สวัสดีคะ ตอนนั้นเราอายุ 20 ปี เราเป็นคนที่ไม่ค่อยเปิดเผยคนรักให้ใครได้รู้จัก ทุกครั้งไม่ว่าจะคุยหรือคบ กับผช. เรายังไม่อยากเปิดเผยเพราะเรายังไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ แต่ก็ไม่ได้ปิดไม่ให้ใครรู้เลย คนที่รู้ก็จะเป็นแค่เพื่อนหรือคนที่เขาอยู่ใกล้ๆ ตัวเรา เราก็คบๆ เลิกๆ หลายคนแล้ว แบบคุยๆ คบๆ เลิกไป ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้เพราะเรายังไม่พร้อมถ้าจะคบกับใครจริงๆจังๆ เราขอคุยกันไปเรื่อยๆก่อนส่วนมากที่เลิกไป เพราะเราบอกเลิกเอง ความคิดเรา เรายังอยู่ในวัยเรียนและยังเด็กอยู่เลยยังไม่ให้ความสำคัญในเรื่องความรักสักเท่าไหร่ มาวันหนึ่ง เราได้เจอกับผช. คนหนึ่ง เจอกันบ่อย แล้ววันหนึ่งเขาเข้ามาขอเบอร์เรา เราไม่เคยชอบเขาเลย แต่เพื่อนหลายๆคนเขาชอบผช. คนนี้ มีแต่คนชอบเขา เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย มองภายนอกเหมือนคนเจ้าชู้ เราไม่ค่อยสนใจผช ประเภทนี้ ตอนที่เขามาขอเบอร์เรา รอบแรกเราก็ยิ้มให้เขา รอบสองเขาก็ทวง เราก็ยังไม่ให้ รอบสามพ่อเขาเเซวว่าเบอร์เมื่อไหร่จะให้(พอดีเรารู้จักพ่อเขาด้วย) เขาก็มาขอเบอร์เราอีกครั้ง ในใจแบบว่าไม่อยากให้เลย แต่มาขนาดนี้แล้ว เรากลัวเขาหน้าแตกก็เลยให้ไป หลังจากนั้นเขาก็โทรมา เริ่มต้นจากวันนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เขาถามเราว่าเป็นแฟนกันเลยไหม เราตอบไปว่า มันเร็วไปนะ แล้วเราถามเขากลับไปว่าพี่รักคนง่ายขนาดนั้นเลยหร๋อ เขาก็เงียบ เราบอกเขาว่ากว่าเราจะรักคนได้แต่ละคนมันไม่ง่ายเลยนะสำหรับเรา เราก็คุยกันมาเรื่อยๆประมาณ15 วัน ความรู้สึกเรา เริ่มรู้สึกรักเขา พี่เขาทำให้เรารักเขาได้ ทุกคืนเราก็คุยโทรศัพท์กันค้างสายจนเช้า เราก็เชื่อใจผช. คนนี้ว่าเขาทำให้เรารักได้ในหลายๆเรื่องที่คุยกันมา เราบอกรักเขา เขาก็ถามว่าทำไมถึงรักเขาละ ตอนแรกบอกไม่รัก เราตอบกลับว่าเพราะพี่เป็นผู้ใหญ่ดี เขาก็บอกรักเรา เพราะเราน่ารัก ระยะเวลาสำหรับเรามันสั้นมากเลย ที่ผช. คนนี้มาทำให้เรารักได้ เพราะผช. ที่เคยคบกันมาคุยหลายเดือนมาก ก็ยังไม่รู้สึกรัก อาจเป็นเพราะว่าพี่เขา โตเป็นผู้ใหญ่ อายุ25 (เราเป็นคนชอบผู้ใหญ่) แต่เรารู้สึกว่าเรายังเด็ก คุยกันประมาณ 20 วัน พี่เขาชวนไปทะเล เราถามว่าไปกับใคร เขาบอกว่าไปกัน สองคน เรานิ่งไปสักพักเพราะเราไม่เคยไว้ใจผช. คนไหนเลย เราตัดสินใจตอบไปว่าไปสิ เราก็คุยกันเรื่อยๆ แต่ตอนที่คุย พี่เขาก็หายไปบางวัน ทำให้เราแอบนอยไม่ไว้ใจและเชื่อใจพี่เขา สักเท่าไหร่ ก่อนถึงวันที่นัดกันไปทะเลพี่เขาก็ไม่ได้ทักมาเลย