เราชอบเห็นอะไรแปลกๆค่ะ เป็นมาตั้งแต่จำความได้ก็ตอนประถมเลย ชอบเห็นเงาดำ บางทีก็โปร่งใส ที่ไม่มั่นใจเพราะทุกครั้งที่เห็น จะเห็นแค่วูบแวบเดียว แต่มันกลับจำรายละเอียดได้แม่นยำ เช่น
-เห็นเงาโปร่งแสงแต่รู้ว่าเป็นเด็ก หันมามองหน้าเราแล้วผลักเพื่อนเราตกคลอง (ตอนนั้นเพื่อนเดินอยู่ดีๆก็ตกลงไปหัวห้อยเลย แต่คลองเเห้ง จึงโดนแค่ขอบตลิ่งที่เป็นปูนขูดเลือดออกร้องไห้กันไป) เราไม่เล่าให้ใครเพราะคิดว่าตอนนั้นก็ยังไม่เชื่อตัวเอง แล้วก็เด็กด้วย
-เราเดินอยู่ในบ้าน เห็นเงาเป็นร่างผู้ชายสีดำใหญ่ๆ ยืนขวางประตู แต่สูงกว่าขอบประตูนะคะ คือสูงอะ มองเราแล้วก็แวบหายไป
-ไปบ้านย่าที่ชนบท ตอนนั้นใกล้มืดแล้วเห็นเงาสีดำผู้ชาย เดินออกมาจากบ้าน มาหยุดตรงหัวบรรไดแล้วบิดขี้เกลียด เราคิดว่าเป็นพ่อจึงตะโกนเรียกไปว่าพ่อ พ่อเราก็เดินมาหยุดข้างหลังเราแล้วถามว่าอะไร เรารีบมองไปที่บันไดอีกทีก็ไม่มีอะไรแล้ว
-ขับรถตอนกลางคืน5ทุ่มคนเดียว เป็นถนนซุปเปอร์ ทางออกเมืองไม่มีรถเลยตอนนั้น เห็นเงาคนเป็นผู้หญิง ยืนอยู่เกาะกลางถนนแต่ตอนนั้นเห็นจากที่ไกลๆ พอขับมาใกล้ๆก็เห็นว่าเขาจะวิ่งข้ามถนน เราเลยชะลอรถเพื่อให้เขาข้ามไป แต่เขากลับวิ่งมาได้แค่กลางถนนแล้วก็หายไปต่อหน้าต่อตา ตอนนั้นนิ่งอยู่คนเดียวหลายวิ พอมีรถขับตามหลังมาจึงได้สติ บอกตัวเองว่า นี่เราตาฝาดอีกแล้วหลอ
-เปิดประตูออกจากห้องนอนบ้านแฟนมา เจอผู้หญิงชุดขาวยาว ผมสั้น นั่งเก้าอี้ห้องโถงมองหน้าเรา(แต่อันนี้เห็นชัดแม้จะแค่แปปเดียว ไม่ได้เห็นเป็นเงา) เราจึงปิดประตู กลับไปนอนคุมโปงรอแฟนตื่น ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวมาก
-ปีที่แล้วก่อนวันลอยกระทง สองทุ่ม ขับรถมอเตอร์ไซเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีแดง อารมณ์เหมือนใส่ชุดฟุตบอล เดินข้างถนน ไม่สังเกตุอะไรตั้งใจมองแค่ถนน พอขับรถเข้าไปใกล้ เขากลับเดินลงตลิ่งนํ้าข้างถนน หางตาเห็นว่าเขาไม่มีเท้า เอะใจเลยส่องกระจกมองข้าง มันก็ไม่มีใครแล้ว
-เห็นคนใส่เสื้อฮูทสีเหลือง ยืนก้มหน้า หน้าบ้านคนรู้จักวันที่ฝนตก มองดีๆก็หายไป
-ล่าสุดย้ายมาอยู่บ้านเช่าได้2เดือน อาทิตย์ก่อน ตอนเที่ยงเราอยู่ห้องครัว เห็นผู้ชายผิวขาวเสื้อยืดสีไข่กางเกงขาสั้นสีขาว กำลังจะเดินเข้ามาในห้องครัวแล้วก็หายไป (แต่รอบนี้ไม่น่ากลัว รู้สึกเฉยๆ เขาดูสะอาดๆ)
ตอนเย็นก็เห็นเหมือนเดิม คนเดิม เดินหน้าห้องครัวแล้วหายไป ตอนดึกเห็นอีก ที่เดิมคนเดิม ชุดเดิม เท่ากับว่าวันนั้นเราตาฝาดเหมือนเดิม3รอบ
