สวัสดีค่ะทุกคน อยากได้คำปรึกษาค่ะ (ยาวนิดนึงนะคะ)
คือ หนูอยากรู้ทำไมใครหลายคนถึงอยากเป็นหมอ และถ้าใครเป็นหมอนะคะทำไมพี่ถึงอยากเป็นหมอคะ คือตอนนี้หนูอยู่ม.6 โรงเรียนวิทยาศาสตร์ คนรอบตัวหนูเกือบทุกคนอยากเข้าแพทย์หมดเลย แล้วคือตอนนี้หนูลังเลมากๆว่าจะเข้าที่ไหนดี ระหว่างแพทย์กับสถาปัตย์(คือความจริงแล้วเนี่ยหนูสนใจสถาปัตย์มานานแล้วแต่ไม่เคยพูดออกมาเลย เพราะหนูกลัวแม่หาว่าไร้สาระ จนถึงจุดนึงที่เห็นชีวิตหมอแล้วเลยกลับมาคิดว่าทำสิ่งที่ชอบดีกว่ามั๊ยหนูเลยเพิ่งมาเริ่มพูดตอนประมาณกรกฎาคมที่ผ่านมานี้เองค่ะ) ซึ่งมันมีปัญหาที่ทำให้หนูเลือกไม่ขาดซักที คือเลือกแล้วว้นต่อๆมาก็จะกลับมาลังเลอีก คือ สำหรับสถาปัตย์แล้วเนี่ยหนูชอบโครงสร้างตึกออกแบบอะไรต่างแปลกใหม่และมีประโยชน์ หนูชอบที่จะสร้างใหม่ค่ะ แต่ตลอด 17 ปีในชีวิตหนู หนูรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีความคิดสร้างสรรค์เลย ตอนแรกหนูก็คิดว่าทำได้อยู่ หนูได้มาเรียนความถนัดทางสถาปัตย์ค่ะ พอได้เริ่มทำโจทย์ก็เริ่มมีปัญหาบ้าง แล้วก็ขี้เกียจทำด้วย เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากทำอะค่ะ ก็เลยเริ่มกลับมาคิดว่าหนูไม่ได้อยากเป็นสถาปัตย์จริงๆแค่อยากวาดรูป ออกแบบ ตัดโมเดล เข้าใจวิธีการสร้างสรร แค่นั้นรึเปล่าหรือแค่ จะเรียนอะไร มันก็ต้องมีเบื่อบ้าง ขี้เกียจบ้าง เป็นธรรมดา พี่ที่สอนหนูอะค่ะ เค้าบอกน้องที่มาทดลองเรียนค่ะ(น้องน่าจะอยู่ม.1) บอกว่าถ้าแค่ชอบเอาจริงแค่ทำเป็นงานอดิเรกก็ได้เป็น freelance ก็ได้ คือก่อนหน้านี้หนูก็เคยคืดแบบนั้นนะคะ แต่ก็คิดนะว่าอยากทำเป็นงานมากกว่าจะเป็นงานอดิเรก ถ้าเป็น freelance ก็พอได้อยู่ แต่ตอนนี้ก็คิดว่าถ้าหนูจะเรียนสถาปัตเนี่ย หนูไม่มีพื้นฐานอะไรเลย ชอบจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ด้วย ตอนนี้อาจจะชอบมากๆแต่ใครจะรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ชอบจริงๆเลยมั๊ย