ทักมาตอนเย็นวันเสาร์ก่อนที่จะไป ในใจเราก็ไม่อยากจะไปหรอก เพราะเราไม่เคยไปค้างคืนกับผช. บ่าย3 พี่เขาโทรมาแล้วมารับเราหน้าหอ เราก็ไปนั่งริมทะเลกินอาหารกันสักพัก พอดึกๆ เราไปร้านเหล้ากัน หลังจากเที่ยงคืนเราไปพักโรงแรมด้วยกัน พอเราทั้งสองอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งคุยกันสักพัก พี่เขาปวดไหล่ เราก็นวดให้ สักพักพี่เขาจับเรากดนอนลงไปพยายามจะลวนลามเขาจูบปากเราตามประสาผช. แต่เรายังไม่พร้อม พี่เขาก็ถามไหนบอกว่ารัก เราตอบ ก็รักไง พี่เขาก็จูบเราพยายามลวนลามเรา แต่เราบอกว่าเราไม่พร้อม ตอนนั้นพี่เขาค่อมตัวเราอยู่ เราจับหน้าเขาไว้ และมองตาเขาแบบว่าเราไม่พร้อมจริงๆอยู่นิ่งแบบนี้สักพัก พี่เขาก็หยุด แล้วเราก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วถามเขาว่า มาเพื่อสิ่งนี้หร๋อ เขาตอบว่า เหอะ (คำถามคำนี้เราเองก็รู้สึกผิดที่ถามไปแบบนั้น) แล้วเขาก็ถามเราว่า แล้วเรามาทำไม เราตอบไปว่า ก็เพราะเชื่อใจไง เขาก็เงียบ สักพักเขาก็ไปปิดทีวี แล้วเอาหมอนมาวางไว้ตรงกลางแล้วบอกเราว่าจะได้ปลอดภัย(คิดในใจก็ไม่ได้อยากนอนห่างกันขนาดนั้นปะ นอนกอดก็ได้ประมาณนี้ โลกเราคงสวยไปเนอะ555) เขาลุกไปปิดไฟ แล้วเราก็นอนด้วยกัน เราเอามือไปกอดเขาเพื่อแสดงว่าไม่ใช่ว่าเราไม่ได้รักเขานะ แต่เรายังไม่พร้อมเรื่องนั้น เขาเห็นเราเอามือไปกอดเขาแล้วเขาพูดขึ้นมาว่าเดียวก็เลยเถิดหรอก เราก็เลยเอามือออก ในใจก็นอยนิดหนึ่ง แล้วก็หลับไป ตื่นเช้ามาเราก็ปลุกพี่เขา ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นก่อนออกจากห้องพี่เขาก็พูดว่าเมื่อคืนเมาไปหน่อยคล้ายๆแบบอยากขอโทษประมาณนี้ พี่เขาก็จะครึมๆนิดหน่อย เราก็ดูเงียบไปเลย ดูพระอาทิตย์เสร็จ แล้วก็กลับมานอนที่ห้องต่อ จนถึงเที่ยงแล้วก็กลับ พี่เขาเก็บต่างหูที่หลุดไปแล้วเอามาให้เรามันเหลืออยู่ข้างเดียว เราก็แบมือรับ(คือแบบยังจะเก็บมาให้เราอีกทั้งๆที่ใช้ไม่ได้แล้วแต่เราก็ยังเก็บไว้จนถึงวันนี้) ก่อนกลับก็หาอะไรกินก่อน กินเสร็จก็เดินทางกลับต่อ ระหว่างทางเราฟุ้งซ่าน เอายังไงดีกับความสัมพันธ์นี้ เราเงียบไม่พูดอะไรตลอดทาง พื่เขาก็ถามเราว่ากินอะไรไหมเขาจะได้แวะซื้อ เราตอบว่าไม่กิน เพราะตอนนั้นเราไม่มีอารมณ์จริงๆ กลับมาถึงหอพี่เขาก็ยื่นโคมไฟให้(โคมไฟเป็นโคมไฟเล็กๆ พี่เขาซื้อตอนนั่งริมทะเลด้วยกัน) พี่เขาถามว่าเอาไปใช้ไหม เราถามพี่เขาว่าไม่เก็บไว้หร๋อ พี่เขาตอบไม่รู้จะเอาไปทำอะไร(ปากแข็งไม่ยอมพูดตรงๆว่าให้เรา)เราลงจากรถ แล้วบอกพี่เขาว่าขับรถกลับดีๆด้วย สักพักแล้วเราก็ส่งไลน์ไปถามว่าถึงบ้านยัง พี่เขาตอบกลับมากว่า ถึงแล้วครับ
