มีเรื่องนึงครับที่ผมอยากจะระบายและอยากให้ใครที่มีความทุกได้อ่านครับ
มันคือเรื่องที่ผมไม่อยากจะทำงานอยู่ที่เดิมทั้งๆที่นี่ให้โอกาศผมมาก่อน ที่ที่ให้ผมเจริญก้าวหน้าจากที่เดิมมาก่อน....?? แต่ผมก็ทำงานหนักเพื่อตอบแทนบริษัทไปแล้วนิ!!แลกกันตามข้อตกลง!!!แล้วยังงั้ย!!
สุดท้ายความรู้สึกในใจมันเปลี่ยนไปทั้งๆที่ทำงานถนัดสนุก และไม่มีปัญหากับใคร (นอกจากManager คนนึงตัวย่อ. "ด" D. แต่หัวหน้าคนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวหรอกครับว่าเค้าทำคนคนนึงเสียอนาคตไปแล้ว
แล้วทำไมผมถึงไม่อยากอยู่ที่เดิมแล้ว?? มันคือความรู้สึกคับ...รู้สึกยังงัยหรอครับ.? อธิบายง่ายๆคับก็คือ....เอาเป็นว่า
เวลาคุณจะลาออกบริษัท A ไปบริษัท B คุณจะต้องออกไปและเขียนสัญญาที่ชัดเจนถ้าคุณออกจากบริษัท A ไป B แล้วเค้าไม่รับคุณไม่ว่าจะกรณีใดๆ สิ่งที่คุณจะต้องเลือกต่อไปคือ. 1ลาออกไปเลย(ว่างงาน)หรือ 2อยู่ที่เดิมฝืนๆ ผมบอกเลยว่าถ้าคุณข้อ 2 คุณก็จะอยู่แบบผมมีความรู้สึกแบบผมเนี่ยแหล่ะ
2 ปีผ่านไป...พอเวลาผ่านไปทุกอย่างเริ่มลืมเรือน และผมก็หาความสุขบนความขัดใจตัวเองได้ในที่สุด ( ขอบคุณเพื่อนๆที่ให้กำลังใจคับ )
แต่พอมาวันหนึ่ง...เมื่อไปได้ยินจากปากHR ว่า ผมคือคนที่ไม่สามารถจะได้รับการpromote ใดๆทั้งสิ้นแล้ว เพราะสาเหตุ บลาๆๆ. คุณจะรู้สึกอยสึกทำงานต่อไหม!!??? ด้วยเงื่อนไขที่ว่าไม่มีที่ไป,แก่, มีภาระ, มันยิ่งทำให้ไม่มีความสุขเลยกับการทำงานที่เดิม.
ขอบคุณภรรยาขอบคุณเพื่อนที่มีแต่เรื่องดีๆส่งเสริมให้การทำงานมันมีความสุข(มาไว้เดียวก็ไปเหมือนความทุกข์) ต่อยอดไปเรื่อยๆรอจังหว่ะที่เราจะไปต่อ ขอบคุณพี่ๆน้องๆครับที่ทำให้ผมยังมีความสุขและเข้าใจชีวิตขึ้น
ทุกวันนี้ยังทำอยู่ครับ
ขอบคุณและให้กำลังใจกับคนที่เป็นเช่นผมนะครับ อย่าใจร้อน อย่าประมาท. อย่ายึดมันในสัจจะตนเองจนเกินขอบเขตของคำว่าผลประโยชน์ของใคร. จะมีสัจจะกับคนอย่ามีสัจจะกับองค์กรเพราะเค้าไม่มีเราเค้าอยู่ได้.
ส่วนคำว่า "หัวหน้า" ไม่ว่าคุณจะใหญ่แค่ไหน รักบริษัทแค่ไหนคุณเลิกงาน คุณกับลูกน้องคุณคือคนที่อยู่ในสถานะเดียวกันครับคือมนุษย์คนเงินเดือน..ฉะนั้นคุณจงมีสัจจะกับลูกน้องคุณ เว้นแต่องค์กรเพราะถ้าคุณหวังเอาตัวรอดคุณไม่ใช่หัวหน้าในสายตาใครเลย
ปล. ตอนนี่หัวหน้าอักษรตัว ด. ของผม โดนย้ายเพราะไปเพราะกระทบกับหัวหน้าที่ใหญ่กว่าเค้าแล้วครับ.
ไม่ใข่เวรกรรมเค้าหรอกแต่เป็นการกระทำเค้าเองครับ
^^ ยิ้ม...
