ระหว่าง อดีตของเขา กับ ปัจจุบันของเรา

             เราเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง ที่มาทำงานไกลบ้านอยู่ตัวคนเดียว วันนึงได้มาเจอกับผู้ชายคนนึงอายุแก่กว่า16ปี ทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ อยู่ตัวคนเดียวเหมือนกัน โดยส่วนตัวแล้วเราชอบผู้ชายที่อายุแก่กว่าอยู่แล้ว  วันแรกที่คุยกัน เขาก็ออกตัวแล้วว่า เขาแก่แล้ว เคยมีครอบครัว มีลูกแล้ว 3 คน แฟนเก่าเขาเป็นคนภาคอื่น ด้วยเหตุที่ว่าเขาอยากให้ลูกอยู่ไม่ไกลกับเขามาก เขาจึงให้แฟนเก่าและลูกๆอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด แล้วเขาก็ยังคอยช่วยเหลือค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับลูกอยู่เรื่อยๆ แต่ความสัมพันระหว่างเขาสองคนมันจบไปแล้ว ที่ยังติดต่ออยู่แค่เรื่องลูกเท่านั้น เขาเคยถามแล้วว่าอดีตแบบนี้ เรารับได้มั้ย โดยส่วนตัวเรา เราคิดว่าชีวิตมันไม่สมบูรณ์แบบเสมอไป ในเมื่อเขายืนยันถึง ความสัมพันที่มันจบไปแล้วระหว่างเขากับคนเก่า เราก็พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับเขา จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรารักเขามากขึ้นในทุกๆวัน เรายอมลำบากในบางสิ่ง เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาดูแลเราดีมากจริงๆ  ดีจนไม่คิดว่าจะไปเริ่มใหม่กับใครได้อีก เรื่องอนาคตของเรา เราแทบไม่อยากคิดเลย อยากให้ปัจจุบันมันดีแบบนี้ไปเรื่อยๆ ช่วยกันทำงาน เก็บเงินให้เยอะๆ
           แต่ก็นะ..ด้วยความที่เขาเคยมีครอบครัว มันก็ย่อมมีวันที่เขาต้องกลับไปเยี่ยมลูกๆ พ่อแม่ที่ต่างจังหวัดบ้างเดือนละครั้ง ครั้งละวันสองวัน ในช่วงเวลานั้น เราต้องอยู่คนเดียว เขาก็ไม่ค่อยไลน์ ไม่ค่อยโทรหา ห่างกันมากกว่าวันที่เราทำงานด้วยซ้ำ มันก็เขาใจแหละว่าคงอยากใช้เวลาอยู่กับลูกๆ กับพ่อแม่ แต่มันห่างซะจนเราก็ไม่มั่นใจว่าที่เขาบอกมาทั้งหมดมันเป็นจริงมั้ย เราไม่มีตัวตนเลยหรือยังไงเวลาที่เขากลับบ้าน ไม่มีตัวตนบนโลกออนไลน์ มีตัวตนแค่ที่ๆเราอยู่ด้วยกัน คนที่รู้จักก็มีแค่เพื่อนร่วมงาน ญาติผู้ใหญ่คนสองคน
           มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า เราควรเดินไปต่อแบบนี้ ทำทุกๆวันให้ดี ให้เวลาค่อยๆทำให้ตัวเรามีตัวตนมากขึ้น หรือจะพอแค่นี้ เพื่อให้โอกาสตัวเองในการพบเจอคนที่มอบพื้นที่ให้เราได้มีตัวตนจริงๆในชีวิต ไม่ใช่มีแค่บางที่ บางครั้งบางคราวแบบนี้  ความรู้สึกของเราตอนนี้ ถ้าเลิกกัน เราคงใจร้ายกับความรู้สึกตัวเองเอามากๆ และเราก็ใจร้ายต่อเขามากๆเหมือนกัน ถ้าเราต้องการอีกแบบนึงเราก็ไม่ควรรักเขาตั้งแต่แรกแล้วถูกมั้ย ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ หรือมีคำแนะนำดีๆยังไง เม้นกันมาดูนะคะ