เรื่องอยากเล่า / พิษของด่านลอยในโคราชกับการปิดกิจการของแม่ค้า กับการร้องเรียนที่ไม่มีใครฟัง

ถ้าอยู่โคราช ด่านที่ตั้งตามหัวมุมถนน ตามซอยเล็กซอยน้อยไม่แปลก ใบสั่งเป็นกระดาษธรรมดาก็ไม่แปลก ด่านลอยก็ไม่แปลก เพราะตำรวจมีอำนาจจับ ปรับ ตามดุลยพินิจ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรตามแบบฉบับคนที่สอบข้อเขียนใบขับขี่ผ่านทุกรอบแต่สอบปฏิบัติไม่เคยผ่าน เพราะสายตาสั้น 100 แล้วไม่ใส่แว่นไปสอบ

   หลายอาทิตย์ก่อนมีโอกาศได้ไปคุยกับแม่ค้าร้านส้มตำร้านนึงที่ตั้งอยู่ในตัวเมืองจังหวัดนครราชสีมา ก็คุยกันสัพเพเหระ แล้วจู่ๆนางก็เล่าเรื่อง ที่ร้านข้างๆเจ๊ง ร้านถัดไปก็ประกาศเซ้ง และ ร้านๆต่างๆก็ทะยอยพากันปิดตัว ผลมาจาก การตั้งด่านของตำรวจ

   เราก็เอ๊ะ! เกี่ยวเหรอป้า
นางก็เล่าว่า ตำรวจชอบด่านลอยตรงประตูน้ำ เด็กๆมหาลัย เค้าไม่ค่อยอยากจะมาทางนี้ บลาๆ

   เราก็ เออจริงป้า หนูเนี่ยโดนจับอย่างบ่อย เรียนเสร็จก็กลับห้องเลย โดนจับทีก็ไม่มีตังกินข้าวล่ะ

  นางก็เล่าว่า ลูกค้านางจะมากิน แต่โดนตำรวจเรียกหน้าร้านเลย

  ข้อหาใส่แตะ ไม่มีหมวก

  เค้าไม่กินกันเลย กลับทั้งแก๊งค์ 7-8คน
   
   เราก็โอ้ย วันนี้หนูก็หนีบแตะมา ใบขับขี่ก็ไม่มี แล้วก็โดนจริงๆจ้า ขากลับ ยูเทิร์นบ้านเกาะ
แล้วถ้าไม่ออกไปเรียนเราก็ไม่เข้าไปกินในเมืองอีกเลย

ป้าแกยังเล่าอีกว่า มีกลุ่มที่ไปคุยกับท่านผู้ว่าแล้วแต่ก็ยังแก้ปัญหาไม่ได้

ท่านบอกว่า คนดีไม่ต้องกลัว ตำรวจ

   เป็นความจริงทุกอย่าง แต่หนูเป็นคนดีที่สอบใบขับขี่ไม่ผ่าน เราไม่โทษว่าตำรวจผิดหรอก เออ ! เราผิดจริง บางทีหมวกก็ไม่ใส่ ใบขับขี่ก็จองคิวทำใหม่ไม่ได้สักที 3 เดือนล่ะ

ป้าแกบอกว่า ถ้ายังเป็นอย่างนี้ ไม่นานป้าคงต้องเลิกขาย มันไม่คุ้มทุน

แล้ววันนี้ขับผ่านร้านป้า ร้านเจ๊งแล้ว ขอบคุณค่า