แล้วคือสถาปัตย์เนี่ย แม่ไม่สนับสนุนเลยซักนิด เชียร์หมอเต็มที่มากๆ แม่บอกว่าแม่คิดว่าหนูเป็นสถาปัตย์ไม่รอดหรอก เพราะมันไม่ใช่ตัวหนูตั้งแต่แรก แม่บอกว่าผิดหวังมากๆๆที่หนูมาบอกว่าอยากเป็นแบบนี้ เพราะกลัวว่าที่ทำมาทั้งหมดตั้งแต่ ม.1 จะสูญเปล่า แต่สำหรับหนูแล้วอะ หนูไม่เห็นว่าจะสูญเปล่าอะไร ถือว่าเป็นกำไร ส่วนพ่อหนูก็บอกตอนแรกว่าอยากเป็นอะไรก็เป็น อย่ามาเสียใจทีหลังก็พอ แต่พอหนูเริ่มบอกว่าอยากเป็นสถาปัตย์ ก็บอกว่าให้ไปแพทยน่าจะดีกว่า พ่อเห็นแล้วว่าหนูเรียนได้ แล้วทำไมจะไม่เรียน ทำไมหนูอยากเป็นสถาปัต หนูบอกอยากออกแบบ ป๊าก็พูดว่า ความคิดเด็กๆ... หลังจากนั้นหนูก็ไม่ค่อยเอาเรื่องนี้มาพูดกับพ่ออีกเลย ส่วนกับแม่หนูก็พูดบ้าง ไม่ถามเยอะเพราะเห็นชัดๆว่าแม่มีอคติไปแล้ว
ทีนี้มาดูหมอบ้าง เท่าที่หนูรู้ หากหนูเข้าใจผิดตรงนั้น รบกวนตอบหนูให้หนูได้เข้าใจสิ่งที่ถูกต้องด้วยนะคะ คือ ถ้าหนูจะเลือกหมอเพราะ จากที่ใครหลายๆคนบอกแล้ว หนูเก่งด้านนี้มีพื้นฐาน เรียนสายวิทย์มาหลายปีก็น่าจะไปต่อด้านนี้ไปเลย คือสำหรับหนูสิ่งที่หนูอยากได้ในชีวิตตอนทำงานคือเวลาค่ะ รบกวนพี่บอกชีวิตตอนทำงานของพี่ให้หนูฟังด้วยค่ะ หนูอยากรู้ แม่ชอบบอกว่า เป็นหมออะว่าง บางคนอาทิตย์นึงเข้าครั้งนึง ยิ่งถ้าเฉพาะทางแล้วอะ งานสบาย แล้วคือตอนแรกหนูเห็นว่าเรียนแพทย์อะหนัก หนักมาก แต่ละคนก็จะแบบโหดมากกก อ่านหนังสือ ตั้งใจเรียนต่างๆมาก ซึ่งหนูก็ไม่ชอบเรียนชีวะเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว คืออาจจะเรียนได้บ้างถ้าเข้าใจก็คงชอบ ไม่รู้เหมือนกันอะค่ะ แต่คิดไปคิดมา หนูว่าไม่ว่าสังคมไหนๆ มันก็มีคนหลากหลายประเภทอยู่แล้ว หนูก็เป็นคนที่อยากทำอะไรก็ทำที่จะไม่เดือดร้อนคนอื่นก็พอ ชีวิตตอนเรียนแพทย์มันก็ไม่ใช่ว่ามีแค่เรียนหรอกมั้ง ไปเที่ยวทำกิจกรรมต่างๆ มีอีกตั้งเยอะ คือจริงๆก็มีความรู้สึกอยากช่วยคนอื่นๆนะ มันเป็นความรู้สึกที่ดี แต่ก็คิดว่าถ้าจะต้องเดือดร้อนตัวเองเพื่อช่วยคนอื่นอะ ก็ไม่อยากหรอก คือหนูคิดว่าความเห็นแก่ตัวของหนูก็มากอยู่ มากพอที่จะเลือกไม่ทำไม่ช่วยอะไรเพราะเหนื่อยได้รึเปล่าก็ไม่รู้(แต่แม่หนูบอกว่าหนูไม่ทำอย่างงั้นหรอก แม่ไม่เคยสอนให้หนูเป็นคนอย่างงั้น หนูเป็นเด็กดีพอ) หนูเลยไม่อยากอยู่ในชีวิตที่ความเป็นความตายขึ้นอยู่กับหนู แต่ก็เข้าใจว่ามีสาขาเฉพาะทางอื่นๆอีกที่ไม่ได้เกี่ยวกับชีวิตคนมาก แล้วก็ไม่ได้มีแค่หมอที่ช่วยคนอื่นได้ ทุกอาชีพมีเพื่อช่วยเหลือหมดแต่ความสำคัญในการช่วยแค่อาจจะไม่เท่ากันในแต่ละด้านเท่านั้นเอง