ขอบคุณพันทิพครับ
รุ่นหลัง อยากให้อ่านครับ
มันคือเรื่องที่ผมไม่อยากจะทำงานอยู่ที่เดิมทั้งๆที่นี่ให้โอกาศผมมาก่อน ที่ที่ให้ผมเจริญก้าวหน้าจากที่เดิมมาก่อน....?? แต่ผมก็ทำงานหนักเพื่อตอบแทนบริษัทไปแล้วนิ!!แลกกันตามข้อตกลง!!!แล้วยังงั้ย!!
สุดท้ายความรู้สึกในใจมันเปลี่ยนไปทั้งๆที่ทำงานถนัดสนุก และไม่มีปัญหากับใคร (นอกจากManager คนนึงตัวย่อ. "ด" D. แต่หัวหน้าคนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวหรอกครับว่าเค้าทำคนคนนึงเสียอนาคตไปแล้ว
แล้วทำไมผมถึงไม่อยากอยู่ที่เดิมแล้ว?? มันคือความรู้สึกคับ...รู้สึกยังงัยหรอครับ.? อธิบายง่ายๆคับก็คือ....เอาเป็นว่า
เวลาคุณจะลาออกบริษัท A ไปบริษัท B คุณจะต้องออกไปและเขียนสัญญาที่ชัดเจนถ้าคุณออกจากบริษัท A ไป B แล้วเค้าไม่รับคุณไม่ว่าจะกรณีใดๆ สิ่งที่คุณจะต้องเลือกต่อไปคือ. 1ลาออกไปเลย(ว่างงาน)หรือ 2อยู่ที่เดิมฝืนๆ ผมบอกเลยว่าถ้าคุณข้อ 2 คุณก็จะอยู่แบบผมมีความรู้สึกแบบผมเนี่ยแหล่ะ
2 ปีผ่านไป...พอเวลาผ่านไปทุกอย่างเริ่มลืมเรือน และผมก็หาความสุขบนความขัดใจตัวเองได้ในที่สุด ( ขอบคุณเพื่อนๆที่ให้กำลังใจคับ )
แต่พอมาวันหนึ่ง...เมื่อไปได้ยินจากปากHR ว่า ผมคือคนที่ไม่สามารถจะได้รับการpromote ใดๆทั้งสิ้นแล้ว เพราะสาเหตุ บลาๆๆ. คุณจะรู้สึกอยสึกทำงานต่อไหม!!??? ด้วยเงื่อนไขที่ว่าไม่มีที่ไป,แก่, มีภาระ, มันยิ่งทำให้ไม่มีความสุขเลยกับการทำงานที่เดิม.
ขอบคุณภรรยาขอบคุณเพื่อนที่มีแต่เรื่องดีๆส่งเสริมให้การทำงานมันมีความสุข(มาไว้เดียวก็ไปเหมือนความทุกข์) ต่อยอดไปเรื่อยๆรอจังหว่ะที่เราจะไปต่อ ขอบคุณพี่ๆน้องๆครับที่ทำให้ผมยังมีความสุขและเข้าใจชีวิตขึ้น
ทุกวันนี้ยังทำอยู่ครับ
ขอบคุณและให้กำลังใจกับคนที่เป็นเช่นผมนะครับ อย่าใจร้อน อย่าประมาท. อย่ายึดมันในสัจจะตนเองจนเกินขอบเขตของคำว่าผลประโยชน์ของใคร. จะมีสัจจะกับคนอย่ามีสัจจะกับองค์กรเพราะเค้าไม่มีเราเค้าอยู่ได้.
ส่วนคำว่า "หัวหน้า" ไม่ว่าคุณจะใหญ่แค่ไหน รักบริษัทแค่ไหนคุณเลิกงาน คุณกับลูกน้องคุณคือคนที่อยู่ในสถานะเดียวกันครับคือมนุษย์คนเงินเดือน..ฉะนั้นคุณจงมีสัจจะกับลูกน้องคุณ เว้นแต่องค์กรเพราะถ้าคุณหวังเอาตัวรอดคุณไม่ใช่หัวหน้าในสายตาใครเลย
ปล. ตอนนี่หัวหน้าอักษรตัว ด. ของผม โดนย้ายเพราะไปเพราะกระทบกับหัวหน้าที่ใหญ่กว่าเค้าแล้วครับ.
ไม่ใข่เวรกรรมเค้าหรอกแต่เป็นการกระทำเค้าเองครับ
^^ ยิ้ม...
ขอบคุณพันทิพครับ