สวัสดีครับผมจะมาเล่าเรื่องต่างๆในอดีตของผม
....ย้อนกลับไปเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมอายุเพียงแค่ 9 ขวบ ซึ่งตอนนั้นผมก็เหมือนเด็กๆทั่วไป ตื่นเช้าไปโรงเรียน เรียนหนังสือ เล่นกับเพื่อนตามประสาเด็กๆวัยกำลังเข้าสู่วัยรุ่นตอนต้น..
.....และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตผมไปหลังจากนั้น คือ เทอม 2 ของการเรียนประถม 4 เมื่อ มีครูคนนึง(เป็นครูฝึกสอน) ย้ายเข้ามาสอนที่โรงเรียนของผม มาสอนวิชาคอมฯซึ่งเด็กในวัยนั้นวิชานี้เป็นวิชาที่ทุกคนอยากเรียนมากที่สุด..
.....คุณครูคนนี้เขามีอัธยาศัยดีมากๆจนนักเรียนในวัยเดียวกับผมต่างก็ชื่นชอบ และชอบหยอกล้อกับคุณครูคนนี้ โดยเฉพาะ ผมจะชอบเล่นกับคุณครูคนนี้เสมอ..
.....พอเวลาผ่านไปได้สักพัก คุณครูก็ถามผมว่าเล่น M หรือเปล่า (MSN) ในสมัยนั้นฮิตมาก ผมก็เลยให้ไป... หลังจากนั้นคุณครูคนนั้นเขาก็คุยกับผมทางนั้นทุกวันๆจนเวลาผ่านไปได้ 2 เดือน คุณครูก็มาขอผมเป็นแฟน ซึ่งตอนนั้นผมตกใจมากเพราะผมชอบผญ. .. คือ?! อะไร ผู้ชายมันเป็นแฟนกันได้ด้วย
เหรอ !!? โดยที่ผมยังเป็นเด็กไม่รู้ประสา ก็เลยบอกว่าไม่ครับ หลังจากนั้นการสนทนาก็สิ้นสุดลง พอผ่านมาอีกวันตอนอยู่ที่โรงเรียน ครูคนนั้นเมินผมเลยครับ ซึ่งผมก็รู้สึกไม่ดี ต่างก็คิดต่างๆนาๆ ไปเรื่อย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป วิชานี้มันจะผ่านไหมนี่ พอตกเย็นวันนั้นผมก็เลยตอบ"ตกลง"
......พอหลังจากนั้นครูคนนั้นก็ทำตัวเหมือนเดิมครับ มาคุย มาเล่นกับผมเหมือนเดิม อันที่จริงตอนนั้นผมคิดว่า แค่เป็นแฟนกันคงไม่มีอะไรหรอกแค่บอกรักกัน คุยกันเฉยๆ แต่สิ่งที่ผมคิดมันตรงกันข้ามครับ ครูเขาเริ่มขอจูบ จับ..ของผม ผมไม่ให้ครับ...เขาก็ไม่ทำครับ เราก็คุยกันทุกๆวัน ตอนนั้นผมก็รู้สึกมีใจให้ครูคนนั้นแล้วบ้าง
......วันนึงครูเขาชวนผมไปบ้านครับ เอ่อขอเกริ่นไว้ก่อนครับ ตอนนั้นครูเขาจะมารับผมไปเที่ยวข้างนอกบ่อยๆ แม่ผมก็ไม่คิดอะไรครับ คิดว่าเป็นครูที่ผมสนิท ต่อๆนะครับหลังจากนั้น ครูเขาก็ลวนลามผมและทำเรืาองอย่างว่าครับ เขาบอก แฟนกันเขาก็ทำกันอย่างนี้แหละครับ ตอนนั้นผมรู้สึกใจไม่ดีครับ เพราะ ผมคิดว่ายังเด็กเกินไป และผมก็กลัวมากๆไม่กล้าบอกใครเลย อยากหนีจากครูคนนั้นไป แต่อีกใจนึงก็หนีไม่ได้เพราะผมตอนนั้นยอมรับว่ารักเขาครับ
....พอเวลาผ่านไปได้ 2 ปีที่เป็นแบบนี้ตอนนี้ผมอายุ 11 ปี ผมรู้สึกว่า มันเริ่มไม่ใช่แล้ว ผมคิดว่า ผมต้องชอบ ผญ.สิทำแบบนี้มันไม่ถูก แม่รู้คงเสียใจมากแน่ ผมก็เลยหนีจากเขามาครับ.. ยอมรับครับว่าตอนนั้นผมเสียใจนะ แต่ผมคิดว่าผมทำถูกต้องแล้ว..
ซึ่งผมไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ตัวผมทำไปในอดีต มันจะเปลี่ยนแปลง ชีวิตผมข้างหน้า..