แต่ทุกครั้งที่เราเห็นมันจะแค่แวบเดียว เราเลยไม่มั่นใจว่าเราหลอกตัวเองไปรึเปล่า แต่พอคิดย้อนกลับไป เรากลับจำได้แม่นยำ ภาพยังอยู่ในหัว ยังติดตา แถมพอเริ่มโตขึ้นสิ่งที่เห็นมันยิ่งชัด จากที่ตาฝาดเห็นแค่เงา กลับเริ่มเห็นเป็นคน เห็นชุด เห็นลักษณะท่าทาง มันก็เลยสับสนตัวเองแบบนี้อะค่ะ ถ้าให้เล่านะมีอีกเยอะ ที่ตาฝาดอะ
ไม่ใช่แค่ตาฝาดอย่างเดียว เราได้ยินเสียงแปลกๆด้วย เสียงเรียกชื่อเราตอนเย็นๆ ได้ยินตั้งแต่อยู่ ป.4-5 ก็ได้ยินไม่บ่อยค่ะ
จนมา ม.4 เวลานอนกึ่งหลับกึ่งตื่น ได้ยินเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ เสียงๆนึงบอกว่าเขาชื่ออะไรบ้างล่ะ อยู่ที่ไหนบ้างล่ะ ตอนนั้นเห็นภาพแวบเข้ามาเลยว่าที่ไหน เรารู้จักที่ๆนั้นด้วย เห็นเขาด้วยนะ ผู้หญิงผิวดำนุ่งผ้าถุงกับเสื้อยืดสีเขียว ไม่ใส่รองเท้า(แต่เราไม่รู้จัก ไม่เคยเห็น) แถมบอกด้วยนะคะ ว่าให้ลุกตอนนี้แล้วออกไปหาเขาที่นั่น ลืมตาปุบเราขนลุกเลยค่ะกลัวมากๆแล้วตอนนั้นก็ดึกแล้ว ตอนนั้นเราเป็นหนักสุดๆในชีวิตเลยค่ะ เกือบเดือนอะค่ะ หูแว่วกับเสียงๆนี้ เกือบทุกวัน ตี1-ตี4 จนเราหลอน ระแวงตลอดเวลา คือโทรมอะ ไปเรียนก็นั่งเหม่อ จนเพื่อนถามว่าช่วงนี่เปนอะไร เราเลยเล่าไปทั้งหมด เลิกเรียนปุบพวกเพื่อนพาไปทำบุญเลยค่ะ
เห็นผี หรือแค่ตาฝาด
-เห็นเงาโปร่งแสงแต่รู้ว่าเป็นเด็ก หันมามองหน้าเราแล้วผลักเพื่อนเราตกคลอง (ตอนนั้นเพื่อนเดินอยู่ดีๆก็ตกลงไปหัวห้อยเลย แต่คลองเเห้ง จึงโดนแค่ขอบตลิ่งที่เป็นปูนขูดเลือดออกร้องไห้กันไป) เราไม่เล่าให้ใครเพราะคิดว่าตอนนั้นก็ยังไม่เชื่อตัวเอง แล้วก็เด็กด้วย
-เราเดินอยู่ในบ้าน เห็นเงาเป็นร่างผู้ชายสีดำใหญ่ๆ ยืนขวางประตู แต่สูงกว่าขอบประตูนะคะ คือสูงอะ มองเราแล้วก็แวบหายไป
-ไปบ้านย่าที่ชนบท ตอนนั้นใกล้มืดแล้วเห็นเงาสีดำผู้ชาย เดินออกมาจากบ้าน มาหยุดตรงหัวบรรไดแล้วบิดขี้เกลียด เราคิดว่าเป็นพ่อจึงตะโกนเรียกไปว่าพ่อ พ่อเราก็เดินมาหยุดข้างหลังเราแล้วถามว่าอะไร เรารีบมองไปที่บันไดอีกทีก็ไม่มีอะไรแล้ว
-ขับรถตอนกลางคืน5ทุ่มคนเดียว เป็นถนนซุปเปอร์ ทางออกเมืองไม่มีรถเลยตอนนั้น เห็นเงาคนเป็นผู้หญิง ยืนอยู่เกาะกลางถนนแต่ตอนนั้นเห็นจากที่ไกลๆ พอขับมาใกล้ๆก็เห็นว่าเขาจะวิ่งข้ามถนน เราเลยชะลอรถเพื่อให้เขาข้ามไป แต่เขากลับวิ่งมาได้แค่กลางถนนแล้วก็หายไปต่อหน้าต่อตา ตอนนั้นนิ่งอยู่คนเดียวหลายวิ พอมีรถขับตามหลังมาจึงได้สติ บอกตัวเองว่า นี่เราตาฝาดอีกแล้วหลอ
