงเรียน แต่ก็นั่นแหละค่ะเด็กเนอะ3วันก็ลืมเรื่องที่กลัวละ แต่ละวันไปโรงเรียนกลับมาบ้านแล้วก็ทำการบ้านก่อนตลอดค่อยไปเล่นกับเด็กที่อยู่บ้านข้างๆ เป็นแบบนี้อยู่ทุกวันจนน้องเริ่มชินกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ เพื่อนหรือแม้แต่ครู จนวันหนึ่งครูที่รู้จักกับแม่เรา(แม่เราจะไปส่งหลานทุกเช้า) บอกกับแม่ว่าพี่หลานพี่อ่ะฉลาดนะหลายเรื่องเลยการพูดการจาการเข้าหาเพื่อนแต่เรื่องเรียนเนี่ยไม่ได้เลย(ภาษาบ้านๆคือไม่ได้หนังสือเลย) ด้วยความที่หลานเราถึงแม้จะแค่5ขวบแต่น้องก็เก็บมาคิดอ่ะค่ะ(ในความคิดเรานะ)เพราะน้องกลับมาบ้านแต่ละวันช่วงหลังๆมานี้น้องเอาแต่พูดว่า "แม่ครูบอกว่าลูกโง่ ลูกไม่ได้โง่นะ การบ้านลูกก็ทำตลอด" วันต่อมาน้องก็พูดแต่ประโยคเดิมๆ ล่าสุดปิดเทอมพี่สาวเราเอาน้องมาอยู่ด้วยที่กทม แม่โทรมาเล่าใหพี่สาวเราฟังว่าวันนั้นแม่เจอครู ครูบอดว่าน้องไม่ค่อยได้หนังสือเท่าไร่ ไม่ค่อยสนใจเรื่องเรียน เราก็แบบเฮ้อออ หลานเราที่เล่นโทรศัพท์อยู่(ดูคลิปสอนภาษาแบบเด็กๆนั่นแหละค่ะ) พี่สาวเราเลยบอกว่าพอแล้วน้องเห็นไหมครูบอกว่าน้องไม่ตั้งใจเรียน เรียนได้ไม่เท่าเพื่อนเนี่ย หลานเราก็แทรกขึ้นมาเลยค่ะ แบบไม่ได้ไม่ตั้งใจเรียนนะ ฟังตลอดทำตามตลอดการบ้านก็ทำส่งทุกวัน น้องบอกประมาณว่าไม่อยากไปโรงเรียนนี้แล้ว อยากมาเรียนที่กทม อยู่ที่นั่นก็ไม่มีใครเล่นด้วย ไปถึงเรียนก็เอาแต่ท้าตี ถามอยู่นั่นแหละว่าตีไหมๆ(อันนี้ที่น้องเล่าเราขำนะ แบบเด็กอ่ะค่ะคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้น ความจริงไม่ทำหรอก เด็ก5ขวบชกต่อยคงไม่เป็น5555) แต่ที่เราสงสารหลายมากๆเลยคือทำไมครูต้องพูดแบบนั้น คำพูดที่ทำให้เด็กอายุแค่5ขวบไม่อยากไปโรงเรียน คำพูดที่เด็กแค่5ขวบต้องเอาเก็บมาคิดทั้งๆที่วัยนีไม่ควรมาคิดเรื่องพวกนี้ วัยนี้ควรสนุกกับสังคมโรงเรียนได้เต็มที่ ไม่ใช่แค่สนุกในตอนพักเที่ยงแล้วพอกลับบ้านแล้วร้องให้บอกคนที่บ้านว่าไม่อยากไปโรงเรียนนี้แล้ว...........
ครู(บางคน) เดี๋ยวนี้ตัดกำลังใจเด็กนักเรียนแม้กระทั่งในวัยแค่5-6ขวบได้ด้วยหรอคะ?