เรากับแฟนคบกันมาจะได้ 2 ปีแล้วแต่ก็มักจะมีปัญหาเรื่องเดิมๆมาตลอด...คือ"การโทรหา"
ขอเล่าถึงตอนคบกันก่อนนะค่ะว่าเราเจอเขาจาก "บีท๊อกซ์" ตอนที่ยังไม่ได้เจอกันเขาก็พยายามโทรหา
โทรมาตลอดดึกดื่นยังไงก็ยังโทรมา...หลังจากนั้น 10 เดือนเราถึงได้มาพบกันครั้งแรก
หลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยโทรมาแต่ก็ยังโทรมาหาทุกวันวันละสาย2สายจนเราพูดว่า จะโทรหากันแค่นี้ใช่ไหม
หรือเขามีคนอื่นหรือป่าวเราก็พยายามถามเขาก็ตอบว่าไม่ได้มีใครแต่แค่ไม่มีเวลาให้เมื่อก่อน
บางครั้งเราก็เสียใจน้อยใจตามประสาผู้หญิงที่อยากให้แฟนสนใจ...ตั้งแต่คบกันมาเขา...ไม่ได้ของขวัญ
ไม่เคยไปดูหนัง...ไม่เคยไปกินข้าวแบบกระหนุงกระหนิง...ไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองคน...แต่เราดูแลเขาทุกอย่าง
พยายามชวนเขาไปนั้นนี้บ่อยครั้งแต่มักได้คำตอบว่ารอว่างดีๆก่อนแต่เขาใช้เวลาหมดไปกับการนอน
บางครั้งเราเห็นคนอื่นพาแฟนไปเที่ยวนั้นนี้เราก็อยากไปเช่นกัน
เราไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีผู้หญิงคนไหนเจอแฟนที่เป็นคนไม่ใส่ใจโลกแบบนี้ไหม
บางครั้งเรายังคิดว่า...เราทำไมต้องอดทนกับแฟนแบบนี้ แต่คำตอบในใจเราคือรักเขารักมากจริงๆ
ถ้าเจอแฟนแบบนี้...คุณจะอดทนไหม
ขอเล่าถึงตอนคบกันก่อนนะค่ะว่าเราเจอเขาจาก "บีท๊อกซ์" ตอนที่ยังไม่ได้เจอกันเขาก็พยายามโทรหา
โทรมาตลอดดึกดื่นยังไงก็ยังโทรมา...หลังจากนั้น 10 เดือนเราถึงได้มาพบกันครั้งแรก
หลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยโทรมาแต่ก็ยังโทรมาหาทุกวันวันละสาย2สายจนเราพูดว่า จะโทรหากันแค่นี้ใช่ไหม
หรือเขามีคนอื่นหรือป่าวเราก็พยายามถามเขาก็ตอบว่าไม่ได้มีใครแต่แค่ไม่มีเวลาให้เมื่อก่อน
บางครั้งเราก็เสียใจน้อยใจตามประสาผู้หญิงที่อยากให้แฟนสนใจ...ตั้งแต่คบกันมาเขา...ไม่ได้ของขวัญ
ไม่เคยไปดูหนัง...ไม่เคยไปกินข้าวแบบกระหนุงกระหนิง...ไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองคน...แต่เราดูแลเขาทุกอย่าง
พยายามชวนเขาไปนั้นนี้บ่อยครั้งแต่มักได้คำตอบว่ารอว่างดีๆก่อนแต่เขาใช้เวลาหมดไปกับการนอน
บางครั้งเราเห็นคนอื่นพาแฟนไปเที่ยวนั้นนี้เราก็อยากไปเช่นกัน
เราไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีผู้หญิงคนไหนเจอแฟนที่เป็นคนไม่ใส่ใจโลกแบบนี้ไหม
บางครั้งเรายังคิดว่า...เราทำไมต้องอดทนกับแฟนแบบนี้ แต่คำตอบในใจเราคือรักเขารักมากจริงๆ