สวัสดีเฟชชี่ปี่ 1
การที่เราเป็นรุ่นน้อง แน่นอนว่าเราต้องมีความแอบชอบรุ่นพี่จริงไหม ?
แล้วการที่เราเเอบชอบใครสักคน แล้วได้คุยกัน มันคงเป็นเรื่องที่ยาก แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว...
แอบชอบรุ่นพี่คนนึง ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ พี่เเกอยู่ฝ่ายสันทนาการ พี่แกเป็นคนที่ยิ้มได้น่ารักมาก ปลื้มมาก
ติดตามมาตลอด จนวันนึงเราได้คุยกันและคุยกันทุกๆวัน เหมือนมันจะดี แต่ก็มีบางครั้ง
ที่รู้สึกว่า เหมือนพี่เขาจะเเค่เเวะมาทักทาย มาคุยมาตอบตามมารยาท
เหมือนพี่ยังรอใครอยู่ บางครั้งเหมือนต้องการเรา แต่บางครั้งก็เหมือนไม่ได้สนใจอะไร
จากที่เราปลื้มพี่ ชอบพี่ มีความสุขกับการได้เเอบมองพี่ พอได้คุยกัน มันกลับมีความรู้สึกนอยด์ตลอดเวลา
มีความกลัวเกิดขึ้น กลัวโดนเบื่อ กลัวโดนรำคาญ ทำอะไรก็กลัวไปหมด
ทำไมมันไม่มีความรุ้สึกเหมือนตอบแอบชอบปกติเลยนะ
เราควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดี ?
การได้คุยกับคนที่แอบชอบมันดีจริงหรอ ?
การที่เราเป็นรุ่นน้อง แน่นอนว่าเราต้องมีความแอบชอบรุ่นพี่จริงไหม ?
แล้วการที่เราเเอบชอบใครสักคน แล้วได้คุยกัน มันคงเป็นเรื่องที่ยาก แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว...
แอบชอบรุ่นพี่คนนึง ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ พี่เเกอยู่ฝ่ายสันทนาการ พี่แกเป็นคนที่ยิ้มได้น่ารักมาก ปลื้มมาก
ติดตามมาตลอด จนวันนึงเราได้คุยกันและคุยกันทุกๆวัน เหมือนมันจะดี แต่ก็มีบางครั้ง
ที่รู้สึกว่า เหมือนพี่เขาจะเเค่เเวะมาทักทาย มาคุยมาตอบตามมารยาท
เหมือนพี่ยังรอใครอยู่ บางครั้งเหมือนต้องการเรา แต่บางครั้งก็เหมือนไม่ได้สนใจอะไร
จากที่เราปลื้มพี่ ชอบพี่ มีความสุขกับการได้เเอบมองพี่ พอได้คุยกัน มันกลับมีความรู้สึกนอยด์ตลอดเวลา
มีความกลัวเกิดขึ้น กลัวโดนเบื่อ กลัวโดนรำคาญ ทำอะไรก็กลัวไปหมด
ทำไมมันไม่มีความรุ้สึกเหมือนตอบแอบชอบปกติเลยนะ
เราควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดี ?