.........( ย้อน เวลา)..........
“ผมเหนื่อยจังเลยครับ” ผมจำไม่ได้ว่าพูดคำนี้ออกไป สาม หรือ สี่ครั้ง เพียงแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ที่ได้นั่งคุยกับชายใจดีที่นั่งอยู่ตรงหน้า “ผมเข้าใจ” ชายผู้นั้นพูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ขยับตัวออกห่างจากโต๊ะทำงานนิดนึง พลางยิ้มอย่างใจดี มองมาที่ผม แล้วพูดต่อ ”คนมากมายมาหาผม ก็มีปัญหาอย่างคุณนี่แหละ จริงๆแล้ว ปัญหาอย่างอื่นก็มีนะ แต่ผมเลือกที่จะทำเรื่องนี้อย่างเดียว เพราะมันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และที่สำคัญ มันไม่ผิดกฎหมาย”
ชายใจดียังคงมีรอยยิ้มระบายบนใบหน้าตลอดเวลาที่คุย ทำให้ผมไม่อายที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวอย่างไม่ปิดบัง “ผมไม่เคยได้พักเลยครับ” ผมขยับตัวเลื่อนขึ้นนั่งตรงๆ เดี๋ยวสักพักมันก็คงเลื่อนไหลลงไปอีก “ทำงานเสร็จ กลับบ้านก็เจองานบ้าน เจอลูกเล็ก จะนั่งสักนิดก็ไม่มีเวลา”
หน้าเจ้าตัวแสบ วัย สี่ขวบกว่าๆ ลอยเข้ามา กำลังซนได้ที่เลย เวลาเจอหน้าผมแกจะดีใจมากๆ ชอบให้พาไปเที่ยว ถ้าไม่ไปแกก็จะตื๊ออยู่อย่างนั้น พูดไม่หยุด พูดจนต้องพาไปจนได้ ไปทั้งที่เหนื่อย ๆ นั่นแหละ จริงๆแล้ว ก็ไม่ได้ไปไหนไกล ไปเลี้ยงปลาในวัดใกล้ ๆ บ้าน ไปซื้อของเล่นร้านยี่สิบบาทแถว ๆ นั้น หรือไม่ก็พาเดินรอบๆหมู่บ้านที่เช่าอยู่ ดูหมาดูแมวไปเรื่อยเฉื่อย แค่นั้นแกก็พอใจแล้ว
ใจจริงก็อยากจะเล่นกับลูก อยากพาไปไหนต่อไหนหลายๆ ที่ แต่มันเป็นเพราะผมล้ามาทั้งวัน มันทำให้ผมไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไร กลับบ้านมาแล้วก็อยากจะพัก อยากจะนั่งนิ่งๆ สักห้านาที อยู่เงียบๆ ไม่ต้องมีเสียงอะไรกวนใจ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ และไม่เคยเป็นอย่างที่ผมต้องการ
ผมคิดพลาง ถอนใจยาว ๆ “มีหลายคนที่มาหาผม ต่างก็เหนื่อยล้าเหมือนคุณ ผมก็ช่วยไป และ สำเร็จลงด้วยดี” ชายใจดีพูดช้า ๆ เหมือนเดิม “เครื่องมือที่ผมสร้างขึ้นมานี่ ทำให้คนหลาย สิบ คนสมหวังมาแล้ว ในเวลากว่าสี่สิบปี”เขาหยุดพูดพลางมองหน้าผม”ว่าแต่ว่าคุณตัดสินใจดีแล้วหรือ ที่จะทิ้งทุกอย่าง แล้วย้อนกลับไปตั้งต้นใหม่”
ผมมองหน้าเขาแล้วพูดว่า”มันไม่มีผลข้างเคียงเหรอครับ ผมหมายความว่า ถ้าเราย้อนเวลากลับไปนี่ มันจะมีผลข้างเคียง หรือเป็นอันตรายไหมครับ” ”ไม่มีนะ”ชายใจดีพูดหน้าปนรอยยิ้มเช่นเดิม”อันตรายถึงชีวิต หรือพิการ ไม่เคยเกิดขึ้นตลอดสี่สิบปีที่ผมทำมา จะมีก็เพียงแต่” เขาหยุดนิดนึงพลางมองหน้าผม ซึ่งก็ตั้งใจฟังด้วยใจจดจ่อ”เพียงแต่อะไรครับ”ผมอยากรู้จริงๆ
