อาชีพบางอาชีพ เช่นขายของตลาดนัด นักดนตรีเป็นอาชีพที่ควรทำตอนหนุ่ม สนุก มีแรง แต่ไม่ควรยึดเป็นอาชีพหลักจนแก่ใช่หรือไม่?

ตอนหนุ่มทำก็สนุกแหละ ค้าขาย แรงเยอะ สนุกเพลิน ได้จับเงินเร็ว ได้เจอคนมากมาย สนุกยังมีแรง แต่พออายุเยอะๆต้องมาแบกของไปขาย ขนของกลับ มันเหนื่อยมาก อย่างนักดนตรีทำตอนหนุ่มก็ดี สาวเยอะ คนชอบมองดูดี คืนนึงได้เยอะ แถมได้ปาร์ตี้ต่อตอนเล่นจบ ได้ทั้งเที่ยวได้ทั้งทำงาน  แต่พออายุเยอะๆ ต้องอดหลับอดนอนมาเล่นคอนเสริตจนดึกๆ คู่แข่งหนุ่มกว่าก็มารอแข่งเพียบ เล่นเสร็จต้องมาดื่มอีกสุขภาพยิ่งแย่ ตอนกลางคืนไม่ได้นอนอีก สุขภาพแย่ อาชีพก็ไม่ค่อยมั่นคงนัก

กลับกันมาดูอาชีพหมอ อาจารย์ คนอาจมองว่าไม่เท่แบบนักดนตรีตอนวัยหนุ่ม จบใหม่เข้าเวรอดหลับอดนอน แต่พอโต แก่แล้ว ได้เป็นอาจารย์หมอ ทำแต่เคสผ่าตัดใหญ่ๆ ไม่ต้องดื่ม ไม่ต้องขนของ แบกของไปกลับแบบขายของ เงินเดือนก็สูงมาก ไม่ได้ใช้ร่างกายหักโหม อาชีพการงานมั่นคง ทำได้ยันอายุหกสิบหรือมากกว่า หรือเลือกสายไปเป็นผู้บริหารรพ ได้อีก เกษียณมีเงินบำนาญอีกไปจนตาย เบิกค่ารักษาก็ได้

นั้นการมองอาชีพจึงไม่ควรมองแค่ตอนวัยหนุ่ม แต่ควรมองถึงช่วงวัยชรา ไปจนถึง หลังรีไทล์ด้วย

บางอาชีพเหมาะแค่ตอนวัยหนุ่มเท่านั้น ไม่ควรยึดเป็นอาชีพหลักไปตลอดชีวิต เห็นด้วยหรือไม่อย่างไร มาสนทนากัน