หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
อย่าเห็นกันดีกว่า
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
อย่าเห็นกันดีกว่า ถ้าเธอนั้น
ไม่มีใจให้ฉัน ในวันนี้
มันเจ็บปวดรวดร้าว นะคนดี
ดวงฤดีโปรดเถิดหนา อย่าพบเลย
แม้ฉันเคยวาดฝัน ในวันวาน
กาลเลยผ่านนานพ้น ใจคนเอ๋ย
เธอไม่แลพี่รู้แน่ แม่ทรามเชย
ทำเมินเฉย เผยทีท่า น่าน้อยใจ
ได้อยู่ใกล้ แต่เหมือนไกลเอื้อมไม่ถึง
เกินจะดึงฉุดยั้ง รั้งเธอไหว
ยิ่งรักมาก ยิ่งยากเกินจะทำใจ
เธอชิงชัง ทั้งผลักไส ขอไกลลา ....
ก็คนรักใคร ย่อมอยากจะใกล้ชิดกัน เธอกลับสลัดปัดฉัน ทำหยามนั้นฉันน้อยใจ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
ช่วยแต่งเพลงหน่อยครับปรับแก้ยังไงดี
บนกวีขึ้นก่อนครับ ความเจ็บปวดรวดร้าวเหลือขนา. ผู้นำมาพามาไซร่ให้ปวดใจ เหตุฉไหนจึงจากพรากไร้เยื่อใย เพราะอันใดเหตุฉไหนเป็นอย่างนี้ เหตุอันใดใครเล่าจะเข้าใจ เหมือนอยู่ในเวิ้งว้างมหานที บ่จะมีผู้ใด
สมาชิกหมายเลข 5800503
***“รักกันนะ”***
***“รักกันนะ”*** ระรินร้อยถ้อยขานคำหวานส่ง ฝากไว้ตรงกลางใจด้วยใฝ่หา หมายเสนอเพ้อพร่ำจำนรรจา ชวนเธอมารักกันผูกพันใจ แม้นสิ่งใดใดผ่านวานวันนี้ ต้องร้าวรวดปวดฤดีมีหวั่นไหว ฉันขอโทษโปรดหนาอย
สุนันยา
ผมกำลังพัฒนานิยายอยู่ครับชื่อเรื่องว่า "ปฏิเสธ" อยากให้มาอ่าน บอกผมหน่อยว่าเนื้อเรื่องเป็นยังไงบ้างและต้องแก้ไขยังไง
"ปฏิเสธ" ดวงตากลมโตคู่หนึ่งค่อยๆ เปิดขึ้น ท่ามกลางความมืดมิดที่ไร้สิ้นสุด เด็กชายรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง แต่ไม่มีเสียงลม ไม่มีแสงแดด มีเพียงความว่างเปล่าที่ไม่มีขอบเขต ไม่
สมาชิกหมายเลข 9006745
### ครั้งหนึ่งวันนี้ ###
https://www.youtube.com/watch?v=tDN4bhgljNU ทอดทิ้งไว้ ลำพัง ให้นั่งเหงา โอ้ใจเรา คงอยู่ ไร้รู้สึก วันเวลา ผ่านร้าว ดั่งจารึก ตกผลึก เจ็บปวด รวดร้าวจินต์ อยากจะเอ่ย ถามว่า ใครทอดทิ้ง ทุกทุกส
ส่องแสงตะวันฉาย
กลอนประกอบเพลง GOODBYE
ขาดตกบกพร่องขออภัยด้วยนะครับ ฉันจ้อง มองใน แววตา รู้ว่า เจ็บปวด รวดร้าว แม้จะ พยายาม ทุกคราว ปวดร้าว หนักขึ้น ทุกที รับรู้ สู่ความ รู้สึก บาดลึก อยู่ไม่ หลีกหนี ไม่อาจ เอ่ยเอื้อน วจี ที่มี ในชีวิต ผ
jatuchai
O โศกาสมัย .. O
0 แล้วรูปรอยเจ็บปวดแสนรวดร้าว ค่อยโน้มน้าวกำสรดจรดสมัย เพื่อรับรองรับช่วงจู่ห้วงใจ มรรคาใด .. จะเหลือวางให้ย่างเดิน ? 0 กรรมบทเคยมีกระวีกระวาด ย่อมมิอาจร่วมชั้นด้วยสรรเสริญ ไร้สิ้นการณ์จะบรรเจิดให้เพล
สดายุ...
รายงานความคืบอยู่กับที่ อาทิตย์ ที่ 27 ก.ค. 2568 (ขอพักจาก Twitter X.com ไปทำงานก่อนหนา ปัญหาปากท้อง) 🤍
ตามข่าวน้ำท่วมภาคเหนือ ไล่เรื่อยมาจนถึงปัญหาชายแดน จนไม่ได้ทำงานหรือเล่นเกมเลย มีแว่บไปเที่ยวนอกบ้าน ตามคำชักชวนของแม่อยู่เหมือนกัน น้ำท่วมเมืองน่าน ฉันบริจาคบัญชีเดียวกับเธอ เป็นเงิน 200 บาท ส่วนชาย
อวัยวะชิ้นนั้น
กลัวเสียหน้า??
ค่ำคืนนี้ โบกมือ อำลารัก ด้วยประจักษ์ แก่ใจ อย่างสุดซึ้ง แม้รักนี้ ยังห่วงหา ยังรำพึง แม้คิดถึง อย่างไร คงต้องพอ เพราะความรัก ชอบก่อ ความเจ็บปวด ให้ร้าวรวด ดวงใจ มากมายหนอ สนุกมั้ย เล่นความรู้- สึกค
เฟิง เฟิง
นาทีนี้ ขา S ต้องเพลงนี้เท่านั้น
ยอม....................ฉันยอมเจ็บปวด ยอม....................ร้าวรวดอุรา ยอม....................ขอเติมอีกครา ไป......................วันหน้าขอมีเล่น http://www.youtube.com/watch?v=icXTNhQTc3I
Stimpack
‘เจ๊หงแห่งนานกิง’ (Sister Hong) ชี้แจงแล้ว หลังออกจากคุก ประกาศกร้าว! ฉันนี่แหละ “เซฟโซน” ผู้ชายทั้งประเทศ!?
หลังจากออกมาจากคุกเจ๊หงส์ก็โพสต์ชี้แจงเดือดเลยนะค่ะว่าเธอเนี่ย..มอบความรักให้กับพวกเขาแบบแม่นะคะ! ซึ่งพวกเธอมอบให้กับเขาไม่ได้เพราะเธออิจฉาไง.... แล้วก็โต้ว่าเขาเนี่ยไม่ได้เป็นโรคอะไรตามข่าวลือแต่อย่า
สมาชิกหมายเลข 8912721
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
อย่าเห็นกันดีกว่า
อย่าเห็นกันดีกว่า ถ้าเธอนั้น
ไม่มีใจให้ฉัน ในวันนี้
มันเจ็บปวดรวดร้าว นะคนดี
ดวงฤดีโปรดเถิดหนา อย่าพบเลย
แม้ฉันเคยวาดฝัน ในวันวาน
กาลเลยผ่านนานพ้น ใจคนเอ๋ย
เธอไม่แลพี่รู้แน่ แม่ทรามเชย
ทำเมินเฉย เผยทีท่า น่าน้อยใจ
ได้อยู่ใกล้ แต่เหมือนไกลเอื้อมไม่ถึง
เกินจะดึงฉุดยั้ง รั้งเธอไหว
ยิ่งรักมาก ยิ่งยากเกินจะทำใจ
เธอชิงชัง ทั้งผลักไส ขอไกลลา ....