“มีเพียงแค่ความทรงจำ บางส่วน จะติดอยู่กับคุณไม่ถูกลบออกไป” ”มากแค่ไหนครับ”ผมถาม”ก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณผูกพันกับสิ่งนั้นมากน้อยแค่ไหน ถ้าคุณผูกพันมากคุณก็จะจำได้เกือบทั้งหมด คุณจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้หรือเปล่า” “แค่ความทรงจำ คงไม่เป็นไรหรอกครับ ขอแค่เพียงผมได้หลุดไปจากเรื่องซ้ำๆนี้สักที ได้มีเวลาพักเหมือนคนอื่นเค้ามั่ง”
ผมนึกถึงเจ้าตัวเล็กวัยเก้าเดือน กำลังคลานใกล้จะเดิน วางตรงนี้คลานไปตรงโน้น ไม่เคยอยู่นิ่งเดี๋ยวก็ชนไอ้นู่นไอ้นี่ล้ม เดี๋ยวก็ชนโต๊ะชนเก้าอี้ร้องลั่นบ้าน เวลาแฟนผมจะซักผ้า ทำกับข้าว ก็ต้องช่วยกันดูเจ้าตัวเล็ก หลายครั้งทำอะไรยังไม่ทันจะเสร็จแกก็หิวขึ้นมา แฟนผมก็ต้องวางอย่างอื่นไว้ก่อน มาเอาเจ้าตัวเล็กกินนม พักใหญ่กว่าจะวางได้ วางเสร็จพวกก็คลานไปทั่ว เล่นกันอยู่อย่างนี้ตลอดเย็น จน ค่ำ กว่าจะเสร็จงานบ้าน กว่าจะได้เข้านอน ไอ้ที่เพลียอยู่แล้วก็พาลล้าหนักไปใหญ่
“แล้วคุณต้องการจะย้อนเวลาไปแค่ไหน”เสียงชายใจดีดึงผมกลับมาหน้าโต๊ะทำงานของเขาอีกครั้ง” “ก่อนที่ผมกับแฟนจะเจอกันครับ“ผมตอบ "ประมาณปลายปีห้าห้า ตอนนั้นผมเพิ่งเจอกับเธอ” หน้าหวาน ๆ ของสาววัยยี่สิบแปด ผุดขึ้นมา ผมไปส่งของแถวบ้านเธอทุกวัน ซึ่งเธอก็เป็นลูกค้าผมคนนึงด้วย
เธอเพิ่งเลิกกับแฟน ส่วนผมนั้นเลิกกับแฟนมานานแล้ว และไม่เคยจะคิดมีใคร แต่กับเธอคนนี้ มันมีอะไรที่ผมเองก็บอกไม่ถูก การอยู่คนเดียวมาสิบกว่าปี ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้คุยกับเธอ และเธอเองก็ชอบคุยกับผม อาจเป็นเพราะกำลังเคว้งคว้างอยู่ก็ได้ เพราะเพิ่งโดนทิ้งมาใหม่ ๆ เลยกลายเป็นว่าผมเป็นคนปลอบใจ เป็นเพื่อนคุยที่เธอเองก็มีความสุข เวลาได้คุยกับผม
นั่นเป็นจุดเริ่มต้น และในที่สุด เราก็ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน เธอเลิกขายของและย้ายเข้ามาอยู่บ้านเช่ากับผม เราอยู่กันอย่างมีความสุข ต้นปีห้าเจ็ดก็มีลูกด้วยกันหนึ่งคน ปัจจุบันก็คือเจ้าตัวแสบนั่นเอง ผมรู้สึกคอแห้งผาดเมื่อนึกถึงตรงนี้
“ตกลง เราเริ่มกันเลยนะ”ผมสะดุ้งเมื่อชายใจดีพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ “ครับ ครับ เริ่มเลยครับ” ผมตอบไปแบบติด ๆ ขัด ๆ ความคิดที่จะย้อนเวลากลับไป เริ่มลังเลนิด ๆ ความจริงแล้ว ผมรักและผูกพันกับลูกและเมียมาก ไม่เคยเหลวไหลตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน เช้าไปทำงาน เย็น กลับบ้าน เล่นกับลูก อยู่กับเมีย หยอกล้อกันทุกวัน จนใคร ๆ ก็แอบอิจฉาครอบครัวเรา
