มิตรภาพดีๆหาไม่ยากนะ แต่คนที่จะเข้าใจมันจริงๆนี่สิ

ประมาณ เกือบ2ปีที่เรา เราเคยจีบผู้หญิงคนนึ่ง เขาเป็นลูกค้าเรานี่ล่ะ ตอนแรกเราไม่ได้ตั้งใจ จะจีบเขา เรียกว่าบังเอิญเลยล่ะ เราได้ไปทำงานแถวหอพัก ที่หนึ่ง แล้วเธอก็พักตรงนั้นพอดี เราเลยได้เจอกันบ่อยๆ จนเกิดความรู้สึกดีๆขึ้นมา เราพยายามที่จะเจอเขาตลอด 4เดือน หลังจากอีก5เดือน เราก็ขอเธอเป็นแฟน 9เดือนที่เราดูใจกัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย แต่เราจะเรียนรู้ในสิ่งที่เป็นทุกๆวัน จนเราได้ไปเจอพ่อแม่พี่น้องเขา และทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี เรารู้ตัวว่าเราเป็นคนไม่คนตรงต่อเวลา เป็นเราเน้นงานมากกว่า เรางานเราไม่เป๊ะ เราไปทุกครั้ง แต่จะสาย ให้เธอรอ แต่ไม่เกิน ครึ่งซม. ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนเราก็ไปตลอด กินข้าว ครึ่งซม ก็ไป เธออยู่ไกลนะ จากบ้านเรา ใช้เวลา1ซม. ถึง ยิ่งเธอย้ายที่ทำงานแล้วล่ะก็ ข้ามจ.เลยล่ะ กทม-นน เราก็สู้ตลอด มีอะไรเราก็บอกกันตลอดเลยนะ แต่ เธอเป็นคนชอบคิดมากเลยทีเดียวยิ่งตอนย้ายงานไป เธอชอบจับผิด ทุกอย่างแต่ไม่พูด ไม่บอก บอกว่าไม่เป็นไร จนหัวเธอโตล่ะ ส่วนเราก็ไม่คิดอะไรเลยจริงๆ เราคิดว่าอนาคตสำคัญมาก คิดว่าเราจะทำทุกอย่างให้เธอมีความสุข เพราะเราจะใช้ชีวิตกับเธอไปจน ตลอด แต่สุดท้ายก็ได้เลิกกัน ตอนปี เกือบจะ2ปี เลยล่ะ ตอนนี้ก็ไม่ได้เจอเธอมา 9เดือนเลย ถ้าเธอก็อยากบอกว่า คิดถึงมากนะ ก่อนที่เราจะไม่ไปเจอเธอ เราไปง้อเธอล่ะ ความรู้สึกมันบอกได้ชัดว่าเธอ ไม่ต้องการเร่ล่ะ เธอดูเฉยๆ ไม่โทรหาเรา วันแรกก็ ไปหานะ เกือบตี1 แต่เธอไม่สนใจเลย โทรหาไม่รับ เลยกลับมาบ้าน วันที่สองก็ไปอีก แต่เธอดูห่างๆไปเฉยๆ เราก็ไม่พูดอะไร ทำเฉยไปล่ะ วันที่3เราไปอีก เธอก็ไม่ค่อยอยาก พูดกับเราเท่าไหร่ เวลาพูดก็พูดแบบ ดูถูกเรา เราก็กลับ เธอไม่โทรหาเราเลย สักสาย วันที่4 เป็นวันที่เราตัดสินใจจริงๆที่เราจะไม่ไปหาเธออีก เราไม่ชอบทะเลาะ เลย เราถามเธอว่า เราเลิกกันใช่มั้ย เธอบอกว่าเธอโสด เธอบอกว่าเราโกหกเธอ เราไม่ได้โกหกเธอเลย(เราพูดในใจ)และเราบอกว่า คืนนี้ นอนด้วยนะ เธอบอกจะนอนก็นอน และเราก็อาบน้ำนอนกอดเธอเหมือนเดิม เราแกล้งหลับ เธอเรียกเรา เราเลยบอกว่า เราขอโทษที่เราโกหกเธอ ที่เราทำให้เธอรู้สึกไม่ดี กลับมาคบกับเรานะ เธอบอกว่า ไม่  เธอบอกเราว่า เราไม่สามารถทำให้เธอเชื่อใจได้อีก เราเงียยไป แล้วเช้ามาเราก็เลยมองหน้าเธออีกครั้ง และยืนสบตาเธอสักพัก เธอไม่ได้หลบตาเราเลย แต่เธอตาโตขึ้น เราเลยเข้าใจแล้วล่ะ แล้วเธอก็กินข้าวเช้ากับเธอเป็นครั้งสุดท้าย และยิ้มให้เธอทั้งๆที่ในใจโคตรเศร้า และพยายามคุยเล่นกับเธอ และไม่แตะต้องตัวเธอเลย จนเธอไม่บอกอะไรเราเลยแล้วเดินไปทำงาน ให้เรา ยืนตรงนั้น (ความจริง เราไม่เคยโกหกเธอเลยสักครั้ง เราแคร์ความรู้สึกเธอมาก เราไม่รบกวนเธอเลยสักครั้ง ยิ่งเรื่องเงินล่ะ เราไม่เคยให้เธอออกหรือจ่ายสักครั้ง เราไม่ใช่สายเปย์ แต่เราคิดว่าเธอคือมิตรภาพดีๆ ที่เรารู้สึกว่า เธอเป็นคนจริงใจนะ หรือเพื่อนมนุษย์ คนหนึ่ง ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งมาให้เรารัก เราเลือกที่จะปล่อยเธอไปจริงๆ เพราะเธออาจอยากเจอสิ่งที่เธอรอคอยหรือต้องการมัน โชคดีนะครับ