หลังจากวันนั้น เรากับเขาไม่ได้ติดต่อกันสองวัน ในใจเราก็คิดว่าทำไมพี่เขาไม่ทักมาเลย มาทำให้เรารู้สึกรัก แล้วบอกว่ารัก แต่การกระทำเขาเราไม่เชื่อ เราเกิดอาการนอยเมื่อเขาหายไปแบบนี้ เราไม่รู้เพราะอะไรถ้าคนเราจะรักกันเป็นแฟนกันเราคงยังไม่เชื่อใจเขาถ้ายังทำตัวแบบนี้ ความรู้สึกของเราสองคนเหมือนว่า มันไม่เข้าใจกันมากกว่า เราเงียบ พี่เขาก็เงียบ วันที่สาม เขาทักมาหาเราถามว่าเป็นอะไร ไม่เห็นไปทำงานเลย (เราทำงานแคชเชียร์พาสทามตอนเลิกเรียน) เราตอบไปว่าไม่ได้เป็นไร วันหยุดเรา เราถามกลับไปว่าเมาหร๋อทักมาเนี่ย เขาตอบกลับมาว่าถ้าเมาก็เมารักอะ เราตอบไปว่าหร๋อ เขาตอบครับ สิ้นสุดการสนทนา มาอีกวันหนึ่ง เราโทรไป เขาไม่ได้รับ แล้วเขาก็ไม่คิดโทรกลับมาเลย ผ่านไปหลายวัน เราคิดนะความสัมพันธ์นี้เราจะยังไงต่อดี เรารักเขาแล้ว แต่เขาทำเหมือนไม่สนใจเราเลย เรากลัวนี่แค่เริ่มต้นยังเจ็บขนาดนี้เลย ถ้าเป็นแฟนแล้วไม่สนใจกันแบบนี้ เราก็กลัวอะ เราจะไปต่อหรือหยุดดี เราคิดและตัดสินใจหยุดก่อนไหม หยุดให้เราได้คิดว่าจริงๆแล้ว มันคืออะไรกันแน่ หลังจากนั้นเราก็เจอกับพี่เขานะ เจอบ่อยมาก แต่ไม่คุยกัน เพราะไม่กล้าด้วยแหละมั่ง แต่เราก็มองตาเขานะ เขาก็มองเราเหมือนกัน แต่เหมือนเราสองคนเก็บความรู้สึกไว้ข้างในลึกๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างกั้นระหว่างเราสองคน ต่างคนต่างเงียบ เราตัดสินใจที่จะเลิกคิดแล้ว แต่เมื่อเรารักไปแล้วมันไม่ทันแล้วความรู้สึกเราก็เหมือนเดิมอะ คือรัก แต่ไม่ได้ครอบครอง ทุกครั้งที่เจอเรายิ้มให้แบบฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในโคตรจุกอะ รักแต่ทำอะไรไม่ได้ (ทุกอย่างมันก็เกิดจากเราด้วยที่ทำลายความสัมพันธ์ครั้งนั้นเพราะเรายังไม่พร้อม เราเสียใจ ) เราขาดการติดต่อกันไปเลย ผ่านมา 2 เดือน พี่เขาก็มีแฟน แต่เราดูแล้ว คงไปไม่รอดอะ ระหว่างที่เขาคบกับคนนั้นเขาก็ยังแนะนำรูปที่เราถ่ายให้ตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน แต่ไม่มีรูปผญ คนนั้นในเฟสเขาเลย มีอยู่วันหนึ่งเรารอเพื่อนเลิกงาน เขามาเห็นพอดีแล้วชวนเรากินข้าว เราคิดในใจว่า เราคงไปกินข้าวกับเขาไม่ได้หรอกอึดอัดตายแน่ แต่อีกใจก็อยากไป แล้วอยากพูดคุยอะไรหลายๆอย่างระหว่างเราอีกใจบอกว่าถ้าจบกันแล้วคงไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วมั่ง เพราะเขามีแฟนแล้ว เราเลยปฏิเสธไป แล้วเราก็มองหน้ากันในระยะไกลๆประมาณ4เมตร โคตรจุกเลย