ต้องเข้มแข็งแค่ไหน ถึงจะยอมรับความจริงได้

เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมา ก็มีเรื่องทะเลาะกันเป็นธรรมดา กินอยู่ด้วยกัน พอมาถึงจุดๆนึง ชีวิตก็เริ่มเปลี่ยน ตรงที่ ผช.มารับรู้ว่าเรากำลังมีลูกด้วยกัน พอ ผช. รู้  ขอแยกทางขอเลิก บอกว่าขอรับผิดชอบแค่ลูกอย่างเดียว ถ้าให้ ผช. มารับผิดชอบเราด้วย ผช.บอกว่าไม่ไหว แต่ก่อนหน้านี้ที่ ผช. ไม่รู้ว่าท้อง เขาก็บอกรักเราอย่างนั้นอย่างนี้ รักมากเท่านั้นเท่านี้ พาไปเที่ยวขี่รถเล่นตลอด มีลูกขึ้นมา กลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยค่ะ ขอแยกกันอยู่ ผช.ไม่เอาอะไรเลย ไม่นึกถึงลูกเลย 😭 ตั้งแต่วันแรกที่ท้องจนมาถึงวันนี้ ไม่มีวันไหนที่เราไม่เครียด ไม่ร้องไห้เลย ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมาเจอ ผช. ที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ ตลอดเวลาที่คบกันมันคงไม่มีความหมาย ไม่มีค่าเลย เราเข้าโรงบาลอยู่ ทั้งๆที่ท้องอยู่ ก็ไม่เคยมาเหลียวแล ไม่เคยมาใยดี สร้างความทุกข์ให้กับเรา แต่ตัว ผช. กลับไปหาแต่ความสุขให้ตัวเอง ยิ่งเห็นหน้ายิ่งทรมานใจ มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวด ทั้งการกระทำ และคำพูด เอาแต่ครอบครัวตัวเองเป็นใหญ่ โดยที่ไม่คิดคำนึงผลที่ตามมาและสิ่งที่ตัวเองได้ทำไว้ เอาครอบครัว จนไม่เหมือนจะเป็นครอบครัว ทะนุถนอมกันเกินหน้าเกินตา เสียใจมากกับ ผช. คนนี้ แม้แต่ตอนนี้เราเป็นอะไร ก็ไม่เคยคิดจะมาดูที่โรงบาลเลยสักนิด โทไปก็ไม่รับ ทักไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ แต่ติดสาย ทักคุยกับคนอื่นได้ .....ไม่รู้จะทำไงแล้วอ่ะ มีแต่น้ำตากับความท้อใจทุกวัน เมื่อไหร่จะผ่านมันไปได้สักที 😭😭😭