เรื้อง ของที่คนคิดว่าบ้า นี้แหละ อย่างน้องก็ต้องมีคนที่รับรู้ เรื้องคนขอบ้า อย่างน้อย ฉันก็ไม่ได้เก็บไว้คนเดียว ฉันเริมย่างเข้าสู้วัยรุ่น และ เริ่ม ยุ้งเข้ามาพัวพันกับคำว่า ยาเสพติด ช่วงอายุ 18 จำได้ว่าติดยาเสพติดมา 2 ปี กับวงจรนี้ และหยุดใช่ยา ไป จนกระทั่ง อายุ 21 ย่าง 22 ฉันเริ่มเขามาพัวพันกับยาเสพติดอีกครั้ง แต่ไม่เหมือน ช่วง 18 - 19 ตอนนี้ ฉันอายุ 26 เป็นเวลา 4 ปี ที่ฉันพัวพันกับ วงจรอุบาท อย่างเลี้ยงไม่ได้
ฉันรู้สึกเริ่มมีปัญหากับตัวเอง มากขึ้นในหลายๆอย่าง
และรู้สึก ว่ามันมีผลกระทบกับการดำเนินชิวิตประจำวันของฉันมาก จนทำให้ฉันรู้สึกไม่มีความสุขแบบคนปกติ ในการใช้ชีวิต ฉันจึงคิดว่า เรื้องที่เกิดขึ้นมาตลอด 4 ปี ควรจะได้รับการรักษา และไม่ควรจะเก็บไว้คนเดียวอีกต่อไป อย่างน้อยฉันก็เชื่อว่า มันอาจจะดีขึ้น กว่า #ทางอื่น ผลทางความรู้สึก ฉันรู้สึกชิวิตประจำวันฉัน ออกไปเจอผู้คน และรู้ไม่สามารถไว้ใจใคร หรือเชื่อใจ ใครได้เลย ฉันต้องสูญเสีย เพื่อนๆหรือคนรอบข้าง ด้วยปัญหาทางอารมณ์ ของฉัน ที่รู้สึกว่ามันไม่ ปกติ และ ภาวะทางอารมณ์ อย่างไม่คงที่ ทำให้บางครั้งต้องมีการไม่เข้าใจกับคนรอบข้างบ่อย ๆ ทุกครั้งที่ฉันรู้แบบนี้ เวลาออกไปเจอผู้คน จะรู้สึกแย่มาก นี้เป็นปลข้างเขียง จากในเวลาที่ไม่ได้ใช้สารเสพติด ทุกครั้งๆที่ฉันใช่สารเสพติด พักหลังฉันจะมี อาการ parrinomal ซึ้งบางครั้ง ฉันจะไม่สามารถแยกแยะ ความเป็นจริง หรือ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นไม่จริง บางครั้งถ้าฉันมีการใช่สารเสพติดหนัก จะเกิดเป็นภาพก็มีในบางครั้ง ผลข้างเขียว ทุกครั้ง หลังที่ฉันไม่ได้ใช่ ฉันมีอาการหูแว่ว หรือเวลาเข้าสังคม หรือพบพะผู้คนเป็นครั้งแรก ฉันจะระแวง และรู้สึกไม่ไว้ใจ มีอาการขาดความมั่นใจ และกลัวผู้คนจะคิดเราในแง่ลบเสมอ ทำให้ฉันรู้สึกทรามานที่ต้องใข้ชิวิต แบบนี้ รู้สึกมัน ผิดปกติ และ ทำให้ไม่มีความสุข ในการดำเนินชีวิตอย่างคนปกติ. ฉันพยายามที่จะเข็มแข็งและพยายามที่จะคิดมองโลกในแง่บวก หรือ ไปวัด ใส่บาตรเพื่อให้รู้สึกสบายใจ บางครั้งฉันรู้สึกมีปัญหาเรื้อรัง มีปัญหากับคนรอบข้าง และรู้สึกไม่ปลอดภัย บางครั้งฉันอยู่ห้อง หรือพื้นที่ส่วนตัว ก็จะรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว เนื่องจากมีปัญหาอื่นที่ต้องอธิบาย ลึกเข้าไปอีก. ฉันรู้สึกเหมือนตัวฉันคนเดียวที่สามารถรับฟังปัญหาของตัวเองได้ ตลอดเวลา 2 ปีกว่า ฉันต้องเก็บ เรื้องที่คิดว่าตัวเองเป็น จิตเวช หรือเป็นบ้า จากการใช้ ยาเสพติด ฉันเคยคิดว่า จะมีวิธีที่สามารถแก้ไขได้ โดยเหมือนคนทั้วไป ที่เจ้ารับการบำบัดในเรือนจำ แต่ผลทุกครั้งก็ไม่ได้เป็นไปตามอย่างที่ฉันคิด ฉันคิดว่า สิ่งเดียวที่ฉันจะดีขึ้นได้คือได้รับการรักษา หรือ เล่าเรื่องราวให้ใครสักคนฟัง ถึงแม่มันจะเป็นเรื้องที่ดูเปนไปไม่ได้เลย หรือ คิดว่ามันเป็นเรื้องไรสาระ หรือเรื้องที่เกิดจาก คนเมา. ฉันคิดว่าการเข้าพบจิตเวชน่าจะไม่ผลที่สามารถแก้ไข้ได้ ไม่มากก็น้อย