แต่เราเลือกแล้วอะว่าจบก็จบ วันหนึ่งเราต้องลืมเขาได้ แน่ๆ แต่วันนี้เราก็ยังไม่ลืม แต่เราก็เจอเขาตลอดอะ เขาก็ยังเหมือนเดิมกับเรา เหมือนเดิมทุกอย่าง แค่เราไม่ได้คุยกันแล้วและเขาก็มีแฟนแล้ว เราพยายามที่จะไม่เจอหน้าเขาอีก เราทำเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันเจอเมื่อไหร่ก็ยิ้มให้ แต่ถ้าดีก็อย่าเจอเลย เราไม่ได้เจอกัน 4 เดือนแล้ว เราก็ยังคิดถึงเขา เขาคบกับแฟนคนนั้นได้3เดือนแล้วเลิกสามวัน มีใหม่เลย เรางงว่าทำไมเขามีใหม่ไวจัง เราเองก็ไม่ได้ติดต่อเขาเลย ไลน์ เราลบหมด เฟสก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน เราคิดว่าเราต้องตัดเขาได้แน่ๆ ผ่านๆมา 8 เดือนแล้วเราเจอรูปเก่าๆที่ไปเที่ยวทะเล เราถ่ายวิวมาด้วยเป็นสถานที่ที่เรานั่งริมทะเลด้วยกัน เราตั้งเป็นหน้าปก ได้สัก 1 วัน เพราะว่าเราคิดถึงเขา แล้วเราก็ไปส่องเฟสเขา เขาลงรูปตอนอยู่ร้านเหล้า แล้วใส่แคปชั่น #ก็แค่ผ่านมา😊 ยิ่งทำให้เราได้รู้จริงๆแล้วเรายังคิดถึงกันเสมอ แม้ว่าจะไม่ได้คบกัน เพราะอะไรถึงไม่ได้คบกัน อาจเป็นเพราะเรายังไม่เข้าใจในความรัก
#เราอยากถามว่าเราควรทำยังไงดี คิดถึงเขามากและเชื่อว่าเขาก็คิดถึงเรา
#เราอยากคบเขาแต่ก็กลัวจะจบแบบเดิม
#ถ้าเจอหน้าเราควรทำยังไง
#จริงๆแล้วเขารู้สึกยังไงกับเรากันแน่
รักหรือไม่ได้รักกันแน่
หลังจากวันนั้น เรากับเขาไม่ได้ติดต่อกันสองวัน ในใจเราก็คิดว่าทำไมพี่เขาไม่ทักมาเลย มาทำให้เรารู้สึกรัก แล้วบอกว่ารัก แต่การกระทำเขาเราไม่เชื่อ เราเกิดอาการนอยเมื่อเขาหายไปแบบนี้ เราไม่รู้เพราะอะไรถ้าคนเราจะรักกันเป็นแฟนกันเราคงยังไม่เชื่อใจเขาถ้ายังทำตัวแบบนี้ ความรู้สึกของเราสองคนเหมือนว่า มันไม่เข้าใจกันมากกว่า เราเงียบ พี่เขาก็เงียบ วันที่สาม เขาทักมาหาเราถามว่าเป็นอะไร ไม่เห็นไปทำงานเลย (เราทำงานแคชเชียร์พาสทามตอนเลิกเรียน) เราตอบไปว่าไม่ได้เป็นไร วันหยุดเรา เราถามกลับไปว่าเมาหร๋อทักมาเนี่ย เขาตอบกลับมาว่าถ้าเมาก็เมารักอะ เราตอบไปว่าหร๋อ เขาตอบครับ สิ้นสุดการสนทนา มาอีกวันหนึ่ง เราโทรไป เขาไม่ได้รับ แล้วเขาก็ไม่คิดโทรกลับมาเลย ผ่านไปหลายวัน เราคิดนะความสัมพันธ์นี้เราจะยังไงต่อดี เรารักเขาแล้ว แต่เขาทำเหมือนไม่สนใจเราเลย เรากลัวนี่แค่เริ่มต้นยังเจ็บขนาดนี้เลย ถ้าเป็นแฟนแล้วไม่สนใจกันแบบนี้ เราก็กลัวอะ เราจะไปต่อหรือหยุดดี เราคิดและตัดสินใจหยุดก่อนไหม หยุดให้เราได้คิดว่าจริงๆแล้ว มันคืออะไรกันแน่ หลังจากนั้นเราก็เจอกับพี่เขานะ เจอบ่อยมาก แต่ไม่คุยกัน เพราะไม่กล้าด้วยแหละมั่ง แต่เราก็มองตาเขานะ เขาก็มองเราเหมือนกัน แต่เหมือนเราสองคนเก็บความรู้สึกไว้ข้างในลึกๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างกั้นระหว่างเราสองคน ต่างคนต่างเงียบ เราตัดสินใจที่จะเลิกคิดแล้ว แต่เมื่อเรารักไปแล้วมันไม่ทันแล้วความรู้สึกเราก็เหมือนเดิมอะ คือรัก แต่ไม่ได้ครอบครอง ทุกครั้งที่เจอเรายิ้มให้แบบฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในโคตรจุกอะ รักแต่ทำอะไรไม่ได้ (ทุกอย่างมันก็เกิดจากเราด้วยที่ทำลายความสัมพันธ์ครั้งนั้นเพราะเรายังไม่พร้อม เราเสียใจ ) เราขาดการติดต่อกันไปเลย ผ่านมา 2 เดือน พี่เขาก็มีแฟน แต่เราดูแล้ว คงไปไม่รอดอะ ระหว่างที่เขาคบกับคนนั้นเขาก็ยังแนะนำรูปที่เราถ่ายให้ตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน แต่ไม่มีรูปผญ คนนั้นในเฟสเขาเลย มีอยู่วันหนึ่งเรารอเพื่อนเลิกงาน เขามาเห็นพอดีแล้วชวนเรากินข้าว เราคิดในใจว่า เราคงไปกินข้าวกับเขาไม่ได้หรอกอึดอัดตายแน่ แต่อีกใจก็อยากไป แล้วอยากพูดคุยอะไรหลายๆอย่างระหว่างเราอีกใจบอกว่าถ้าจบกันแล้วคงไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วมั่ง เพราะเขามีแฟนแล้ว เราเลยปฏิเสธไป แล้วเราก็มองหน้ากันในระยะไกลๆประมาณ4เมตร โคตรจุกเลย แต่เราเลือกแล้วอะว่าจบก็จบ วันหนึ่งเราต้องลืมเขาได้ แน่ๆ แต่วันนี้เราก็ยังไม่ลืม แต่เราก็เจอเขาตลอดอะ เขาก็ยังเหมือนเดิมกับเรา เหมือนเดิมทุกอย่าง แค่เราไม่ได้คุยกันแล้วและเขาก็มีแฟนแล้ว เราพยายามที่จะไม่เจอหน้าเขาอีก เราทำเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันเจอเมื่อไหร่ก็ยิ้มให้ แต่ถ้าดีก็อย่าเจอเลย เราไม่ได้เจอกัน 4 เดือนแล้ว เราก็ยังคิดถึงเขา เขาคบกับแฟนคนนั้นได้3เดือนแล้วเลิกสามวัน มีใหม่เลย เรางงว่าทำไมเขามีใหม่ไวจัง เราเองก็ไม่ได้ติดต่อเขาเลย ไลน์ เราลบหมด เฟสก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน เราคิดว่าเราต้องตัดเขาได้แน่ๆ ผ่านๆมา 8 เดือนแล้วเราเจอรูปเก่าๆที่ไปเที่ยวทะเล เราถ่ายวิวมาด้วยเป็นสถานที่ที่เรานั่งริมทะเลด้วยกัน เราตั้งเป็นหน้าปก ได้สัก 1 วัน เพราะว่าเราคิดถึงเขา แล้วเราก็ไปส่องเฟสเขา เขาลงรูปตอนอยู่ร้านเหล้า แล้วใส่แคปชั่น #ก็แค่ผ่านมา😊 ยิ่งทำให้เราได้รู้จริงๆแล้วเรายังคิดถึงกันเสมอ แม้ว่าจะไม่ได้คบกัน เพราะอะไรถึงไม่ได้คบกัน อาจเป็นเพราะเรายังไม่เข้าใจในความรัก
#เราอยากถามว่าเราควรทำยังไงดี คิดถึงเขามากและเชื่อว่าเขาก็คิดถึงเรา
#เราอยากคบเขาแต่ก็กลัวจะจบแบบเดิม
#ถ้าเจอหน้าเราควรทำยังไง
#จริงๆแล้วเขารู้สึกยังไงกับเรากันแน่