แต่ทุกอย่างต้องมีสองด้านเสมอ เบื้องหลังความสุขนั้นก็คือ งาน งาน และ งาน ซึ่งต้องหาเงินให้ทันกับค่าใช้จ่าย ที่เพิ่มขึ้นมาอีกสองชีวิต คือลูกของเรา กำลังกิน กำลังนอน เดี๋ยว นม หมด เดี๋ยวแพมเพิส หมด ไหนจะค่าเช่าบ้าน ยังจะค่ากิน ค่าใช้จ่ายรายวัน ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าเน็ต งวดรถ ธนาคาร บัตรเครดิต เหนื่อยใจแทบขาดก็ต้องทน หยุดไม่ได้ ป่วยไข้ ต้องทนทำไม่มีวันลา ไม่มีวันหยุด แต่ถ้าจะให้ทิ้งครอบครัวไป ผมก็ทำไม่ลง และไม่มีทางทำได้อย่างเด็ดขาด
เสียงคำเล่าลือถึงชายใจดี ที่มีเครื่องย้อนเวลาใช้ได้ผลจริงทำให้ผมได้ความคิดอย่างนึงขึ้นมา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมมาที่นี่ และมานั่งอยู่ต่อหน้าชายใจดีผู้นี้ “ผมอยากรู้วิธีการอีกครั้งครับ”ผมอยากฟังเรื่องการย้อนเวลา เพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง “ได้สิ” ชายใจดีตอบ
"ทุกอย่างในโลกนี้ สิ่งที่เราสัมผัสได้นั้น เราสามารถสัมผัสได้แค่เพียงชั่วคราว แต่ที่มันติดอยู่กับเราตลอด และเราคิดว่าเรามีมันตลอดนั้น ความจริงมันอยู่แค่ในความคิดเบื้องลึกของเรา สักวันหนึ่งมันกับเราก็ต้องแยกจากกัน ด้วยสาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง และอาจจะกลับมาพบกันอีก หรือไม่กลับมาอันนี้ไม่มีใครรู้ได้”ชายใจดีหยุดมองผมที่ทำท่าจะค้าน
"ก็มันมีอยู่จริง ๆ นี่ครับ บ้าน รถ ลูก เมีย เสื้อผ้า และเราก็จับต้องได้ด้วย เขาก็พูดคุยกับเราได้จับต้องตัวเราได้”ผมพูดไปตามสิ่งที่เห็นอยู่จริง “ใช่ แต่ก็แค่ชั่วคราวอย่างที่ผมบอก ไม่ช้าก็เร็วทุกอย่างก็จะหายไป เหลือไว้แค่ความทรงจำ”ผมนิ่งนึกหาเหตุผลไม่ออก “แล้วการย้อนเวลาไปนี่ พวกเขาจะหายไปไหมครับ” ผมถามขึ้นมาหมายถึงลูก ๆทั้งสองคน
"ไม่หาย และ ไม่มี” ผมมองหน้า งง ๆชายใจดียิ้มก่อนพูดต่อไป”เพราะตอนนั้นเหตุการณ์ยังไม่เกิดขึ้น ก็เท่ากับพวกเขายังไม่มีตัวตน เมื่อไม่มีตัวตนก็ไม่มีอะไรจะหายไป”
“แต่ตอนนี้เค้าเกิดมาแล้วนี่ครับ ผมไม่เข้าใจว่าจะเป็นไปได้ยังไง”ผมยังไม่หายสงสัย“และมีคนบอกว่าถ้าเราเปลี่ยนแปลงอดีต มันจะมีผลกระทบกับโลกในปัจจุบันอย่างรุนแรง”ผมพูดตามที่ได้ยินมา”เคยมีคนไปเปลี่ยนแปลงอดีตแล้วหรือ”ชายใจดีถามพลางยิ้มอย่างคนใจดีเช่นเดิม นั่นสินะ ผมคิดในใจ มันคือหลักการ มันคือความคิดของคน ยังไม่มีใครเคยทำได้ และยังไม่มีใครรู้ได้ว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า ไม่เคยมีคนจากอนาคตมาหาเรา แล้วบอกเราเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่เราต้องการรู้ ในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นข้างหน้า
"แล้วเราจะย้อนเวลาได้อย่างไรครับ”ผมถามและตั้งใจฟังต่อ”เครื่องมือที่ผมคิดค้นขึ้นมานี้ จะพาคุณย้อนไปในเวลาที่คุณต้องการ เฉพาะตัวคุณและคนที่คุณเกี่ยวข้องเท่านั้น คนที่ไม่เกี่ยวข้อง และคนที่ไม่รู้จักคุณ เขาก็จะไม่รับรู้ด้วย ชีวิตเขาก็จะดำเนินไปตามปกติ”