-เปิดประตูออกจากห้องนอนบ้านแฟนมา เจอผู้หญิงชุดขาวยาว ผมสั้น นั่งเก้าอี้ห้องโถงมองหน้าเรา(แต่อันนี้เห็นชัดแม้จะแค่แปปเดียว ไม่ได้เห็นเป็นเงา) เราจึงปิดประตู กลับไปนอนคุมโปงรอแฟนตื่น ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวมาก
-ปีที่แล้วก่อนวันลอยกระทง สองทุ่ม ขับรถมอเตอร์ไซเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีแดง อารมณ์เหมือนใส่ชุดฟุตบอล เดินข้างถนน ไม่สังเกตุอะไรตั้งใจมองแค่ถนน พอขับรถเข้าไปใกล้ เขากลับเดินลงตลิ่งนํ้าข้างถนน หางตาเห็นว่าเขาไม่มีเท้า เอะใจเลยส่องกระจกมองข้าง มันก็ไม่มีใครแล้ว
-เห็นคนใส่เสื้อฮูทสีเหลือง ยืนก้มหน้า หน้าบ้านคนรู้จักวันที่ฝนตก มองดีๆก็หายไป
-ล่าสุดย้ายมาอยู่บ้านเช่าได้2เดือน อาทิตย์ก่อน ตอนเที่ยงเราอยู่ห้องครัว เห็นผู้ชายผิวขาวเสื้อยืดสีไข่กางเกงขาสั้นสีขาว กำลังจะเดินเข้ามาในห้องครัวแล้วก็หายไป (แต่รอบนี้ไม่น่ากลัว รู้สึกเฉยๆ เขาดูสะอาดๆ)
ตอนเย็นก็เห็นเหมือนเดิม คนเดิม เดินหน้าห้องครัวแล้วหายไป ตอนดึกเห็นอีก ที่เดิมคนเดิม ชุดเดิม เท่ากับว่าวันนั้นเราตาฝาดเหมือนเดิม3รอบ
แต่ทุกครั้งที่เราเห็นมันจะแค่แวบเดียว เราเลยไม่มั่นใจว่าเราหลอกตัวเองไปรึเปล่า แต่พอคิดย้อนกลับไป เรากลับจำได้แม่นยำ ภาพยังอยู่ในหัว ยังติดตา แถมพอเริ่มโตขึ้นสิ่งที่เห็นมันยิ่งชัด จากที่ตาฝาดเห็นแค่เงา กลับเริ่มเห็นเป็นคน เห็นชุด เห็นลักษณะท่าทาง มันก็เลยสับสนตัวเองแบบนี้อะค่ะ ถ้าให้เล่านะมีอีกเยอะ ที่ตาฝาดอะ
ไม่ใช่แค่ตาฝาดอย่างเดียว เราได้ยินเสียงแปลกๆด้วย เสียงเรียกชื่อเราตอนเย็นๆ ได้ยินตั้งแต่อยู่ ป.4-5 ก็ได้ยินไม่บ่อยค่ะ
จนมา ม.4 เวลานอนกึ่งหลับกึ่งตื่น ได้ยินเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ เสียงๆนึงบอกว่าเขาชื่ออะไรบ้างล่ะ อยู่ที่ไหนบ้างล่ะ ตอนนั้นเห็นภาพแวบเข้ามาเลยว่าที่ไหน เรารู้จักที่ๆนั้นด้วย เห็นเขาด้วยนะ ผู้หญิงผิวดำนุ่งผ้าถุงกับเสื้อยืดสีเขียว ไม่ใส่รองเท้า(แต่เราไม่รู้จัก ไม่เคยเห็น) แถมบอกด้วยนะคะ ว่าให้ลุกตอนนี้แล้วออกไปหาเขาที่นั่น ลืมตาปุบเราขนลุกเลยค่ะกลัวมากๆแล้วตอนนั้นก็ดึกแล้ว ตอนนั้นเราเป็นหนักสุดๆในชีวิตเลยค่ะ เกือบเดือนอะค่ะ หูแว่วกับเสียงๆนี้ เกือบทุกวัน ตี1-ตี4 จนเราหลอน ระแวงตลอดเวลา คือโทรมอะ ไปเรียนก็นั่งเหม่อ จนเพื่อนถามว่าช่วงนี่เปนอะไร เราเลยเล่าไปทั้งหมด เลิกเรียนปุบพวกเพื่อนพาไปทำบุญเลยค่ะ