ช่วง 2 กว่าๆปีมาหลังนี้รู้สึกตัวเองเครียด+คิดมากจนเกินไป
กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
รู้สึกไม่มีความสุขกับชีวิตเลย

ย้อนไปประมาณปีที่แล้ว
เรารู้สึกกดดันกับการชีวิตตัวเองมาก
ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ
คนในบ้านก็ชอบพูดจาบั่นทอนจิตใจ
เราใช้ชีวิตแบบอยู่ในกรอบ ไม่มีความคิด
และได้ใช้ชีวิตตามความคิดของตัวเองบ้างเลย
ความกดดันมันมากขึ้นทุกวัน จนเมื่อต้นปี
ที่แล้ว เราคิดอยากฆ่าตัวตาย
เรากินยาแก้แพ้ไป ราวๆ200-300เม็ด ได้
ตอนนั้นในใจคิดแค่ว่า ถ้ายาออกฤทธิ์
เราจะหลับยาวและตายไปเลย
แต่สิ่งที่เราคิดมันไม่ใช่แบบนั้นเลย
เวลาหลังจากการกินยาแก้แพ้เม็ดเหลือง
มันเริ่มออกฤทธิ์หลังจากการกินไป เกือบๆ1ชม.
เราไม่ได้หลับยาว แต่ร่างกายมันขับยาออกมาด้วยการอาเจียน
ช่วงสัปดาห์นั้นเราก็ไม่ได้หลับยาวๆแบบที่คิดนะ
เราจะนอนไม่หลับเฉพาะกลางคืน
แต่จะหลับกลางวัน นอนชนิดนอนได้นอนดี
ผลข้างเคียงที่มีตามมาอีกคือ ผวาง่าย
เดินทรงตัวไม่อยู่ เหมือนจะล้มหงายหลังตลอด
ตอนนั้นก็ไม่ได้ไปล้างท้องนะคะ
ปัจจุบันก็ไม่รู้เพราะอะไรยาถึงส่งผลแค่นั้น
อาจเพราะอาเจียนออกหมด

จนมาปีนี้ความรู้สึกอยากตาย
มันกลับมาอีกครั้ง
เวลาเรามีปัญหากับทางบ้าน

อาการที่สัมผัสได้ก็จะประมาณนี้ค่ะ
- อยากตาย พยายามคิดว่าจะตายแบบไหนดี
- ไม่อยากออกไปไหนเลย แม้กระทั่งซื้อข้าวกิน
ไม่อยากเจอผู้คน ที่ชอบไถ่ถามนั่นนี่
เพราะความ เราคิดแบบนี้จริงๆนะ
- บางวันรู้สึกอยากนอนมากๆๆ นอนได้ทั้งวัน
เหมือนอดนอนสะสมมา
แต่เรามักจะไม่หลับกลางคืน
แต่บางวันก็จะไม่อยากนอนเลย ไม่ง่วง
- บางวันหิวมากกว่าปกติ บางวันก็ไม่อยากกิน
แล้วแต่อารมณ์สลับๆกันไป
- บางทีก็อยากใช้เงินเปลืองๆ
- ร้องไห้ง่าย
- รู้สึกตัวเองด้อยค่ามาก
- หนักหน่อยก็ทำร้ายตัวเอง
เอานั่นนี่มาขีดมาข่วนให้แขนเป็นรอย
ผิวก็จะถลอก ตกสะเก็ด เป็นรอยแดงยาวๆ
บางทีก็มองเส้นเลือดที่ข้อมือ เห็นมันเป็น
เส้นๆเขียวๆ น่าเอาอะไรมากรีดดีนะ
เครียดจนปวดหัวไปหมด

ช่วงอารมณ์ 2 ปีมานี้ชีวิตวนเวียนอยู่กับแบบนี้
อารมณ์อยากตาย จะหายไปเองราวๆ3วัน
พอมีเรื่องมากระทบจิตใจก็อยากตายใหม่
วนเวียนแบบนี้มานานแล้ว เรากลัวใจตัวเอง
เราแค่คนคิดมากคนหนึ่ง หรือเราเป็นคน
ที่สมควรจะไปพบแพทย์ดีค่ะ
เพราะบางทีเราก็คิดไปเองว่าเราอาจ
จะเป็นโรคนี้
บางทีก็คิดไปว่าคงไม่เป็น บางทีทำแบบ
สอบถามก็ไม่ได้ตอบโจทย์เท่าไหร่ อยากให้
หมอประเมินดีกว่า แต่ก็ไม่กล้าไป