ได้ฟังเพลงไม่มีอยู่ในชีวิตแต่อยู่ในหัวใจ ของคุณลุลา
ใจเศร้าตามเพลง มาโดนจังโดนใจพอดิบพอดี

สายตาที่เขาสื่อมาทำให้เราหวั่นไหว จนคิดไกล ทั้งที่เขาก็ไม่เคยคิดล้ำเส้นกับเราเกินกว่าพี่น้องหรือเพื่อนร่วมงาน


เขาทำให้เราสับสน ในระหว่างที่เรานิ่งเงียบเขาก็เรียกหาจับจูงเราเข้ามาอยู่ในโลกของเพื่อนฝูง ที่มีเขาคอยสร้างเสียงหัวเราะ

เขาจับเส้นดูนิสัยเราออก บางคำพูดที่รุนแรงทำร้ายใจเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าใจไม่เคยจดจำความเจ็บปวดนั้น ยิ่งคำพูดไล่ผลักไสโคตรเจ็บเลย ก็ได้แต่ฝืนยิ้มส่ายหัวไม่ยอมหนีไปไหน ยังอยู่ให้เขาคอยว่า


เป็นทุกอย่างให้อีกต่างหาก เป็นเบ้ ลูกน้อง ให้เขาสอนงาน คอยช่วยงาน เขาใช้อะไรก็ทำให้ เขาเรียกก็รีบเดินเข้าหา เหมือนหมาผู้ซื่อสัตย์ต่อเจ้านาย

ไถ่เงินเขาเก่ง เขาก็ให้ง่าย จนเราเคยตัว พอไล่จี้ขอบ่อย เขาก็ถามหาสถานะ เป็นอะไรกัน เมื่อปากไม่ตรงกับใจก็ตอบไปว่า พี่น้อง


ก็เขาเคยบอกเองว่าจะไม่เป็นฝ่ายเลิกกับใครก่อน แค่จะทำนิ่งเฉยรอให้อีกฝ่ายมาเลิกเอง เหอะ เขามันเสือวายร้ายชัดๆ

ต่อให้สารภาพความรู้สึกไป เขาคงไม่รับ ไม่ใยดีอยู่ดี ดีไม่ดีกลายเป็นตัวตลกให้หัวเราะเยาะ แค่อยากปกป้องศักดิ์ศรีอันน้อยนิดของตัวเองไว้ จึงปากแข็ง โกหกเก่ง

เขากลายเป็น ผู้ชาย ที่เราให้ความไว้ใจมากที่สุด อยู่ใกล้เขาเรากล้า กล้าที่จะทำมากกว่าใคร รู้ไหม มันอบอุ่น ยกเว้นแต่เสียถึงเวลาที่เขาส่งสายตาหวานให้ พร้อมการกระทำอันยั่วยวน เขามันเสือชัดๆ เขาอ่อยเรา ใจเรามีความรู้สึกหวิวเป็นนะ เสืออันตราย

ถ้าเขารู้ว่าเรารู้สึกอย่างไร จากการหลบสายตาบ่อย ทำเป็นไม่สนยามที่เผชิญ พอลับหลังก็แอบมอง เวลาพูดหลบตา เขินอาย ถ้านั่นคืออาการแอบรักใครสักคน แล้วทำไมต้องถามหาความชัดเจน เขาก็รู้อยู่แล้ว ว่าคนขี้อายคนนี้คิดยังไง แต่เล่นกับความรู้สึกแรงไป ทำเหมือนมีใจให้แบบนี้ เขาใจร้ายมากนัก

ในวันที่เขาจากไป ไปอยู่ที่แห่งใหม่ ปล่อยให้คนนี้อยู่กับบรรยากาศ สภาพแวดล้อมเดิมๆ คิดถึงหนักมากเลย

เราและเขาห่างกันออกไปเพราะหน้าที่การงาน เรายื้อไปก็ถ่วงความเจริญเปล่าๆ เราเข้าใจว่ามันสำคัญไง ใครๆก็อยากเจริญในหน้าที่การงานกันทั้งนั้น เราถึงนิ่งไม่ยอมทำอะไร

เราไม่อยากล่ำลากับเขาเลย เรากับเขาจึงจากกันไป เราค้างคานะ แต่มันละอายเกินกว่าจะติดต่อสื่อสารกับเขา

ใช่ เราอยากรู้ความเป็นอยู่ของเขา เป็นไงสบายดีไหม ที่โน่นเป็นอย่างไร ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม อยากถาม แต่ละอาย จะทำในฐานะอะไร ในเมื่อใจเราคิดไม่ซื่อมานานแล้ว

ขอบคุณกับความรู้สึกห่วงใยที่มีให้ ซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก จนไม่อยากเห็นเขาไปอยู่กับคนอื่น เรามีสิทธิ์หวง ห่วง หึง ไหม เป็นเรื่องที่วกวนในความคิดพร้อมความรู้สึกอยู่หลายตลบ

แต่เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ คิดถึง อยากเจอมากแค่ไหนก็ต้องอดทน ท่องไว้เสมอต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องทำ ถ้าเป็นคนใช่เมื่อไรเดี๋ยวเวลาก็จะพัดพามาเจอกันอีกครั้ง

ถ้าไม่ใช่ คนที่แอบรักอย่างเราก็ต้องทำใจ เจ็บ หกล้ม แล้วต้องลุกยืนอีกครั้ง ยังต้องเผชิญเรื่องราวอีกเยอะ ในอนาคตไม่รู้ว่าเราจะเจอคนที่เราอยากไว้ใจอย่างเขาไหม ก็เกินจะคาดเดา

เขาเป็นความทรงจำที่สวยงามนะ เขาทำให้เรากล้าเป็นตัวของตัวเอง แต่ตอนนี้ถึงเวลาเราล็อกหัวใจไว้อีกครั้ง เราจะต้องเรียนรู้ผู้คนไปอีกเยอะ เราพยายามสละเขาออกจากใจอยู่นะ เวลาคือตัวเยียวยา

ถ้ารับรู้ด้วยสายลม ขอให้รู้ไว้ เรายังแอบคาดหวังข้างในลึกๆ เราจะเจอกันอีกครั้ง แล้วเราก็อยากเป็นกันและกันกับเขา

หากในอนาคตเขาเจอคนที่ใช่ เราก็จะยังยืนอยู่ตรงนี้ แค่มองเขาและคนนั้นอย่างยินดี หัวใจอันบอบช้ำนี้น้อมรับทุกการกระทำของตัวเองเสมอ