---
สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอยู่ม.6 พึ่งเลิกคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งมา เรื่องราวประมาณนี้นะครับ
---
ในตอนที่ผมอยู่ม.4-5 ผมมักจะเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคนในห้อง ข้อเสียของผมคือผมอ่อนแอ ร้องไห้บ่อย เพื่อนๆในห้องก็รู้สึกรำคาญบ้างในบางครั้ง แต่มีผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ไม่ว่าผมจะร้องไห้เพราะสาเหตุอะไร เธอจะเป็นคนที่เข้าใจว่าผมเป็นอะไร และเข้ามาปลอบผมเสมอ ผมในตอนนั้นรู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาดีกับผมขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่ครอบครัว ก็คงไม่มีใครทำแบบนี้กับผม แรกๆผมมองเธอเป็นเพื่อนที่ดี แต่พอเวลาผ่านไป ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้กี่ครั้งๆ เธอก็ยังอยู่ข้างผม แล้วหลังจากนั้น ผมก็เริ่มรู้สึกรักเธอครับ
---
**ต้องบอกก่อนนะครับว่า ผมก็พอรู้นิสัยเธอคร่าวๆ เพราะเป็นเพื่อนในห้องมาตั้งแต่ม.1แต่มาสนิทกันจริงๆตอนม.4**
---
ผมเริ่มคุยกับเธอครับ ผมได้รู้จักเธอมากขึ้น เธอมีอะไรหลายๆอย่างที่ตรงกับสเป็ก (เขียนผิดขออภัยครับ) ของผม เธอชอบอะไรหลายๆอย่างเหมือนผม เช่น ฟุตบอล หรือสถานที่ที่อยากไป ฯลฯ
รู้จักข้อดี-ข้อเสียของเธอ แม้แต่ความหลังด้านความรักของเธอ ผมก็ยินดีรับฟังและยอมรับอะไรหลายๆอย่างในตัวเธอ
พอผมคุยไปได้ซักระยะนึง ผมก็ตั้งคำถามในใจว่า ทำไมต้องดีกับเราขนาดนี้ล่ะ เรามีอะไรดี จะมาหลอกอะไรเราหรอ ผมมีคำถามนี้อยู่ในหัวตลอดการคุยของผมกับเธอ แต่พอเวลาผ่านไป เธอไม่เคยมีแนวโน้มที่จะหลอกอะไรจากผมเลย ผมไม่ใช่ผู้ชายที่รวย ผมไม่ใช่ผู้ชายที่หล่อ เท่ เรียนดีในระดับกลางๆ ไม่เด่น หรือเป็นที่อิจฉาของหลายๆคนแท้ๆ แต่ทำไมต้องมาดีกับเราขนาดนี้ด้วย ผมรู้สึกเหมือนกับได้พลังเพิ่มขึ้น เมื่อได้คุยกับเธอ "อยากตอบแทนจัง เราทำอะไรเพื่อเธอได้บ้างนะ" แล้ววันนั้นก็มาถึงครับ
---
ผมบอกชอบเธอครับ ในตอนนั้นเธอบอกกับผมว่า
"อยากคุยกันไปเรื่อยๆก่อนนะ ไม่รีบร้อนได้มั้ย"
ผมก็ตกลง
ในระยะแรกๆผมเป็นคนที่ไม่ถนัดด้านความรักสุดๆ จะเรียกว่า เกินคำว่า"ซื่อ"ไปแล้วก็ได้ แต่ก็มาเรียนรู้จากเพื่อนของเธอภายหลัง เริ่มกล้าที่จะคุยกับเธอในแบบคนรัก กล้าที่จะแบ่งปันอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งเธอก็รู้สึกดีที่เห็นผมเป็นแบบนั้น เวลาผ่านไปๆ ผ่านสุข ทุกข์ มาด้วยกัน ผมเป็นที่ปรึกษาให้เธอได้ เธอเป็นคนที่เข้าใจผมได้ ทุกอย่างดูดีไปหมดจริงๆ จนกระทั่ง7เดือนต่อมา
---
-ที่ค่ายต่างจังหวัด-
เธอมาบอกกับผมว่า
"A (แทนชื่อผม) เค้าขอโทษ"
"เค้าขอบคุณทุกๆอย่างที่ผ่านมานะ"
"เค้าไม่ได้ตั้งใจให้ A ทำอะไรมากมายเพื่อเค้าขนาดนี้"
" A เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเค้าเลยนะ ไม่มีใครทนเค้าได้ขนาดนี้แล้ว"