และฉันก็เชื่อว่า ฉันต้องผ่านจุดนี้ไปได้ : )
ใครรู้เรื้องสุขเวช แนะนำ แชร์ความคิดเห็นที่ค่ะ
ฉันรู้สึกเริ่มมีปัญหากับตัวเอง มากขึ้นในหลายๆอย่าง
และรู้สึก ว่ามันมีผลกระทบกับการดำเนินชิวิตประจำวันของฉันมาก จนทำให้ฉันรู้สึกไม่มีความสุขแบบคนปกติ ในการใช้ชีวิต ฉันจึงคิดว่า เรื้องที่เกิดขึ้นมาตลอด 4 ปี ควรจะได้รับการรักษา และไม่ควรจะเก็บไว้คนเดียวอีกต่อไป อย่างน้อยฉันก็เชื่อว่า มันอาจจะดีขึ้น กว่า #ทางอื่น ผลทางความรู้สึก ฉันรู้สึกชิวิตประจำวันฉัน ออกไปเจอผู้คน และรู้ไม่สามารถไว้ใจใคร หรือเชื่อใจ ใครได้เลย ฉันต้องสูญเสีย เพื่อนๆหรือคนรอบข้าง ด้วยปัญหาทางอารมณ์ ของฉัน ที่รู้สึกว่ามันไม่ ปกติ และ ภาวะทางอารมณ์ อย่างไม่คงที่ ทำให้บางครั้งต้องมีการไม่เข้าใจกับคนรอบข้างบ่อย ๆ ทุกครั้งที่ฉันรู้แบบนี้ เวลาออกไปเจอผู้คน จะรู้สึกแย่มาก นี้เป็นปลข้างเขียง จากในเวลาที่ไม่ได้ใช้สารเสพติด ทุกครั้งๆที่ฉันใช่สารเสพติด พักหลังฉันจะมี อาการ parrinomal ซึ้งบางครั้ง ฉันจะไม่สามารถแยกแยะ ความเป็นจริง หรือ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นไม่จริง บางครั้งถ้าฉันมีการใช่สารเสพติดหนัก จะเกิดเป็นภาพก็มีในบางครั้ง ผลข้างเขียว ทุกครั้ง หลังที่ฉันไม่ได้ใช่ ฉันมีอาการหูแว่ว หรือเวลาเข้าสังคม หรือพบพะผู้คนเป็นครั้งแรก ฉันจะระแวง และรู้สึกไม่ไว้ใจ มีอาการขาดความมั่นใจ และกลัวผู้คนจะคิดเราในแง่ลบเสมอ ทำให้ฉันรู้สึกทรามานที่ต้องใข้ชิวิต แบบนี้ รู้สึกมัน ผิดปกติ และ ทำให้ไม่มีความสุข ในการดำเนินชีวิตอย่างคนปกติ. ฉันพยายามที่จะเข็มแข็งและพยายามที่จะคิดมองโลกในแง่บวก หรือ ไปวัด ใส่บาตรเพื่อให้รู้สึกสบายใจ บางครั้งฉันรู้สึกมีปัญหาเรื้อรัง มีปัญหากับคนรอบข้าง และรู้สึกไม่ปลอดภัย บางครั้งฉันอยู่ห้อง หรือพื้นที่ส่วนตัว ก็จะรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว เนื่องจากมีปัญหาอื่นที่ต้องอธิบาย ลึกเข้าไปอีก. ฉันรู้สึกเหมือนตัวฉันคนเดียวที่สามารถรับฟังปัญหาของตัวเองได้ ตลอดเวลา 2 ปีกว่า ฉันต้องเก็บ เรื้องที่คิดว่าตัวเองเป็น จิตเวช หรือเป็นบ้า จากการใช้ ยาเสพติด ฉันเคยคิดว่า จะมีวิธีที่สามารถแก้ไขได้ โดยเหมือนคนทั้วไป ที่เจ้ารับการบำบัดในเรือนจำ แต่ผลทุกครั้งก็ไม่ได้เป็นไปตามอย่างที่ฉันคิด ฉันคิดว่า สิ่งเดียวที่ฉันจะดีขึ้นได้คือได้รับการรักษา หรือ เล่าเรื่องราวให้ใครสักคนฟัง ถึงแม่มันจะเป็นเรื้องที่ดูเปนไปไม่ได้เลย หรือ คิดว่ามันเป็นเรื้องไรสาระ หรือเรื้องที่เกิดจาก คนเมา. ฉันคิดว่าการเข้าพบจิตเวชน่าจะไม่ผลที่สามารถแก้ไข้ได้ ไม่มากก็น้อย
และฉันก็เชื่อว่า ฉันต้องผ่านจุดนี้ไปได้ : )