ผมนิ่งฟัง นั่งใคร่ครวญอยู่ครู่นึง ก่อนจะพูดขึ้น “ผมคิดว่า เริ่มเลยดีกว่าครับ“ผมตัดสินใจ“พร้อมแล้วนะ” “ครับ”ผมตอบไปด้วยเสียงที่สั่น ๆ นี่ผมจะไม่เจอหน้าลูกเมียแล้วจริง ๆ หรือนี่ แต่ก็ต้องทำ เพื่อชีวิตที่ดีของทุกคน ถ้าผมไม่เจอแฟนผม เธออาจเจอกับคนที่ดี และมั่นคงกว่าผม และลูกที่เกิดมา คงจะมีความสุขกว่านี้
ชายใจดี พาผมขึ้นไปนอนบนเตียงใหญ่ ที่มีสายไฟระโยงระยางเต็มไปหมด พลางเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ มาติดตามหัว ตามตัวของผม แล้วพูดว่า”ผมจะแบ่งการย้อนเวลาเป็นสามครั้งนะครับ เพื่อร่างกาย และสมองจะได้ไม่กระทบกระเทือนมากเกินไป นี่เป็นสาเหตุที่ไม่มีใครได้รับอันตรายเลยสักนิดแม้แต่คนเดียว”
ผมขยับตัวไม่ได้แล้ว สายต่าง ๆกว่ายี่สิบเส้นโยงเข้า จุดต่าง ๆของร่างกายเต็มไปหมด ได้แต่ทำหน้าว่ารับรู้”ครั้งแรกนั้น ความทรงจำเรื่องครอบครัวของคุณ จะอยู่สมบูรณ์เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ ลูก ๆ คุณ จะไม่เหลืออยู่ นอกนั้นคนที่เกี่ยวข้องกับคุณ จะดำเนินชีวิตไปตามปกติ ตามเวลาขณะนั้น”ผมพยักหน้า
ชายใจดีพูดต่อไป “ครั้งที่สอง จะเริ่มอีกสามวันถัดไป เพื่อให้ร่างกายและสมองได้ปรับตัว และครั้งนี้ ความทรงจำเรื่องครอบครัวของคุณ จะหายไปห้าสิบเปอร์เซ็นต์”
“ถ้าเลยสามวันแล้วไม่ทำครั้งที่สองล่ะครับ”ผมถามเสียงดัง เท่าที่ปากจะขยับได้ ด้วยว่ามีสายหนังรัดคางอยู่แน่น
“ถ้าเลยเจ็ดสิบสองชั่วโมงไปแล้ว ไม่ทำครั้งต่อไป ทุกอย่างก็จะกลับมาเหมือนเดิม คุณก็จะเสียเงินเปล่า เพราะอีกสิบห้าปีจึงจะกลับมาเริ่มได้อีกครั้ง” ชายใจดีตอบ ผมนิ่งฟัง เขาพูดต่อไป “อีกสามวันต่อจากนั้น ก็เริ่มครั้งที่สาม ครั้งนี้คุณจะลืมเรื่องครอบครัวคุณไปทั้งหมด ชีวิตทุกคนก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ ตามเวลาที่คุณย้อนไปขณะนั้น ”
ชายใจดีมองหน้าผม ซึ่งไม่ตอบรับใด ๆ เป็นอันว่ารู้กันว่าเริ่มได้ เขาเดินไปที่แผงควบคุม ซึ่งมีดวงไฟสีต่าง ๆ กระพริบระยิบระยับเต็มไปหมด กดปุ่มนั้น ปุ่มนี้ไปมา เพียงครู่เดียว เสียงดังหึ่ง ยาว ๆ เบา ๆ ก็ดังติดต่อกัน
เสียงนั้นดังเข้ามาในหูผมพร้อมกับความรู้สึกที่เหมือนใกล้จะหลับ มันเคลิ้ม ตัวเบาสบาย เบาลงเหมือนค่อย ๆ ลอยขึ้นไป สูงขึ้น สูงขึ้น ความรู้สึกเหมือนกับว่ามันขึ้นไปไม่มีที่สิ้นสุด และแล้ว ความรู้สึกว่าร่างกาย ค่อย ๆ ลอยต่ำลง ต่ำลง ช้าๆ ลมเย็นพัดผ่านหน้าตลอดเวลา ทำให้รู้สึกสดชื่น และ จิตใจโปร่งเบาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
( มีต่อครับ )