"แต่ที่เราคุยกันมา เค้าว่ามันยังไม่ใช่อะ"
ในตอนนั้นผมช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย เล่นเกมกับเพื่อนก็เสียสมาธิ เป็นความรู้สึกที่อัดอั้น อยากจะร้องไห้แต่ร้องไห้ไม่ออก
ผมถามเธอว่า"ทำไมถึงคิดว่าเราไม่ใช่ล่ะ"
เธอบอกกับผมว่า "ไม่รู้อะ มันเป็นความรู้สึก"
ผมในตอนนั้นทราบดี ว่าความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะหลอกใช้ผม เพราะตลอดที่คบกันมา ผมไม่ได้เสียเงินหรือเสียอะไรให้เธอมากมายเลย ผมยังใช้เงินได้ปกติ เธอเคยซื้อของให้ผมด้วยซ้ำ ในวันนั้นอะไรก็ดึงผมขึ้นมาจากวังวนไม่ได้ แม้แต่เพื่อน หรืออย่างอื่น
สุดท้าย เราสองคนตกลงกันว่า"เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ"
เพื่อนของเธอมาบอกกับผมว่า"ไม่เป็นไรนะ B(แทนชื่อเธอ)น่ะ คิดหนักอยู่เหมือนกันตอนจะพิมพ์มาบอก เขากลัวจะเป็นอะไรไป เขาไม่อยากให้เสียใจมากขึ้นนะ "
---
ผมกลับมาที่บ้าน ที่บ้านของผมรู้ความจริงแล้ว ผมได้รับการช่วยเหลือเยียวยาจิตใจอย่างมาก กว่าจะผ่านมาได้ แต่จนกระทั่งวันนี้ ผมก็ยังรู้สึกว่า ผมจะเจอคนแบบนี้อีกหรอในชีวิต คนที่เขาดีกับผมจนวินาทีสุดท้าย และผมก็ยอมรับความเป็นเธอได้
----
มาสู่คำถามครับ
"ผมจะมีโอกาสกลับไปคบกับเธอได้อีกมั้ยครับ ผมไม่เคยเจอคนแบบนี้จริงๆ คนที่ตรงกับสเป็คผมทุกอย่าง และผมก็ยอมรับเธอได้"
เรื่องราวความรักของนักเรียนม.6 กับคำถามตอนท้าย
สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอยู่ม.6 พึ่งเลิกคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งมา เรื่องราวประมาณนี้นะครับ
---
ในตอนที่ผมอยู่ม.4-5 ผมมักจะเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคนในห้อง ข้อเสียของผมคือผมอ่อนแอ ร้องไห้บ่อย เพื่อนๆในห้องก็รู้สึกรำคาญบ้างในบางครั้ง แต่มีผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ไม่ว่าผมจะร้องไห้เพราะสาเหตุอะไร เธอจะเป็นคนที่เข้าใจว่าผมเป็นอะไร และเข้ามาปลอบผมเสมอ ผมในตอนนั้นรู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาดีกับผมขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่ครอบครัว ก็คงไม่มีใครทำแบบนี้กับผม แรกๆผมมองเธอเป็นเพื่อนที่ดี แต่พอเวลาผ่านไป ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้กี่ครั้งๆ เธอก็ยังอยู่ข้างผม แล้วหลังจากนั้น ผมก็เริ่มรู้สึกรักเธอครับ
---
**ต้องบอกก่อนนะครับว่า ผมก็พอรู้นิสัยเธอคร่าวๆ เพราะเป็นเพื่อนในห้องมาตั้งแต่ม.1แต่มาสนิทกันจริงๆตอนม.4**
---
ผมเริ่มคุยกับเธอครับ ผมได้รู้จักเธอมากขึ้น เธอมีอะไรหลายๆอย่างที่ตรงกับสเป็ก (เขียนผิดขออภัยครับ) ของผม เธอชอบอะไรหลายๆอย่างเหมือนผม เช่น ฟุตบอล หรือสถานที่ที่อยากไป ฯลฯ
รู้จักข้อดี-ข้อเสียของเธอ แม้แต่ความหลังด้านความรักของเธอ ผมก็ยินดีรับฟังและยอมรับอะไรหลายๆอย่างในตัวเธอ
