คุณจะแอบชอบคนที่คุณก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ได้นานแค่ไหน ?

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
ขอเล่าเหตุการณ์แบบคร่าวๆนะคะ ..เรื่องมีอยู่ว่าเราได้มีโอกาศได้ทำงาน pastime แล้วมีพี่เค้าเป็นรองผู้จัดการ ได้รู้จัก ได้ทักทาย ได้ทำงานร่วมกันต่างๆ แล้วเค้าก็ทำท่าว่ามีใจให้จนเพื่อนเราแอบแซว (เพื่อนที่ไปทำงาน pastime ด้วยกัน) เราเลยพยายามจะสังเกตเขา แต่สกิลต่ำต้อย กลายเป็นว่านอกจากจะไม่รู้แล้วยังไปแอบชอบเขาซะเอง แล้วเค้าก็ได้เลื่อนขั้นค่ะไปเป็นผู้จัดการ หายไปเกือบเดือนเลย กระวนกระวายใจซิคะ แต่อยู่ดีๆเขาก็กลับมาเป็นผู้จัดการในสาขาเดิม เอ้าาาา ยิ้มแก้มปริ จนถึงแวลาที่ต้องลาออกไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัย จ.ใกล้บ้าน (คือทำ pastime ตั้งแต่ ม.6 จนเปิดเทอมมหาลัย รวมระยะเวลากว่า 10 เดือน น๊านน นาน นานสุด ผูกพันสุด ) ตอนแรกก็คิดว่าสังคมมหาวิทยาลัยจะทำให้ลืมเค้าได้ แต่เปล่าเลยยย ทุกครั้งที่กลับบ้านจะแอบแว๊บไปส่องหาเค้าตลอด จนปี 3 งานเยอะ เรียนเยอะ สอบเยอะ เรื่องกลับบ้านลืมไปได้เลยจ้า ก็คิดว่าช่วงนั้นแหละเป็นช่วงที่เราไม่น่าจะรู้สึกอะไรกับเขาแล้ว คือถ้าเจอก็เฉยๆอ่ะ พ่วนน่ะ แต่จนแล้วจนเล่า จบปี 3 ต้องไปฝึกงานที่โรงงาน แล้วบังเอ๊ญญญญ บังเอิญมีห้างสรรพสินค้ากำลังจะเปิดใหม่ และก็บังเอ๊ญญญญ บังเอิญว่าเขาก็ย้ายมาเป็นผู้จัดการที่สาขานี้ คุณพระ เราเจอกับเค้าไปอี๊กกกกก คนเยอะแทบจะขี่คอกัน แต่ตาดันมองไปเห็นเขา สตั๊นไปเลย ความรู้สึกที่เคยคิดว่าจะหายไปแล้ว กลับกลายเป็นว่ามันไม่เคยหายไปไหนเลยเว่ย เคยรู้สึกยังไงก็อย่างนั้นมีความสุข ยิ้มแก้มปริทุกครั้งที่เจอ โว๊ยยยยยยย แต่ แต่ แต่ เหนื่อยยย เหนื่อยนะที่ต้องคอยแอบมอง แอบตามหา ไม่เจอก็กระวนกระวายใจ   

เราแอบไปส่องเฟสบุ๊คเค้า ด้วยเซ้นต์+ส่องเฟสคนที่เกี่ยวข้องกับเขาแบบนับไม่ถ้วน ก็พอจะเดาได้ว่าเขามีคนของใจไปแล้ว เจ็บปวด เศร้า แต่ไม่ถึงขั้นร้องไห้ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ พยายามตัดใจอยู่ เราอนุญาตให้ทุกคนด่าเตือนสติเราได้ เอาแบบเจ็บๆไปเลย จะได้ลืมเขาได้ซักที

ขอบคุณค่ะ //ไหว้ย่อ