.....เรื่องสั้น........ เรื่อง......ย้อน เวลา........@@ โดย ลุงแผน
“ผมเหนื่อยจังเลยครับ” ผมจำไม่ได้ว่าพูดคำนี้ออกไป สาม หรือ สี่ครั้ง เพียงแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ที่ได้นั่งคุยกับชายใจดีที่นั่งอยู่ตรงหน้า “ผมเข้าใจ” ชายผู้นั้นพูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ขยับตัวออกห่างจากโต๊ะทำงานนิดนึง พลางยิ้มอย่างใจดี มองมาที่ผม แล้วพูดต่อ ”คนมากมายมาหาผม ก็มีปัญหาอย่างคุณนี่แหละ จริงๆแล้ว ปัญหาอย่างอื่นก็มีนะ แต่ผมเลือกที่จะทำเรื่องนี้อย่างเดียว เพราะมันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และที่สำคัญ มันไม่ผิดกฎหมาย”
ชายใจดียังคงมีรอยยิ้มระบายบนใบหน้าตลอดเวลาที่คุย ทำให้ผมไม่อายที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวอย่างไม่ปิดบัง “ผมไม่เคยได้พักเลยครับ” ผมขยับตัวเลื่อนขึ้นนั่งตรงๆ เดี๋ยวสักพักมันก็คงเลื่อนไหลลงไปอีก “ทำงานเสร็จ กลับบ้านก็เจองานบ้าน เจอลูกเล็ก จะนั่งสักนิดก็ไม่มีเวลา”
หน้าเจ้าตัวแสบ วัย สี่ขวบกว่าๆ ลอยเข้ามา กำลังซนได้ที่เลย เวลาเจอหน้าผมแกจะดีใจมากๆ ชอบให้พาไปเที่ยว ถ้าไม่ไปแกก็จะตื๊ออยู่อย่างนั้น พูดไม่หยุด พูดจนต้องพาไปจนได้ ไปทั้งที่เหนื่อย ๆ นั่นแหละ จริงๆแล้ว ก็ไม่ได้ไปไหนไกล ไปเลี้ยงปลาในวัดใกล้ ๆ บ้าน ไปซื้อของเล่นร้านยี่สิบบาทแถว ๆ นั้น หรือไม่ก็พาเดินรอบๆหมู่บ้านที่เช่าอยู่ ดูหมาดูแมวไปเรื่อยเฉื่อย แค่นั้นแกก็พอใจแล้ว
ใจจริงก็อยากจะเล่นกับลูก อยากพาไปไหนต่อไหนหลายๆ ที่ แต่มันเป็นเพราะผมล้ามาทั้งวัน มันทำให้ผมไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไร กลับบ้านมาแล้วก็อยากจะพัก อยากจะนั่งนิ่งๆ สักห้านาที อยู่เงียบๆ ไม่ต้องมีเสียงอะไรกวนใจ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ และไม่เคยเป็นอย่างที่ผมต้องการ
ผมคิดพลาง ถอนใจยาว ๆ “มีหลายคนที่มาหาผม ต่างก็เหนื่อยล้าเหมือนคุณ ผมก็ช่วยไป และ สำเร็จลงด้วยดี” ชายใจดีพูดช้า ๆ เหมือนเดิม “เครื่องมือที่ผมสร้างขึ้นมานี่ ทำให้คนหลาย สิบ คนสมหวังมาแล้ว ในเวลากว่าสี่สิบปี”เขาหยุดพูดพลางมองหน้าผม”ว่าแต่ว่าคุณตัดสินใจดีแล้วหรือ ที่จะทิ้งทุกอย่าง แล้วย้อนกลับไปตั้งต้นใหม่”
ผมมองหน้าเขาแล้วพูดว่า”มันไม่มีผลข้างเคียงเหรอครับ ผมหมายความว่า ถ้าเราย้อนเวลากลับไปนี่ มันจะมีผลข้างเคียง หรือเป็นอันตรายไหมครับ” ”ไม่มีนะ”ชายใจดีพูดหน้าปนรอยยิ้มเช่นเดิม”อันตรายถึงชีวิต หรือพิการ ไม่เคยเกิดขึ้นตลอดสี่สิบปีที่ผมทำมา จะมีก็เพียงแต่” เขาหยุดนิดนึงพลางมองหน้าผม ซึ่งก็ตั้งใจฟังด้วยใจจดจ่อ”เพียงแต่อะไรครับ”ผมอยากรู้จริงๆ