ตอนนี้ที่สนใจก็มีอีกอย่างนึงเพิ่มขั้นมาคือ ทันตะ คือ เรียนก็ไม่เยอะไม่เหนื่อยมากเท่าหมอ เงินก็ไม่ได้แย่ ทำงานเป็นเวลาด้วย แต่คือหนูไม่อยากนั่งนานๆอะแค่นั้น แต่คือถ้ามาดูแนวโน้มการทำงานประกอบการตัดสินใจด้วยเนี่ย คือหนูก็ไม่รู้ว่าหมอน่าจะดีกว่าเพราะด้านที่ทำมันเยอะกว่าทำให้มีงานเยอะกว่ารึเปล่า ถ้าทันตะมันก็มีแค่ฟัน อาจจะเสี่ยงตกงานมั๊ย แล้วคือในอนาคตเนี่ยที่มีปัญญาประดิษฐ์เข้ามามีบทบาทด้วยเนี่ย ด้านหมออาจจะเป็นด้านที่ ai มีบทบาทมากและแย่งงานได้ เพราะวิเคราะห์อาการต่างๆได้แม่นยำกว่า ในทางกลับกัน ถ้าไม่อยากโดนแย่งงานแล้ว เราต้องขายความคิด ซึ่งก็จะเป็นด้านออกแบบหรือก็คือสถาปัตมากกว่า หนูว่าศิลปะมันยังอยู่กับเราไปอีกนานนะ แล้วพี่ที่เรียนสถาปัตย์เค้าก็บอกหนูว่า ที่นี่เค้าสอนวิธีคิด จบออกมาเลยไปทำได้หลายอย่างมาก ซึ่งหนูก็ว่าดีนะ แต่พรสวรรค์ความคิดสร้งสรรหนูไม่มีเลยไง การที่หนูจะประสบความสำเร็จได้นี่ก็ยากเลย หนูกลัวจะเป็นการทำให้สิ่งที่ตัวเองชอบเป็นสิ่งที่เกลียดรึเปล่า แค่ทำเป็นงานอดิเรกก็พอแล้วรึเปล่า แต่ถ้าหนูอยากทำอยากเรียนก็เรียนไปเลย ชีวิตมีครั้งเดียวทำก็ทำให้สุดไป บางทีหนูก็คิดนะคะ หนูแค่อยากมีอิสระ อยากมีชีวิตวัยรุ่นบ้างรึเปล่า หนูรู้สึกหนูยังไม่ได้ทำอะไรเลยที่ผ่านมา ถ้าหนูเรียนแพทย์ ชีวิตวัยรุ่นหนูก็จะหายไปอีก แต่อีกใจก็บอกว่าไม่หายไปขนาดนั้นหรอก เราก็ยังทำอะไรที่อยากทำได้ เพื่อนหนูแต่ละคนก็มีชอบร้องเพลง ชอบวาดรูป สนใจพืช ชอบถ่ายรูป ต่างๆนานา เค้าก็ไม่เห็นจะไปเรียนสายอื่นเลย เค้าเรียนได้ทำไมหนูจะทำไม่ได้
นั่นล่ะค่ะเลยทำให้หนูลังเลอยู่อย่างงี้ หนูก็เริ่มมาคิดว่าหนูควรเลือกสิ่งที่น่าจะชอบหรือสิ่งที่น่าจะเก่งมากกว่ากันคะ หนูควรเลือกอะไร หรือทำยังไงดีคะ รบกวนพี่ๆทุกคนช่วยให้คำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆนะคะ หนูเครียดมา3 เดือนแล้วค่ะ หนูปรึกษาเพื่อนจนหนูกลัวเค้าจะรำคาญแล้วค่ะ หนูคิดเกี่ยวกับเรื่องไปเยอะมากๆจนเริ่มจะหลุดแล้วอะค่ะ จนเริ่มมีความคิดแปลกมาเยอะมาก อีกนิดแม่จะพาไปหาจิตแพทย์แล้วค่ะ รู้สึกตอนี้ไม่มั่นคงเลยค่ะ ก็ขอขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้าเลยละกันค่ะ🙏 หวังว่าจะเข้ามาพูดคุยเยอะๆนะคะ
ไม่รู้จะเรียนอะไรดีค่ะ ปัญหาที่ยากจะตอบ เครียดมากๆค่ะ อยากทราบความคิดเห็นของทุกคนนะคะ แวะมาตอบกันเยอะๆนะคะ
คือ หนูอยากรู้ทำไมใครหลายคนถึงอยากเป็นหมอ และถ้าใครเป็นหมอนะคะทำไมพี่ถึงอยากเป็นหมอคะ คือตอนนี้หนูอยู่ม.6 โรงเรียนวิทยาศาสตร์ คนรอบตัวหนูเกือบทุกคนอยากเข้าแพทย์หมดเลย แล้วคือตอนนี้หนูลังเลมากๆว่าจะเข้าที่ไหนดี ระหว่างแพทย์กับสถาปัตย์(คือความจริงแล้วเนี่ยหนูสนใจสถาปัตย์มานานแล้วแต่ไม่เคยพูดออกมาเลย เพราะหนูกลัวแม่หาว่าไร้สาระ จนถึงจุดนึงที่เห็นชีวิตหมอแล้วเลยกลับมาคิดว่าทำสิ่งที่ชอบดีกว่ามั๊ยหนูเลยเพิ่งมาเริ่มพูดตอนประมาณกรกฎาคมที่ผ่านมานี้เองค่ะ) ซึ่งมันมีปัญหาที่ทำให้หนูเลือกไม่ขาดซักที คือเลือกแล้วว้นต่อๆมาก็จะกลับมาลังเลอีก คือ สำหรับสถาปัตย์แล้วเนี่ยหนูชอบโครงสร้างตึกออกแบบอะไรต่างแปลกใหม่และมีประโยชน์ หนูชอบที่จะสร้างใหม่ค่ะ แต่ตลอด 17 ปีในชีวิตหนู หนูรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีความคิดสร้างสรรค์เลย ตอนแรกหนูก็คิดว่าทำได้อยู่ หนูได้มาเรียนความถนัดทางสถาปัตย์ค่ะ พอได้เริ่มทำโจทย์ก็เริ่มมีปัญหาบ้าง แล้วก็ขี้เกียจทำด้วย เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากทำอะค่ะ ก็เลยเริ่มกลับมาคิดว่าหนูไม่ได้อยากเป็นสถาปัตย์จริงๆแค่อยากวาดรูป ออกแบบ ตัดโมเดล เข้าใจวิธีการสร้างสรร แค่นั้นรึเปล่าหรือแค่ จะเรียนอะไร มันก็ต้องมีเบื่อบ้าง ขี้เกียจบ้าง เป็นธรรมดา พี่ที่สอนหนูอะค่ะ เค้าบอกน้องที่มาทดลองเรียนค่ะ(น้องน่าจะอยู่ม.1) บอกว่าถ้าแค่ชอบเอาจริงแค่ทำเป็นงานอดิเรกก็ได้เป็น freelance ก็ได้ คือก่อนหน้านี้หนูก็เคยคืดแบบนั้นนะคะ แต่ก็คิดนะว่าอยากทำเป็นงานมากกว่าจะเป็นงานอดิเรก ถ้าเป็น freelance ก็พอได้อยู่ แต่ตอนนี้ก็คิดว่าถ้าหนูจะเรียนสถาปัตเนี่ย หนูไม่มีพื้นฐานอะไรเลย ชอบจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ด้วย ตอนนี้อาจจะชอบมากๆแต่ใครจะรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ชอบจริงๆเลยมั๊ย
