กวีในดงดาบ : เพื่อเธอ

เราปั่นทางนี้ เธอปั่นทางโน้น หาเหตุกระทบกันพอหอมปากหอมคอ เราเซาะกร่อนรัฐบาลเรา เธอบ่อนทำลายรัฐาลเธอ วิน วิน ไปด้วยกันนะ

แค่ได้อยู่ข้างเธอ ฉันไม่ใช่ดวงจันทร์ที่เคียงคู่เธอทุกคืน ไม่ใช่แสงตะวันอันอบอุ่นยามเช้า แต่เป็นสายลมแผ่วเบา ผ่านมาเงียบเหงา โอบกอดเธอแค่บางคราว... ก่อนจางไป ฉันไม่อาจกุมมือเธอไว้ตลอดเส้นทาง ไม่อาจอ้

ฉันเคยเห็นแสงดาวพราวกลางฟ้า แต่ไม่งามเท่าตาเมื่อสบเธอ เสียงลมแผ่วพาใจให้พร่ำเพ้อ เหมือนโลกเก่าละเมอให้คืนกลับ เพียงรอยยิ้มเจ้าแตะกลางหัวใจ เหมือนฤทัยถูกร่ายมนต์แห่งสลับ ทุกถ้อยคำทุกลมหายใจนับ ล้วนขาน

@ ร่ายเล่า ครั้งเกิดภัย แผ่นดินไหว ญี่ปุ่น วุ่นวาย หายนะ คลื่นซัดซะ อ่วมเมือง เป็นเรื่อง ไฟฟ้าดับ รังสีกลับ แผ่คลุม (โรงไฟฟ้านิวเคลียร์) ทุกข์สุม สิอดทน จนทั่วโลก นับถึอ เกิดร่ำลือ เรื่องเด่น ........