คืออันนี้เป็นเรื่องที่เป็นเกิดไม่นานค่ะ ส่วนใหญ่เราจะเปิดประตูให้แมวเข้ามาในบ้านตอนที่มีคนอยู่ค่ะ(ปกติเอาไว้หลังบ้าน) แต่ตอนเช้าเราไม่ได้เปิดให้เพราะไม่มีคนอยู่บ้าน กลัวมันออกไปถนน
ป.ล.บ้านเราติดถนนใหญ่ เลี้ยงแมวคล้ายๆกึ่งปิดกึ่งเปิดค่ะ ตอนกลางวันบ้านเราจะเปิดร้านทำงาน
เรารู้ว่าแมวเราหายไปตอนที่เรียนพิเศษช่วงบ่ายอยู่เพราะแม่โทรมาบอก เราเลยรีบกลับบ้านมา วิ่งหาแถวบ้านจนทั่ว ยายก็ปลอบว่าเดี๋ยวมันก็กลับมาเอง ทีนี้เพื่อนมารับเราไปธุระ เรากลับบ้านมาอีกทีทุ่มกว่าๆ ด้วยความหวังนิดๆว่าจะมันจะกลับมา เราเลยเปิดประตูไปหลังบ้านร้องหามันอีกรอบแต่ก็เงียบค่ะ..
ทีนี้เรามีลางแปลกๆเลยเดินไปดูตรงโอ่งมังกรที่บ้านเราใช้รองน้ำฝน ใช้ราดล้างพื้น รึถูพื้นน่ะค่ะ ทำให้เราไม่เคยปิดฝาเลย พอเราเห็นเท่านั้นแหละค่ะเรายืนนิ่งเลย ซากแมวเราลอยอยู่ในนั้น มีใบไม้ติดอยู่ด้วย เหมือนมันจะปีนกำแพงรึยังไง นาทีนั้นเราเหมือนคนฟิวส์ขาด กวาดแจกัน ของ ลงโต๊ะทั้งหมดเลยค่ะ ร้องไห้เหมือนคนบ้า เดินไปไหนก็เห็นแต่ภาพแมว เวลามองมาที่มือก็ยังเห็นรอยข่วนอยู่ ภาพมันแวบเข้ามาตลอดเลย ความคิดที่ว่าถ่าเราเปิดประตูให้มันตอนเช้า มันก็คงไม่ตายใช่ไหมคะ ตอนเอามาเลี้ยงเรายังขอแม่มันมา แค่ก้าวไปหลังบ้านเราก็ร้องไห้แล้ว เรารู้สึกว่าเราเป็นตัวซวย อะไรอยู่ใกล้เราก็ตายก็ซวยไปหมด..
แมวหายไปตั้งแต่เที่ยง ไปเจออีกทีก็ตายแล้ว เราโทษตัวเองตลอดทำไงดีคะ..
ป.ล.บ้านเราติดถนนใหญ่ เลี้ยงแมวคล้ายๆกึ่งปิดกึ่งเปิดค่ะ ตอนกลางวันบ้านเราจะเปิดร้านทำงาน
เรารู้ว่าแมวเราหายไปตอนที่เรียนพิเศษช่วงบ่ายอยู่เพราะแม่โทรมาบอก เราเลยรีบกลับบ้านมา วิ่งหาแถวบ้านจนทั่ว ยายก็ปลอบว่าเดี๋ยวมันก็กลับมาเอง ทีนี้เพื่อนมารับเราไปธุระ เรากลับบ้านมาอีกทีทุ่มกว่าๆ ด้วยความหวังนิดๆว่าจะมันจะกลับมา เราเลยเปิดประตูไปหลังบ้านร้องหามันอีกรอบแต่ก็เงียบค่ะ..
ทีนี้เรามีลางแปลกๆเลยเดินไปดูตรงโอ่งมังกรที่บ้านเราใช้รองน้ำฝน ใช้ราดล้างพื้น รึถูพื้นน่ะค่ะ ทำให้เราไม่เคยปิดฝาเลย พอเราเห็นเท่านั้นแหละค่ะเรายืนนิ่งเลย ซากแมวเราลอยอยู่ในนั้น มีใบไม้ติดอยู่ด้วย เหมือนมันจะปีนกำแพงรึยังไง นาทีนั้นเราเหมือนคนฟิวส์ขาด กวาดแจกัน ของ ลงโต๊ะทั้งหมดเลยค่ะ ร้องไห้เหมือนคนบ้า เดินไปไหนก็เห็นแต่ภาพแมว เวลามองมาที่มือก็ยังเห็นรอยข่วนอยู่ ภาพมันแวบเข้ามาตลอดเลย ความคิดที่ว่าถ่าเราเปิดประตูให้มันตอนเช้า มันก็คงไม่ตายใช่ไหมคะ ตอนเอามาเลี้ยงเรายังขอแม่มันมา แค่ก้าวไปหลังบ้านเราก็ร้องไห้แล้ว เรารู้สึกว่าเราเป็นตัวซวย อะไรอยู่ใกล้เราก็ตายก็ซวยไปหมด..