เขียนถึงพ่อ มหาบุรุษผู้สถิตในใจไทยนิรันดร์

   เมื่อก่อน เราเคยสงสัยว่า อะไรเป็นสิ่งที่ทำให้ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ทรงอุทิศทั้งชีวิต ทำงานหนักเพื่อแผ่นดินและเพื่อราษฎร
  จะเพียงเพราะการยึดมั่น ถือมั่นต่อหน้าที่กษัตริย์เท่านั้นจริงๆหรือ
  และในที่สุด เราก็ได้คำตอบว่า สิ่งนั้นคือ
      'ความรัก'
   พระองค์ทรงรักพสกนิกรทุกคน ไม่ใช่เฉพาะพสกนิกรที่เป็นคนไทยเท่านั้น แต่เป็นพสกนิกรทุกคนที่เข้ามาอยู่ภายใต้พระบรมโพธิสมภาร
   ความรักที่พระองค์มีให้พสกนิกรนั้น เป็นรักที่ยิ่งใหญ่ มั่นคงและปราศจากเงื่อนไข
  พระองค์ไม่เคยเลือกที่รักมักที่ชัง ไม่เคยเลือกว่าใครคนใดจะมีสัญชาติ เชื้อชาติ ศาสนา หรือลัทธิความเชื่อใดๆ
  แต่ทรงทำให้เข้าใจว่า คุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์มีอยู่ในตัวเราทุกคน
   ทรงไม่ได้เป็นเพียงแค่กษัตริย์ หากยังทรงเป็นพ่อ
   เป็นพ่อที่ใช้เวลาทั้งชีวิต ทำอะไรมากมายเพื่อลูก  ทำเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของลูก
   แม้เวลานี้ พระวรกายของพระองค์จะสลายไปแล้ว เพราะไม่อาจจะหลีกหนีวัฏจักรสังขารได้
  แต่คำสอน ปรัชญา โครงการต่างๆ ล้วนเป็นมรดกอันยิ่งใหญ่ที่ทรงมอบให้ไว้นั้น จะคงประโยชน์มหาศาลต่อลูกทุกคนสืบไปนานเท่านาน
   ถึงวันนี้ ตอนนี้และตลอดไป พระองค์นั้นไม่เคยจากไปไหนเลย ยังทรงประทับอยู่ ณ.กลางใจเราเป็นนิรันดร์
  เรารักในหลวงรัชกาลที่9 การได้เกิดในรัชสมัยของมหาบุรุษพระองค์นี้ คือความโชคดีที่สุดในชีวิตเรา