แล้วคือสถาปัตย์เนี่ย แม่ไม่สนับสนุนเลยซักนิด เชียร์หมอเต็มที่มากๆ แม่บอกว่าแม่คิดว่าหนูเป็นสถาปัตย์ไม่รอดหรอก เพราะมันไม่ใช่ตัวหนูตั้งแต่แรก แม่บอกว่าผิดหวังมากๆๆที่หนูมาบอกว่าอยากเป็นแบบนี้ เพราะกลัวว่าที่ทำมาทั้งหมดตั้งแต่ ม.1 จะสูญเปล่า แต่สำหรับหนูแล้วอะ หนูไม่เห็นว่าจะสูญเปล่าอะไร ถือว่าเป็นกำไร ส่วนพ่อหนูก็บอกตอนแรกว่าอยากเป็นอะไรก็เป็น อย่ามาเสียใจทีหลังก็พอ แต่พอหนูเริ่มบอกว่าอยากเป็นสถาปัตย์ ก็บอกว่าให้ไปแพทยน่าจะดีกว่า พ่อเห็นแล้วว่าหนูเรียนได้ แล้วทำไมจะไม่เรียน ทำไมหนูอยากเป็นสถาปัต หนูบอกอยากออกแบบ ป๊าก็พูดว่า ความคิดเด็กๆ... หลังจากนั้นหนูก็ไม่ค่อยเอาเรื่องนี้มาพูดกับพ่ออีกเลย ส่วนกับแม่หนูก็พูดบ้าง ไม่ถามเยอะเพราะเห็นชัดๆว่าแม่มีอคติไปแล้ว
ทีนี้มาดูหมอบ้าง เท่าที่หนูรู้ หากหนูเข้าใจผิดตรงนั้น รบกวนตอบหนูให้หนูได้เข้าใจสิ่งที่ถูกต้องด้วยนะคะ คือ ถ้าหนูจะเลือกหมอเพราะ จากที่ใครหลายๆคนบอกแล้ว หนูเก่งด้านนี้มีพื้นฐาน เรียนสายวิทย์มาหลายปีก็น่าจะไปต่อด้านนี้ไปเลย คือสำหรับหนูสิ่งที่หนูอยากได้ในชีวิตตอนทำงานคือเวลาค่ะ รบกวนพี่บอกชีวิตตอนทำงานของพี่ให้หนูฟังด้วยค่ะ หนูอยากรู้ แม่ชอบบอกว่า เป็นหมออะว่าง บางคนอาทิตย์นึงเข้าครั้งนึง ยิ่งถ้าเฉพาะทางแล้วอะ งานสบาย แล้วคือตอนแรกหนูเห็นว่าเรียนแพทย์อะหนัก หนักมาก แต่ละคนก็จะแบบโหดมากกก อ่านหนังสือ ตั้งใจเรียนต่างๆมาก ซึ่งหนูก็ไม่ชอบเรียนชีวะเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว คืออาจจะเรียนได้บ้างถ้าเข้าใจก็คงชอบ ไม่รู้เหมือนกันอะค่ะ แต่คิดไปคิดมา หนูว่าไม่ว่าสังคมไหนๆ มันก็มีคนหลากหลายประเภทอยู่แล้ว หนูก็เป็นคนที่อยากทำอะไรก็ทำที่จะไม่เดือดร้อนคนอื่นก็พอ ชีวิตตอนเรียนแพทย์มันก็ไม่ใช่ว่ามีแค่เรียนหรอกมั้ง ไปเที่ยวทำกิจกรรมต่างๆ มีอีกตั้งเยอะ คือจริงๆก็มีความรู้สึกอยากช่วยคนอื่นๆนะ มันเป็นความรู้สึกที่ดี แต่ก็คิดว่าถ้าจะต้องเดือดร้อนตัวเองเพื่อช่วยคนอื่นอะ ก็ไม่อยากหรอก คือหนูคิดว่าความเห็นแก่ตัวของหนูก็มากอยู่ มากพอที่จะเลือกไม่ทำไม่ช่วยอะไรเพราะเหนื่อยได้รึเปล่าก็ไม่รู้(แต่แม่หนูบอกว่าหนูไม่ทำอย่างงั้นหรอก แม่ไม่เคยสอนให้หนูเป็นคนอย่างงั้น หนูเป็นเด็กดีพอ) หนูเลยไม่อยากอยู่ในชีวิตที่ความเป็นความตายขึ้นอยู่กับหนู แต่ก็เข้าใจว่ามีสาขาเฉพาะทางอื่นๆอีกที่ไม่ได้เกี่ยวกับชีวิตคนมาก แล้วก็ไม่ได้มีแค่หมอที่ช่วยคนอื่นได้ ทุกอาชีพมีเพื่อช่วยเหลือหมดแต่ความสำคัญในการช่วยแค่อาจจะไม่เท่ากันในแต่ละด้านเท่านั้นเอง
