คบกับแฟนมาได้ปีกว่าแล้วค่ะ ก่อนหน้าจะคบกันเขาก็บอกแล้วว่าบ้านเขาลำบาก เราเองก็ยอมรับได้เพราะคิดไปเองว่าคงไม่หนักหนาไรมาก แต่พอคบเรื่อยๆ ปรากฎว่าการใช้ชีวิตตัวเองเปลี่ยนไปเลย คนละเรื่องกันเลย จากเข้าสยาม ไปช็อปเครื่องสำอางบ่อยๆ กลายเป็นเอาเงินมาซื้อของกินแทน เพราะอยากให้เขากินอาหารดีๆ จะออกไปเที่ยวไหนก็รอเขาให้เงินพร้อมก่อน  ช่วยออกเงินค่ารองเท้าคัทชูเพราะว่ารองเท้าเขาขาดแล้ว เคยไปบ้านเขาทีนึง ช็อคมากๆ ไม่ขอพูดแล้วกันว่าเป็นไง  แต่ข้อดีคือเขาเป็นคนขยัน ปิดเทอมก็หางานทำ ช่วงนี้ดีหน่อยฝึกงานได้เงินมาก็มีเปย์ของกินให้เราบ้าง เราก็ออกเงินด้วย เจ๊าๆกันไรงี้ แต่ความคิดเรื่องอนาคตว่าไม่รอดก็ยังมีอยู่ ตัวเราเรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว อยากได้คนที่เรามั่นใจว่าจะไม่กลายเป็นภาระเราเพิ่ม แต่ก็ยังเป็นห่วงหลายๆ เรื่อง ตอนนี้เราก็ให้เขายืมโน๊ตบุ๊คเพราะจำเป็นต้องใช้ตอนฝึกงาน เขายังไม่พร้อมซื้อตอนนี้ ก่อนหน้านี้เคยขอยืมเงินเพื่อซื้อโน๊ตบุ๊คกับเราด้วย บอกว่าจะคืนให้ตอนที่เขาได้เงินค่าจ้าง แต่เรามีภาระค่าใช้จ่ายอย่างอื่นเหมือนกันเลยไม่ได้ให้ไป เขาก็ไปยืมคนอื่นแทน อันนี้คือเราไปแอบรู้มานะคะ เห็นแล้วเครียดเลย ถึงยังไงเราสองคนก็ตัวติดกันมาตลอด ถ้าเลิกกันไปใจคงหวิวๆ อยู่เหมือนกันแหละค่ะ  เขาเคยเอาเรื่องที่เราจะเลิกกับเขาไปบอกเพื่อนผู้หญิงว่าเราจะเลิกกับเขาเพราะว่าเขามันจน แล้วเพื่อนเขาก็มองเราไม่ดีไปเลย เฮ้อออ เขาไม่รู้อีกเช่นกันว่าเรารู้  ชอบสอดรู้สอดเห็นมากเลยนะเนี่ยเรา ไอเราก็ดันไปพูดตอนนั้นว่ายอมรับได้ ความโลกสวย ความได้รับปลูกฝังว่าสู้ลำบากไปด้วยกันได้ พอเอาเข้าจริงๆ ไม่ใช่ทุกคนที่จะทนกันไหว คุณอาจจะดุด่าเราก็ได้ เรารู้ว่าเขาเป็นขยัน พอเอาตัวรอดได้ เเต่ภาระที่เขามีที่บ้านมันมากเกินไป เรามองอนาคตแล้วว่ามันจะกลายเป็นภาระเราด้วยแน่ๆ เราไม่มีภาพในอนาคตกับเขาเลยในขณะที่เขามองไปไกลมากแล้ว หลายครั้งเวลาคิดว่าจะเลิกแล้วแอบมองหน้าเขาน้ำตาก็ไหล เสียใจ นึกภาพว่าจะไม่อยู่กับเขาแล้วก็ปวดตรงหัวใจอ่ะค่ะ สับสนตัวเองมาก