สิ่งที่อยากไปแก้ไขในอดีต
....ย้อนกลับไปเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมอายุเพียงแค่ 9 ขวบ ซึ่งตอนนั้นผมก็เหมือนเด็กๆทั่วไป ตื่นเช้าไปโรงเรียน เรียนหนังสือ เล่นกับเพื่อนตามประสาเด็กๆวัยกำลังเข้าสู่วัยรุ่นตอนต้น..
.....และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตผมไปหลังจากนั้น คือ เทอม 2 ของการเรียนประถม 4 เมื่อ มีครูคนนึง(เป็นครูฝึกสอน) ย้ายเข้ามาสอนที่โรงเรียนของผม มาสอนวิชาคอมฯซึ่งเด็กในวัยนั้นวิชานี้เป็นวิชาที่ทุกคนอยากเรียนมากที่สุด..
.....คุณครูคนนี้เขามีอัธยาศัยดีมากๆจนนักเรียนในวัยเดียวกับผมต่างก็ชื่นชอบ และชอบหยอกล้อกับคุณครูคนนี้ โดยเฉพาะ ผมจะชอบเล่นกับคุณครูคนนี้เสมอ..
.....พอเวลาผ่านไปได้สักพัก คุณครูก็ถามผมว่าเล่น M หรือเปล่า (MSN) ในสมัยนั้นฮิตมาก ผมก็เลยให้ไป... หลังจากนั้นคุณครูคนนั้นเขาก็คุยกับผมทางนั้นทุกวันๆจนเวลาผ่านไปได้ 2 เดือน คุณครูก็มาขอผมเป็นแฟน ซึ่งตอนนั้นผมตกใจมากเพราะผมชอบผญ. .. คือ?! อะไร ผู้ชายมันเป็นแฟนกันได้ด้วย
เหรอ !!? โดยที่ผมยังเป็นเด็กไม่รู้ประสา ก็เลยบอกว่าไม่ครับ หลังจากนั้นการสนทนาก็สิ้นสุดลง พอผ่านมาอีกวันตอนอยู่ที่โรงเรียน ครูคนนั้นเมินผมเลยครับ ซึ่งผมก็รู้สึกไม่ดี ต่างก็คิดต่างๆนาๆ ไปเรื่อย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป วิชานี้มันจะผ่านไหมนี่ พอตกเย็นวันนั้นผมก็เลยตอบ"ตกลง"
......พอหลังจากนั้นครูคนนั้นก็ทำตัวเหมือนเดิมครับ มาคุย มาเล่นกับผมเหมือนเดิม อันที่จริงตอนนั้นผมคิดว่า แค่เป็นแฟนกันคงไม่มีอะไรหรอกแค่บอกรักกัน คุยกันเฉยๆ แต่สิ่งที่ผมคิดมันตรงกันข้ามครับ ครูเขาเริ่มขอจูบ จับ..ของผม ผมไม่ให้ครับ...เขาก็ไม่ทำครับ เราก็คุยกันทุกๆวัน ตอนนั้นผมก็รู้สึกมีใจให้ครูคนนั้นแล้วบ้าง
......วันนึงครูเขาชวนผมไปบ้านครับ เอ่อขอเกริ่นไว้ก่อนครับ ตอนนั้นครูเขาจะมารับผมไปเที่ยวข้างนอกบ่อยๆ แม่ผมก็ไม่คิดอะไรครับ คิดว่าเป็นครูที่ผมสนิท ต่อๆนะครับหลังจากนั้น ครูเขาก็ลวนลามผมและทำเรืาองอย่างว่าครับ เขาบอก แฟนกันเขาก็ทำกันอย่างนี้แหละครับ ตอนนั้นผมรู้สึกใจไม่ดีครับ เพราะ ผมคิดว่ายังเด็กเกินไป และผมก็กลัวมากๆไม่กล้าบอกใครเลย อยากหนีจากครูคนนั้นไป แต่อีกใจนึงก็หนีไม่ได้เพราะผมตอนนั้นยอมรับว่ารักเขาครับ
....พอเวลาผ่านไปได้ 2 ปีที่เป็นแบบนี้ตอนนี้ผมอายุ 11 ปี ผมรู้สึกว่า มันเริ่มไม่ใช่แล้ว ผมคิดว่า ผมต้องชอบ ผญ.สิทำแบบนี้มันไม่ถูก แม่รู้คงเสียใจมากแน่ ผมก็เลยหนีจากเขามาครับ.. ยอมรับครับว่าตอนนั้นผมเสียใจนะ แต่ผมคิดว่าผมทำถูกต้องแล้ว..
ซึ่งผมไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ตัวผมทำไปในอดีต มันจะเปลี่ยนแปลง ชีวิตผมข้างหน้า..