ตอนนี้ที่สนใจก็มีอีกอย่างนึงเพิ่มขั้นมาคือ ทันตะ คือ เรียนก็ไม่เยอะไม่เหนื่อยมากเท่าหมอ เงินก็ไม่ได้แย่ ทำงานเป็นเวลาด้วย แต่คือหนูไม่อยากนั่งนานๆอะแค่นั้น แต่คือถ้ามาดูแนวโน้มการทำงานประกอบการตัดสินใจด้วยเนี่ย คือหนูก็ไม่รู้ว่าหมอน่าจะดีกว่าเพราะด้านที่ทำมันเยอะกว่าทำให้มีงานเยอะกว่ารึเปล่า ถ้าทันตะมันก็มีแค่ฟัน อาจจะเสี่ยงตกงานมั๊ย แล้วคือในอนาคตเนี่ยที่มีปัญญาประดิษฐ์เข้ามามีบทบาทด้วยเนี่ย ด้านหมออาจจะเป็นด้านที่ ai มีบทบาทมากและแย่งงานได้ เพราะวิเคราะห์อาการต่างๆได้แม่นยำกว่า ในทางกลับกัน ถ้าไม่อยากโดนแย่งงานแล้ว เราต้องขายความคิด ซึ่งก็จะเป็นด้านออกแบบหรือก็คือสถาปัตมากกว่า หนูว่าศิลปะมันยังอยู่กับเราไปอีกนานนะ แล้วพี่ที่เรียนสถาปัตย์เค้าก็บอกหนูว่า ที่นี่เค้าสอนวิธีคิด จบออกมาเลยไปทำได้หลายอย่างมาก ซึ่งหนูก็ว่าดีนะ แต่พรสวรรค์ความคิดสร้งสรรหนูไม่มีเลยไง การที่หนูจะประสบความสำเร็จได้นี่ก็ยากเลย หนูกลัวจะเป็นการทำให้สิ่งที่ตัวเองชอบเป็นสิ่งที่เกลียดรึเปล่า แค่ทำเป็นงานอดิเรกก็พอแล้วรึเปล่า แต่ถ้าหนูอยากทำอยากเรียนก็เรียนไปเลย ชีวิตมีครั้งเดียวทำก็ทำให้สุดไป บางทีหนูก็คิดนะคะ หนูแค่อยากมีอิสระ อยากมีชีวิตวัยรุ่นบ้างรึเปล่า หนูรู้สึกหนูยังไม่ได้ทำอะไรเลยที่ผ่านมา ถ้าหนูเรียนแพทย์ ชีวิตวัยรุ่นหนูก็จะหายไปอีก แต่อีกใจก็บอกว่าไม่หายไปขนาดนั้นหรอก เราก็ยังทำอะไรที่อยากทำได้ เพื่อนหนูแต่ละคนก็มีชอบร้องเพลง ชอบวาดรูป สนใจพืช ชอบถ่ายรูป ต่างๆนานา เค้าก็ไม่เห็นจะไปเรียนสายอื่นเลย เค้าเรียนได้ทำไมหนูจะทำไม่ได้
นั่นล่ะค่ะเลยทำให้หนูลังเลอยู่อย่างงี้ หนูก็เริ่มมาคิดว่าหนูควรเลือกสิ่งที่น่าจะชอบหรือสิ่งที่น่าจะเก่งมากกว่ากันคะ หนูควรเลือกอะไร หรือทำยังไงดีคะ รบกวนพี่ๆทุกคนช่วยให้คำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆนะคะ หนูเครียดมา3 เดือนแล้วค่ะ หนูปรึกษาเพื่อนจนหนูกลัวเค้าจะรำคาญแล้วค่ะ หนูคิดเกี่ยวกับเรื่องไปเยอะมากๆจนเริ่มจะหลุดแล้วอะค่ะ จนเริ่มมีความคิดแปลกมาเยอะมาก อีกนิดแม่จะพาไปหาจิตแพทย์แล้วค่ะ รู้สึกตอนี้ไม่มั่นคงเลยค่ะ ก็ขอขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้าเลยละกันค่ะ🙏 หวังว่าจะเข้ามาพูดคุยเยอะๆนะคะ