“มีเพียงแค่ความทรงจำ บางส่วน จะติดอยู่กับคุณไม่ถูกลบออกไป” ”มากแค่ไหนครับ”ผมถาม”ก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณผูกพันกับสิ่งนั้นมากน้อยแค่ไหน ถ้าคุณผูกพันมากคุณก็จะจำได้เกือบทั้งหมด คุณจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้หรือเปล่า” “แค่ความทรงจำ คงไม่เป็นไรหรอกครับ ขอแค่เพียงผมได้หลุดไปจากเรื่องซ้ำๆนี้สักที ได้มีเวลาพักเหมือนคนอื่นเค้ามั่ง”
ผมนึกถึงเจ้าตัวเล็กวัยเก้าเดือน กำลังคลานใกล้จะเดิน วางตรงนี้คลานไปตรงโน้น ไม่เคยอยู่นิ่งเดี๋ยวก็ชนไอ้นู่นไอ้นี่ล้ม เดี๋ยวก็ชนโต๊ะชนเก้าอี้ร้องลั่นบ้าน เวลาแฟนผมจะซักผ้า ทำกับข้าว ก็ต้องช่วยกันดูเจ้าตัวเล็ก หลายครั้งทำอะไรยังไม่ทันจะเสร็จแกก็หิวขึ้นมา แฟนผมก็ต้องวางอย่างอื่นไว้ก่อน มาเอาเจ้าตัวเล็กกินนม พักใหญ่กว่าจะวางได้ วางเสร็จพวกก็คลานไปทั่ว เล่นกันอยู่อย่างนี้ตลอดเย็น จน ค่ำ กว่าจะเสร็จงานบ้าน กว่าจะได้เข้านอน ไอ้ที่เพลียอยู่แล้วก็พาลล้าหนักไปใหญ่
“แล้วคุณต้องการจะย้อนเวลาไปแค่ไหน”เสียงชายใจดีดึงผมกลับมาหน้าโต๊ะทำงานของเขาอีกครั้ง” “ก่อนที่ผมกับแฟนจะเจอกันครับ“ผมตอบ "ประมาณปลายปีห้าห้า ตอนนั้นผมเพิ่งเจอกับเธอ” หน้าหวาน ๆ ของสาววัยยี่สิบแปด ผุดขึ้นมา ผมไปส่งของแถวบ้านเธอทุกวัน ซึ่งเธอก็เป็นลูกค้าผมคนนึงด้วย
เธอเพิ่งเลิกกับแฟน ส่วนผมนั้นเลิกกับแฟนมานานแล้ว และไม่เคยจะคิดมีใคร แต่กับเธอคนนี้ มันมีอะไรที่ผมเองก็บอกไม่ถูก การอยู่คนเดียวมาสิบกว่าปี ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้คุยกับเธอ และเธอเองก็ชอบคุยกับผม อาจเป็นเพราะกำลังเคว้งคว้างอยู่ก็ได้ เพราะเพิ่งโดนทิ้งมาใหม่ ๆ เลยกลายเป็นว่าผมเป็นคนปลอบใจ เป็นเพื่อนคุยที่เธอเองก็มีความสุข เวลาได้คุยกับผม
นั่นเป็นจุดเริ่มต้น และในที่สุด เราก็ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน เธอเลิกขายของและย้ายเข้ามาอยู่บ้านเช่ากับผม เราอยู่กันอย่างมีความสุข ต้นปีห้าเจ็ดก็มีลูกด้วยกันหนึ่งคน ปัจจุบันก็คือเจ้าตัวแสบนั่นเอง ผมรู้สึกคอแห้งผาดเมื่อนึกถึงตรงนี้
“ตกลง เราเริ่มกันเลยนะ”ผมสะดุ้งเมื่อชายใจดีพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ “ครับ ครับ เริ่มเลยครับ” ผมตอบไปแบบติด ๆ ขัด ๆ ความคิดที่จะย้อนเวลากลับไป เริ่มลังเลนิด ๆ ความจริงแล้ว ผมรักและผูกพันกับลูกและเมียมาก ไม่เคยเหลวไหลตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน เช้าไปทำงาน เย็น กลับบ้าน เล่นกับลูก อยู่กับเมีย หยอกล้อกันทุกวัน จนใคร ๆ ก็แอบอิจฉาครอบครัวเรา