พอผมคุยไปได้ซักระยะนึง ผมก็ตั้งคำถามในใจว่า ทำไมต้องดีกับเราขนาดนี้ล่ะ เรามีอะไรดี จะมาหลอกอะไรเราหรอ ผมมีคำถามนี้อยู่ในหัวตลอดการคุยของผมกับเธอ แต่พอเวลาผ่านไป เธอไม่เคยมีแนวโน้มที่จะหลอกอะไรจากผมเลย ผมไม่ใช่ผู้ชายที่รวย ผมไม่ใช่ผู้ชายที่หล่อ เท่ เรียนดีในระดับกลางๆ ไม่เด่น หรือเป็นที่อิจฉาของหลายๆคนแท้ๆ แต่ทำไมต้องมาดีกับเราขนาดนี้ด้วย ผมรู้สึกเหมือนกับได้พลังเพิ่มขึ้น เมื่อได้คุยกับเธอ "อยากตอบแทนจัง เราทำอะไรเพื่อเธอได้บ้างนะ" แล้ววันนั้นก็มาถึงครับ
---
ผมบอกชอบเธอครับ ในตอนนั้นเธอบอกกับผมว่า
"อยากคุยกันไปเรื่อยๆก่อนนะ ไม่รีบร้อนได้มั้ย"
ผมก็ตกลง
ในระยะแรกๆผมเป็นคนที่ไม่ถนัดด้านความรักสุดๆ จะเรียกว่า เกินคำว่า"ซื่อ"ไปแล้วก็ได้ แต่ก็มาเรียนรู้จากเพื่อนของเธอภายหลัง เริ่มกล้าที่จะคุยกับเธอในแบบคนรัก กล้าที่จะแบ่งปันอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งเธอก็รู้สึกดีที่เห็นผมเป็นแบบนั้น เวลาผ่านไปๆ ผ่านสุข ทุกข์ มาด้วยกัน ผมเป็นที่ปรึกษาให้เธอได้ เธอเป็นคนที่เข้าใจผมได้ ทุกอย่างดูดีไปหมดจริงๆ จนกระทั่ง7เดือนต่อมา
---
-ที่ค่ายต่างจังหวัด-
เธอมาบอกกับผมว่า
"A (แทนชื่อผม) เค้าขอโทษ"
"เค้าขอบคุณทุกๆอย่างที่ผ่านมานะ"
"เค้าไม่ได้ตั้งใจให้ A ทำอะไรมากมายเพื่อเค้าขนาดนี้"
" A เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเค้าเลยนะ ไม่มีใครทนเค้าได้ขนาดนี้แล้ว"
"แต่ที่เราคุยกันมา เค้าว่ามันยังไม่ใช่อะ"
ในตอนนั้นผมช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย เล่นเกมกับเพื่อนก็เสียสมาธิ เป็นความรู้สึกที่อัดอั้น อยากจะร้องไห้แต่ร้องไห้ไม่ออก
ผมถามเธอว่า"ทำไมถึงคิดว่าเราไม่ใช่ล่ะ"
เธอบอกกับผมว่า "ไม่รู้อะ มันเป็นความรู้สึก"
ผมในตอนนั้นทราบดี ว่าความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะหลอกใช้ผม เพราะตลอดที่คบกันมา ผมไม่ได้เสียเงินหรือเสียอะไรให้เธอมากมายเลย ผมยังใช้เงินได้ปกติ เธอเคยซื้อของให้ผมด้วยซ้ำ ในวันนั้นอะไรก็ดึงผมขึ้นมาจากวังวนไม่ได้ แม้แต่เพื่อน หรืออย่างอื่น
สุดท้าย เราสองคนตกลงกันว่า"เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ"
เพื่อนของเธอมาบอกกับผมว่า"ไม่เป็นไรนะ B(แทนชื่อเธอ)น่ะ คิดหนักอยู่เหมือนกันตอนจะพิมพ์มาบอก เขากลัวจะเป็นอะไรไป เขาไม่อยากให้เสียใจมากขึ้นนะ "
---
ผมกลับมาที่บ้าน ที่บ้านของผมรู้ความจริงแล้ว ผมได้รับการช่วยเหลือเยียวยาจิตใจอย่างมาก กว่าจะผ่านมาได้ แต่จนกระทั่งวันนี้ ผมก็ยังรู้สึกว่า ผมจะเจอคนแบบนี้อีกหรอในชีวิต คนที่เขาดีกับผมจนวินาทีสุดท้าย และผมก็ยอมรับความเป็นเธอได้
----
มาสู่คำถามครับ
"ผมจะมีโอกาสกลับไปคบกับเธอได้อีกมั้ยครับ ผมไม่เคยเจอคนแบบนี้จริงๆ คนที่ตรงกับสเป็คผมทุกอย่าง และผมก็ยอมรับเธอได้"