แต่ทุกอย่างต้องมีสองด้านเสมอ เบื้องหลังความสุขนั้นก็คือ งาน งาน และ งาน ซึ่งต้องหาเงินให้ทันกับค่าใช้จ่าย ที่เพิ่มขึ้นมาอีกสองชีวิต คือลูกของเรา กำลังกิน กำลังนอน เดี๋ยว นม หมด เดี๋ยวแพมเพิส หมด ไหนจะค่าเช่าบ้าน ยังจะค่ากิน ค่าใช้จ่ายรายวัน ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าเน็ต งวดรถ ธนาคาร บัตรเครดิต เหนื่อยใจแทบขาดก็ต้องทน หยุดไม่ได้ ป่วยไข้ ต้องทนทำไม่มีวันลา ไม่มีวันหยุด แต่ถ้าจะให้ทิ้งครอบครัวไป ผมก็ทำไม่ลง และไม่มีทางทำได้อย่างเด็ดขาด
เสียงคำเล่าลือถึงชายใจดี ที่มีเครื่องย้อนเวลาใช้ได้ผลจริงทำให้ผมได้ความคิดอย่างนึงขึ้นมา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมมาที่นี่ และมานั่งอยู่ต่อหน้าชายใจดีผู้นี้ “ผมอยากรู้วิธีการอีกครั้งครับ”ผมอยากฟังเรื่องการย้อนเวลา เพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง “ได้สิ” ชายใจดีตอบ
"ทุกอย่างในโลกนี้ สิ่งที่เราสัมผัสได้นั้น เราสามารถสัมผัสได้แค่เพียงชั่วคราว แต่ที่มันติดอยู่กับเราตลอด และเราคิดว่าเรามีมันตลอดนั้น ความจริงมันอยู่แค่ในความคิดเบื้องลึกของเรา สักวันหนึ่งมันกับเราก็ต้องแยกจากกัน ด้วยสาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง และอาจจะกลับมาพบกันอีก หรือไม่กลับมาอันนี้ไม่มีใครรู้ได้”ชายใจดีหยุดมองผมที่ทำท่าจะค้าน
"ก็มันมีอยู่จริง ๆ นี่ครับ บ้าน รถ ลูก เมีย เสื้อผ้า และเราก็จับต้องได้ด้วย เขาก็พูดคุยกับเราได้จับต้องตัวเราได้”ผมพูดไปตามสิ่งที่เห็นอยู่จริง “ใช่ แต่ก็แค่ชั่วคราวอย่างที่ผมบอก ไม่ช้าก็เร็วทุกอย่างก็จะหายไป เหลือไว้แค่ความทรงจำ”ผมนิ่งนึกหาเหตุผลไม่ออก “แล้วการย้อนเวลาไปนี่ พวกเขาจะหายไปไหมครับ” ผมถามขึ้นมาหมายถึงลูก ๆทั้งสองคน
"ไม่หาย และ ไม่มี” ผมมองหน้า งง ๆชายใจดียิ้มก่อนพูดต่อไป”เพราะตอนนั้นเหตุการณ์ยังไม่เกิดขึ้น ก็เท่ากับพวกเขายังไม่มีตัวตน เมื่อไม่มีตัวตนก็ไม่มีอะไรจะหายไป”
“แต่ตอนนี้เค้าเกิดมาแล้วนี่ครับ ผมไม่เข้าใจว่าจะเป็นไปได้ยังไง”ผมยังไม่หายสงสัย“และมีคนบอกว่าถ้าเราเปลี่ยนแปลงอดีต มันจะมีผลกระทบกับโลกในปัจจุบันอย่างรุนแรง”ผมพูดตามที่ได้ยินมา”เคยมีคนไปเปลี่ยนแปลงอดีตแล้วหรือ”ชายใจดีถามพลางยิ้มอย่างคนใจดีเช่นเดิม นั่นสินะ ผมคิดในใจ มันคือหลักการ มันคือความคิดของคน ยังไม่มีใครเคยทำได้ และยังไม่มีใครรู้ได้ว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า ไม่เคยมีคนจากอนาคตมาหาเรา แล้วบอกเราเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่เราต้องการรู้ ในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นข้างหน้า
"แล้วเราจะย้อนเวลาได้อย่างไรครับ”ผมถามและตั้งใจฟังต่อ”เครื่องมือที่ผมคิดค้นขึ้นมานี้ จะพาคุณย้อนไปในเวลาที่คุณต้องการ เฉพาะตัวคุณและคนที่คุณเกี่ยวข้องเท่านั้น คนที่ไม่เกี่ยวข้อง และคนที่ไม่รู้จักคุณ เขาก็จะไม่รับรู้ด้วย ชีวิตเขาก็จะดำเนินไปตามปกติ”
ผมนิ่งฟัง นั่งใคร่ครวญอยู่ครู่นึง ก่อนจะพูดขึ้น “ผมคิดว่า เริ่มเลยดีกว่าครับ“ผมตัดสินใจ“พร้อมแล้วนะ” “ครับ”ผมตอบไปด้วยเสียงที่สั่น ๆ นี่ผมจะไม่เจอหน้าลูกเมียแล้วจริง ๆ หรือนี่ แต่ก็ต้องทำ เพื่อชีวิตที่ดีของทุกคน ถ้าผมไม่เจอแฟนผม เธออาจเจอกับคนที่ดี และมั่นคงกว่าผม และลูกที่เกิดมา คงจะมีความสุขกว่านี้
ชายใจดี พาผมขึ้นไปนอนบนเตียงใหญ่ ที่มีสายไฟระโยงระยางเต็มไปหมด พลางเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ มาติดตามหัว ตามตัวของผม แล้วพูดว่า”ผมจะแบ่งการย้อนเวลาเป็นสามครั้งนะครับ เพื่อร่างกาย และสมองจะได้ไม่กระทบกระเทือนมากเกินไป นี่เป็นสาเหตุที่ไม่มีใครได้รับอันตรายเลยสักนิดแม้แต่คนเดียว”
ผมขยับตัวไม่ได้แล้ว สายต่าง ๆกว่ายี่สิบเส้นโยงเข้า จุดต่าง ๆของร่างกายเต็มไปหมด ได้แต่ทำหน้าว่ารับรู้”ครั้งแรกนั้น ความทรงจำเรื่องครอบครัวของคุณ จะอยู่สมบูรณ์เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ ลูก ๆ คุณ จะไม่เหลืออยู่ นอกนั้นคนที่เกี่ยวข้องกับคุณ จะดำเนินชีวิตไปตามปกติ ตามเวลาขณะนั้น”ผมพยักหน้า
ชายใจดีพูดต่อไป “ครั้งที่สอง จะเริ่มอีกสามวันถัดไป เพื่อให้ร่างกายและสมองได้ปรับตัว และครั้งนี้ ความทรงจำเรื่องครอบครัวของคุณ จะหายไปห้าสิบเปอร์เซ็นต์”
“ถ้าเลยสามวันแล้วไม่ทำครั้งที่สองล่ะครับ”ผมถามเสียงดัง เท่าที่ปากจะขยับได้ ด้วยว่ามีสายหนังรัดคางอยู่แน่น
“ถ้าเลยเจ็ดสิบสองชั่วโมงไปแล้ว ไม่ทำครั้งต่อไป ทุกอย่างก็จะกลับมาเหมือนเดิม คุณก็จะเสียเงินเปล่า เพราะอีกสิบห้าปีจึงจะกลับมาเริ่มได้อีกครั้ง” ชายใจดีตอบ ผมนิ่งฟัง เขาพูดต่อไป “อีกสามวันต่อจากนั้น ก็เริ่มครั้งที่สาม ครั้งนี้คุณจะลืมเรื่องครอบครัวคุณไปทั้งหมด ชีวิตทุกคนก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ ตามเวลาที่คุณย้อนไปขณะนั้น ”
ชายใจดีมองหน้าผม ซึ่งไม่ตอบรับใด ๆ เป็นอันว่ารู้กันว่าเริ่มได้ เขาเดินไปที่แผงควบคุม ซึ่งมีดวงไฟสีต่าง ๆ กระพริบระยิบระยับเต็มไปหมด กดปุ่มนั้น ปุ่มนี้ไปมา เพียงครู่เดียว เสียงดังหึ่ง ยาว ๆ เบา ๆ ก็ดังติดต่อกัน
เสียงนั้นดังเข้ามาในหูผมพร้อมกับความรู้สึกที่เหมือนใกล้จะหลับ มันเคลิ้ม ตัวเบาสบาย เบาลงเหมือนค่อย ๆ ลอยขึ้นไป สูงขึ้น สูงขึ้น ความรู้สึกเหมือนกับว่ามันขึ้นไปไม่มีที่สิ้นสุด และแล้ว ความรู้สึกว่าร่างกาย ค่อย ๆ ลอยต่ำลง ต่ำลง ช้าๆ ลมเย็นพัดผ่านหน้าตลอดเวลา ทำให้รู้สึกสดชื่น และ จิตใจโปร่งเบาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
( มีต่อครับ )